Οι επιστήμονες που μελετούν τον εξωπλανήτη WASP-12b έχουν κάνει μια καταπληκτική ανακάλυψη:

Ο πλανήτης είναι τόσο ζεστός που δεν αντανακλά σχεδόν κανένα φως, ώστε να φαίνεται μαύρος σαν πίσσα.

Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων από το Πανεπιστήμιο McGill του Καναδά και το Πανεπιστήμιο του Exeter στο Ηνωμένο Βασίλειο, μέτρησε πόσο φως αντανακλάται από την εξωπλανήτη, (αλλιώς γνωστό ως δείκτης ανακλαστικότητας ή albedo) προκειμένου να κατανοηθεί καλύτερα η χημική σύνθεση της ατμόσφαιρας του πλανήτη.

Μόνο το φασματικό διάγραμμα απεικόνισης διαστημικού τηλεσκοπίου (STIS) στο διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble NASA / ESA είναι αρκετά ισχυρό για να πραγματοποιήσει τέτοιες τεράστιες μετρήσεις.

«Το μετρημένο albedo του WASP-12b είναι το πολύ 0,064. Αυτή είναι μια εξαιρετικά χαμηλή τιμή, καθιστώντας τον πλανήτη σκοτεινότερο από πίσσα «, δήλωσε ο Taylor Bell, φοιτητής αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο McGill.

Το WASP-12b έχει albedo 0,064, καθιστώντας το ανακλαστικό στο μισό από όσο το φεγγάρι μας (0,12).

«Το χαμηλό albedo δείχνει ότι έχουμε πολλά να μάθουμε για το WASP-12b και άλλους παρόμοιους εξωπλανήτες», πρόσθεσε ο Bell.

Ο WASP-12b είναι ένας «καυτός Δίας», ανήκει δηλαδή στην κατηγορία των γιγάντιων αέριων εξωπλανητών που κινούνται σε τροχιά πολύ κοντά στο μητρικό άστρο τους, με αποτέλεσμα να αναπτύσσουν ακραίες θερμοκρασίες.

Στο συγκεκριμένο εξωπλανήτη, η θερμοκρασία αγγίζει τους 2.600 βαθμούς Κελσίου στη μόνιμη φωτεινή πλευρά, που βλέπει το άστρο του. Λόγω της τόσο υψηλής θερμοκρασίας, είναι μάλλον απίθανο να αναπτυχθούν νέφη που θα ανακλάσουν το φως πίσω στο διάστημα. Αντίθετα, το φως του άστρου διεισδύει στην ατμόσφαιρα του εξωπλανήτη και εκεί απορροφάται από άτομα υδρογόνου, οπότε μετατρέπεται σε θερμική ενέργεια.

Στη μόνιμα σκοτεινή πλευρά του εξωπλανήτη (ο οποίος είναι βαρυτικά «κλειδωμένος» στο άστρο του, όπως η Σελήνη με τη Γη, με αποτέλεσμα να έχει μόνιμα την ίδια φωτεινή και σκοτεινή πλευρά) η θερμοκρασία της επιφάνειας εκτιμάται ότι είναι «μόνο» 1.400 βαθμοί Κελσίου, κάτι όμως που επιτρέπει το σχηματισμό υδρατμών και νεφών.

Ο γιγάντιος WASP-12b, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 1.400 ετών φωτός στην κατεύθυνση του αστερισμού του Ηνίοχου και έχει σχεδόν διπλάσια διάμετρο από τον Δία, είχε αρχικά εντοπισθεί το 2008 και από τότε πολλά τηλεσκόπια τον μελετούν.

Οι επιστήμονες μέτρησαν το albedo του εξωπλανήτη κατά τη διάρκεια μιας έκλειψης τον Οκτώβριο του 2016, όταν πέρασε πίσω από το αστέρι του.

«Αφού μετρήσαμε το albedo το συγκρίναμε με τα φασματικά μοντέλα των προηγουμένως προτεινόμενων ατμοσφαιρικών μοντέλων του WASP-12b», δήλωσε ο Nikolay Nikolov (Πανεπιστήμιο του Exeter, Ηνωμένο Βασίλειο), συν-συγγραφέας της μελέτης.

«Βρήκαμε ότι τα δεδομένα δεν ταιριάζουν με τα δύο μοντέλα που προτείνονται σήμερα.»

Ο WASP-12b δεν αντικατοπτρίζει το φως σε οποιοδήποτε μήκος κύματος κι αυτό του δίνει μια κόκκινη απόχρωση παρόμοια με το λιωμένο μέταλλο, σε έντονη αντίθεση με τον άλλο ‘hot Jupiter’  (καυτό Δία) που έχει μελετηθεί από αστρονόμους και αστροφυσικούς σε τέτοια λεπτομέρεια, τον HD 189733b κι έχει βαθύ μπλε χρώμα.

«Το γεγονός ότι οι δύο πρώτοι εξωπλανήτες με μετρημένο φασματικό albedo εμφανίζουν σημαντικές διαφορές, αποδεικνύει τη σημασία αυτών των ειδών φασματικών παρατηρήσεων και τονίζει τη μεγάλη ποικιλία μεταξύ των «hot Jupiters», κατέληξε ο Bell.