Μια νύχτα που έπρεπε να υμνήσει την παράδοση, τον πολιτισμό και την ενότητα, μετατράπηκε σε πεδίο μάχης στην καρδιά της Αμοργού. Το γλέντι της «ψημένης», μια ιερή τελετή που συνδέει το παρόν με το βαθύ παρελθόν του νησιού, διακόπηκε βίαια, όχι από κάποια φυσική καταστροφή, αλλά από την απρόκλητη βία και την ιδεολογική μανία μιας ομάδας που έσπασε τον ιερό κύκλο της παράδοσης.

Ήταν γύρω στις 2:30 τα ξημερώματα, όταν η μαγική ατμόσφαιρα της γιορτής, με τους ήχους του βιολιού του Ψαθά του Ατσά και των λαούτων των Μανώλη Νομικού και Μανώλη Δεσποτίδη, κόπηκε απότομα. Μια ομάδα νεαρών, που φέρονται να διαμένουν στο τοπικό κάμπινγκ, εισέβαλαν στον χώρο, κραδαίνοντας μια παλαιστινιακή σημαία και φωνάζοντας συνθήματα όπως «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» και «Free Free Palestine».

Η παρέμβασή τους δεν ήταν απλώς διακοπή. Ήταν μια πράξη πρόκλησης, μια προσπάθεια να επιβληθεί μια ξένη ατζέντα σε μια εκδήλωση που δεν είχε καμία σχέση με γεωπολιτικές συγκρούσεις, αλλά μόνο με την ψυχή του τόπου.

Τα πνεύματα οξύνθηκαν επικίνδυνα όταν, μέσα από το μικρόφωνο, ο Ψαθάς αντέτεινε με τη φράση «Λευτεριά στην Κύπρο μας». Μια απλή, αυθόρμητη απάντηση, που αναβίωσε την ιστορική μνήμη και την εθνική ευαισθησία, πυροδότησε την ακραία οργή των εισβολέων. Οι νεαροί, αποκαλώντας τον μουσικό «φασίστα», επιχείρησαν να διακόψουν τη μουσική, φανερώνοντας την απόλυτη αδιαλλαξία τους.

Η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο όταν οι αναρχικοί, σε μια πράξη δολιοφθοράς, έκοψαν το ρεύμα. Τα μικρόφωνα σίγησαν, ο ήχος σταμάτησε, και το γλέντι βυθίστηκε στο σκοτάδι. Μέσα στην αναταραχή, ξέσπασε πανδαιμόνιο: κάτοικοι και παρευρισκόμενοι έσπευσαν να προστατεύσουν τα παιδιά –τις αθώες ψυχές που βρέθηκαν στο επίκεντρο αυτής της βίας– τα μουσικά όργανα και τον εξοπλισμό.

Οι χειροδικίες ήταν αναπόφευκτες, η γενικευμένη σύρραξη ξέσπασε. Ένα παραδοσιακό πανηγύρι, που επί χρόνια λειτουργούσε ως γέφυρα ενότητας, μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, όπου η ιδεολογική τύφλωση συνάντησε την πολιτισμική ασέβεια.

Στο σημείο χρειάστηκε να επέμβουν άνδρες του Λιμενικού, οι οποίοι, με τη σειρά τους, δέχθηκαν επίθεση, αντιμετωπίζοντας το μένος των ταραχοποιών. Τελικά, με την ψύχραιμη παρέμβαση κάποιων και αφού τα μουσικά όργανα είχαν ήδη αποσυρθεί για να προστατευθούν, η εκδήλωση διαλύθηκε βίαια.

Το περιστατικό στην Αμοργό δεν είναι απλώς ένα επεισόδιο διακοπής ενός γλεντιού. Είναι ένα σοβαρό μήνυμα για την αυξανόμενη πόλωση, την αδιαλλαξία και την έλλειψη σεβασμού προς την πολιτιστική κληρονομιά. Ένα νησί που συμβολίζει την ειρήνη και την παράδοση, έγινε μάρτυρας μιας πράξης που αμαύρωσε την ψυχή του, αφήνοντας πίσω του όχι μόνο σπασμένα όργανα, αλλά και βαθιές πληγές στην κοινωνική συνοχή.