Η πιο διάσημη επιδημία γέλιου, που κράτησε μάλιστα έναν χρόνο, συνέβη στην τότε Ταγκανίκα, σημερινή Τανζανία.
Ξεκίνησε από ένα αθώο χαχανητό δυο μαθητριών σε ένα σχολείο του χωριού Kashasha. Το γέλιο μεταδόθηκε γρήγορα σαν πυρκαγιά σε ολόκληρο το σχολείο και σε λίγη ώρα, 95 από τους 159 μαθητές δεν μπορούσαν να σταματήσουν να γελούν. Οι δάσκαλοι από την άλλη δεν «κόλλησαν» το γέλιο από τους μαθητές, αλλά ανέφεραν πως ήταν αδύνατο να συνεχίσουν το μάθημα. Το γέλιο εξαπλώθηκε σε 14 ακόμα σχολεία, κρατώντας τα κλειστά για μήνες.
Ο καθηγητής του πανεπιστημίου Texas A&M, Christian F. Hempelmann, έκανε εκτεταμένη έρευνα πάνω στο περιστατικό ώστε να εξηγήσει πως έγινε αυτή η μετάδοση. «Οι άνθρωποι παίρνουν κάτι τέτοιο τοις μετρητοίς. Ένας αρχίζει να γελάει, έπειτα ένας άλλος γελάει κι αυτός και μετά μεταδίδεται σαν χιονοστιβάδα. Όταν οι γονείς πήραν τα παιδιά τους από το σχολείο, άρχισαν να γελούν. Μετά η επιδημία έφτασε και σε άλλα χωριά και, αν’αλογα με την πηγή, κράτησε από έξι μήνες έως 1,5 χρόνο».
Το γέλιο ασκεί πίεση στην αναπνοή. Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να γελάσει πάνω από 20 δευτερόλεπτα συνήθως. Οπότε ακούγεται σχεδόν αδύνατο για κάποιον να γελάει επί έναν χρόνο χωρίς σταματημό. Οπότε τι ακριβώς συνέβη στην Ταγκανίκα;
Ο Hempelmann πιστεύει πως το φαινόμενο δεν είχε να κάνει σε τίποτα με το χιούμορ, αφού οι άνθρωποι έδειχναν διάφορα συμπτώματα άγχους όπως πόνος, εξανθήματα, λιποθυμίες και αναπνευστικά προβλήματα. Το γέλιο ήταν απλά ένα ακόμα σύμπτωμα. Το φαινόμενο μπορεί να κράτησε έναν χρόνο, αλλά το γέλιο δεν ήταν συνεχόμενο, απλά οι περισσότεροι πάθαιναν υποτροπές. Η εξήγηση είναι πως πρόκειται για φαινόμενο μαζικής υστερίας, που συμβαίνει συχνά σε κόσμο με χρόνιο στρες.
Ο Hempelmann εξήγησε πως «πλέον το ονομάζουμε Μαζική Ψυχογενή Ασθένεια (MPI). Είναι ψυχογενής, που σημαίνει ότι βρίσκεται στο μυαλό των ανθρώπων που είχαν τα συμπτώματα. Δεν προκλήθηκε από το περιβάλλον, από μια τοξίνη ή από δηλητηρίαση. Υπήρχε ένας κοινός παράγοντας άγχους στον πληθυσμό. Συνήθως εμφανίζεται σε ομάδες ανθρώπων που δεν έχουν πολλή εξουσία. Η MPI είναι η τελευταία λύση για άτομα χαμηλού βιοτικού επιπέδου. Είναι ένας εύκολος τρόπος για αυτούς να εκφράσουν ότι κάτι πάει λάθος».
Και παρόλο που στην Ταγκανίκα κράτησε τόσο πολύ οπότε έμεινε στην ιστορία, μην νομίζετε ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Παρόμοια ψυχολογικά φαινόμενα εμφανίζονται σχεδόν κάθε εβδομάδα ανά τον κόσμο.
