Τα παιδιά έχουν έμφυτη περιέργεια, όμως κάποιες φορές μέσα στην όλη τους προσπάθεια να ανακαλύψουν τον κόσμο γύρω τους και να λύσουν πάσης φύσεως απορίες τους, ενδέχεται να το παρακάνουν.
Το mother.gr προτείνει τρόπους διαχείρισης της κατάστασης:
Σε γενικές γραμμές, πρέπει να ενθαρρύνετε και να επικροτείτε την τάση του παιδιού να ανακαλύπτει τον κόσμο γύρω του. Πρέπει να νιώθει ελεύθερο να ανοίξει τα φτερά του.
Από εκεί και πέρα, να θεωρείτε δεδομένο ότι κάποιες φορές θα έρθετε σε δύσκολη θέση με τις ερωτήσεις του προς εσάς ή προς τρίτους, επειδή ακριβώς δε γνωρίζει πότε πρέπει να σωπάσει και να δείξει διακριτικότητα.
Εκείνες τις φορές που η περιέργεια του παιδιού ξεπερνάει τα όρια και δημιουργεί καταστάσεις, κρατήστε την ψυχραιμία σας και διαχειριστείτε με νηφαλιότητα την άβολη στιγμή. Οι φωνές δεν προσφέρουν κάτι, ούτε είναι παιδαγωγικά ορθός τρόπος αντιμετώπισης. Μην ξεχνάτε ότι απώτερος στόχος σας πρέπει να είναι η εκπαίδευση του μικρού σας ως προς το πού μπορεί να φτάνει η περιέργειά του ως προς τα τρίτα πρόσωπα.
Ο «χρυσός» κανόνας σε αυτές τις ηλικίες είναι να ρωτούν μια φορά το οτιδήποτε και αν δουν ότι το τρίτο πρόσωπο σιωπά ή πει ευθέως ότι δε θέλει να απαντήσει, να μην τον πιέσει να το κάνει παρά τη θέλησή του.
Βάλτε το παιδί στη θέση εκείνου που ένιωσε αφόρητη πίεση να απαντήσει σε κάτι. Ρωτήστε το πώς θα του φαινόταν αν κάποιος τον ρωτούσε κάτι και, ενώ εκείνο ήθελε να το κρατήσει μέσα του, επέμενε, εξαναγκάζοντάς το ουσιαστικά να κάνει κάτι παρά τη θέλησή του.
Πείτε στο παιδί να κοιτάζει τη ζωή του και να μην ανακατεύεται σε αυτές των άλλων. Άλλωστε, αν κάποιος θέλει να μοιραστεί κάτι μαζί του, θα το κάνει οικειοθελώς και δεν περιμένει από κάποιον τρίτο να τον ρωτήσει.
Δώστε το καλό παράδειγμα μέσα από τη δική σας συμπεριφορά. Αν το παιδί βλέπει ότι συνηθίζετε να «βομβαρδίζετε» με ερωτήσεις τους γύρω σας ή κουτσομπολεύετε ή άλλα παρόμοια, το πιο πιθανό είναι ότι θα φέρεται με τον ίδιο τρόπο.
