Μετά από μια μακρά περίοδο οικονομικής ανάπτυξης που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η ​​Τουρκία διέρχεται τώρα μια σημαντική επιβράδυνση που θα μπορούσε να υπονομεύσει τη θέση του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Ο ισχυρός άνδρας της Τουρκίας ανέβηκε στην εξουσία με ένα μεγάλο κύμα καλών οικονομικών αποτελεσμάτων ως πρωθυπουργός, μετά το 2003 και κατόπιν ως πρόεδρος μετά το 2014.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Τώρα όμως, ο υψηλός πληθωρισμός, η εκτεταμένη ανεργία και οι καταστροφικές χρηματοοικονομικές πολιτικές τα τελευταία χρόνια επισκίασαν τις πρώτες επιτυχίες, τόσο πολύ που ο Ερντογάν αναγκάστηκε να επιστρέψει στη θρησκεία, συνδυάζοντας τον εθνικισμό και το Ισλάμ, για να καλύψει τη βαθιά κρίση της χώρας.

Η σοβαρότητα της κατάστασης μπορεί να εξακριβωθεί από το Starvation and Poverty Line Study, ένα ερευνητικό έγγραφο που εκδόθηκε από τη Συνομοσπονδία Τουρκικών Συνδικάτων (TionsRK-İŞ).

Η μελέτη δείχνει ότι μια υγιεινή, ισορροπημένη και επαρκής διατροφή (πάνω από το επίπεδο λιμοκτονίας) για μια τετραμελή οικογένεια απαιτεί τουλάχιστον 2.516 τουρκικές λίρες (περίπου 320 $ ΗΠΑ) το μήνα.

Εάν προστεθούν ρούχα, στέγαση (ενοίκιο, φόροι, ηλεκτρικό ρεύμα, πόσιμο νερό κ.λπ.), μεταφορά, εκπαίδευση και υγεία, η ίδια οικογένεια χρειάζεται μηνιαίο εισόδημα 8.197 τουρκικών λιρών (περίπου 1.030 δολάρια ΗΠΑ).

Δεδομένου ότι ο ελάχιστος μισθός της Τουρκίας είναι 2.324 λίρες, το όριο της φτώχειας είναι τουλάχιστον 3,5 φορές υψηλότερο από όσα εγγυάται το κράτος.

Ο πληθωρισμός επιδεινώνει το πρόβλημα. Το ελάχιστο χρηματικό ποσό που θα δαπανηθεί για «φαγητό» από μια τετραμελή οικογένεια που ζει στην Άγκυρα αυξήθηκε κατά 1,39% σε ένα μήνα.

Πάνω από 11 μήνες, οι τιμές αυξήθηκαν κατά 16,37%. Ο πληθωρισμός των τροφίμων τους τελευταίους δύο μήνες αυξήθηκε κατά 19,68%. Η μέση ετήσια αύξηση εκτιμάται σε 14,57%.

Οι συνδικαλιστές και οι εμπειρογνώμονες συμφωνούν για τις επιπτώσεις της πανδημίας του COVID-19 στην οικονομία της χώρας, που πλήττει σκληρότερα τις μεσαίες-κατώτερες και κατώτατες τάξεις της κοινωνίας, οι οποίες αντιμετωπίζουν σήμερα αυξανόμενες δυσκολίες.

Ως αποτέλεσμα των χαμηλών μισθών, του πληθωρισμού και της ανεργίας, η κατάσταση επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα, γεγονός που υπονομεύει την στάση του Ερντογάν στην κοινή γνώμη και τη νικητήρια εικόνα που έχει προβάλει τα τελευταία 10 χρόνια.

Για πολύ καιρό, ο πρόεδρος έχει δείξει αδιαφορία ή μόνο έχει καταθέσει μονάχα υποσχέσεις για την αυξανόμενη κρίση. Στο μεταξύ, οι απλοί εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι κλήθηκαν να κάνουν περαιτέρω θυσίες.

Μιλώντας στην λιβανέζικη εφημερίδα L'Orient-Le Jour, ο Soner Cagaptay, ειδικός επί θεμάτων της Τουρκίας στο Ινστιτούτο της Ουάσιγκτον, υπογραμμίζει ότι η μακροχρόνια παραμονή του Ερντογάν στην εξουσία έχει αποδοθεί στις οικονομικές επιτυχίες του.

«Έβγαλε πολλούς ανθρώπους από τη φτώχεια», εξήγησε ο Cagaptay. “Αυτός είναι ένας από τους λόγους που πολλοί άνθρωποι συγκεντρώθηκαν γύρω από αυτόν. Από το 2002 έως το 2016, το ΑΕΠ διπλασιάστηκε και η χώρα σημείωσε μέση αύξηση 5,5% σε ετήσια βάση, προσελκύοντας πολλούς επενδυτές."

Όταν ήρθε η κρίση, ο γαμπρός του προέδρου, Berat Albayrak, δεν μπόρεσε να την σταματήσει. Στην πραγματικότητα, για πολλούς ειδικούς και αναλυτές, ο τελευταίος, μαζί με τον επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας, είναι υπεύθυνοι για τα προβλήματα των τελευταίων ετών, τόσο πολύ που ο Ερντογάν έπρεπε να τους αντικαταστήσει, βιαστικά, καθώς η χώρα οδηγήθηκε επίσημα σε ύφεση.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

"Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το κόμμα του έχασε τις τοπικές εκλογές στην Κωνσταντινούπολη, την Άγκυρα και άλλες μεγάλες πόλεις", δήλωσε ο Cagaptay.

Ωστόσο, η περιπέτεια της εξωτερικής πολιτικής, η χρήση του Ισλάμ και οι αλλαγές στην κορυφή της οικονομίας φαίνεται να είχαν θετική επίδραση, τουλάχιστον για τώρα, για τη δημοτικότητα του Ερντογάν, η οποία παραμένει ισχυρή.

Ωστόσο, πολλοί πιστεύουν ότι η πολιτική του καριέρα βρίσκεται σε σταυροδρόμι. «Μέχρι στιγμής, βασίστηκε σε ad hoc συμμαχίες με άλλα κόμματα για τον έλεγχο της χώρας και περιστασιακά καταπιέζει τον υπόλοιπο πληθυσμό», δήλωσε ο Cagaptay. «Τώρα πρέπει να βασίζεται σε μια μειονότητα για να καταπιέζει την πλειοψηφία. Αυτό είναι ένα σημείο καμπής ».