Περιορισμένες είναι οι επιλογές της Κυπριακής Δημοκρατίας σε σχέση με τα νομικά διαβήματα που μπορεί να κάνει για να προσβάλει τις παράνομες ενέργειες της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ.
Αυτό λόγω μιας σειράς ιδιαιτεροτήτων που αφορούν τη στάση της Τουρκίας έναντι του δικαίου της θάλασσας αλλά και της σχέσης της με την Κυπριακή Δημοκρατία.
Τα διεθνή εντάλματα σύλληψης
Είναι για αυτό που η Δημοκρατία προχωρεί με την ενέργεια των διεθνών ενταλμάτων σύλληψης εναντίον μελών του πληρώματος του Πορθητή και των υποστηρικτικών σκαφών. Ένας τρόπος για να εφαρμοστεί το διεθνές δίκαιο είναι μέσω της εγχώριας νομοθεσίας. Τα εντάλματα σύλληψης θα αφορούν μέλη του πληρώματος που είναι υπήκοοι άλλων χωρών πέραν της Τουρκίας.
Η κυπριακή Αστυνομία συγκεντρώνοντας τα στοιχεία θα πάει στο κυπριακό δικαστήριο και θα πρέπει να πείσει τον δικαστή γιατί οι ενέργειες της Τουρκίας συνιστούν παραβίαση. Στη συνέχεια θα εκδοθούν εντάλματα σύλληψης τα οποία θα ζητήσουμε να γίνουν ευρωπαϊκά. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα, τα πρόσωπα εναντίον των οποίων εκκρεμούν τα εντάλματα, θα βρουν μπροστά τους τις αρχές άλλων χωρών οι οποίες υποχρεούνται βάση των ευρωπαϊκών κανονισμών να τα εκτελέσουν. Επιπλέον η Δημοκρατία έχει συνάψει διμερείς συμφωνίες και με άλλα κράτη εκτός ΕΕ για την εκτέλεση παρόμοιων ενταλμάτων.
Γιατί όχι διεθνές δικαστήριο;
Η Τουρκία δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος στη σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας του 1982. Ενεργεί κατά παράβαση εκείνου του δικαίου και έχει εγκαταστήσει πλατφόρμα εντός της ΑΟΖ άλλου κράτους χωρίς να λάβει άδεια.
Η Δημοκρατία όμως δεν μπορεί να αποταθεί στο δικαστήριο της Χάγης εφόσον η Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του εν λόγω δικαστηρίου. Επιπλέον σε τέτοιες περιπτώσεις δύο κράτη θα μπορούσαν να συνεννοηθούν και να ζητήσουν διεθνή διαιτησία. Το πρόβλημα σε αυτή την περίπτωση είναι πως η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κύπρο και άρα η συνεννόηση δεν μπορεί να υπάρξει.
