Πέπλο μυστηρίου καλύπτει την κατάληξη των τούρκων κομάντος που αποβιβάστηκαν στη Δυτική Ίμια τα ξημερώματα της 31ης Ιανουαρίου 1996. Μόλις 15 ημέρες μετά το επεισόδιο, έλληνες και τούρκοι συνωμοσιολόγοι άρχισαν να μιλούν για το τέλος της ομάδας των βατραχανθρώπων.
Ο φημολογούμενος θάνατός τους ήταν, σύμφωνα με ορισμένους, προϊόν εκδίκησης των Ελλήνων, που πάντοτε πίστευαν ότι το ελικόπτερο του εληνικού Πολεμικού Ναυτικού «ΠΝ 21» καταρρίφθηκε, και κατ’ άλλους ενέργεια της τουρκικής κυβέρνησης, που ήθελε να κλείσει στόματα. Υπήρχαν κι εκείνοι που έβλεπαν πίσω από τον θάνατο της αποβατικής ομάδας κούρδους εξτρεμιστές.
Πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας λίγο καιρό μετά τη νύχτα της κρίσης έκαναν λόγο για στρατιωτικά δυστυχήματα, στα οποία ορισμένοι από τους τούρκους βατραχανθρώπους βρήκαν τραγικό θάνατο.
Θεωρίες συνωμοσίας
Το πρώτο δυστύχημα σημειώθηκε μόλις 15 ημέρες μετά την απόβαση στα Ίμια. Στις 15 Φεβρουαρίου 1996 συνετρίβη μέσα στον ναύσταθμο «Ακσάζ» ελικόπτερο τύπου S-70. Ως αποτέλεσμα, πέντε άνθρωποι σκοτώθηκαν και ακόμη εννέα τραυματίστηκαν. Λίγους μήνες μετά –στις 12 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου–, τέσσερις ακόμη αξιωματικοί και υπαξιωματικοί του τουρκικού στρατού βρήκαν τον θάνατο όταν, κατά τη διάρκεια νυχτερινής άσκησης, στο πλαίσιο νατοϊκής αποστολής, συνετρίβη το ελικόπτερο της φρεγάτας Barbaros.
Πράγματι, μέρος του τουρκικού και του ελληνικού Τύπου συνέδεσε τότε τα δύο περιστατικά με τα γεγονότα στα Ίμια. Μάλιστα δεν ήταν λίγοι εκείνοι που μιλούσαν για σαμποτάζ από ελληνικής πλευράς, ως πράξη αντεκδίκησης για τη φημολογούμενη κατάρριψη του ελληνικού ελικοπτέρου ΠΝ 21 τη νύχτα των Ιμίων. Άλλοι έβλεπαν τουρκικό κυβερνητικό δάκτυλο πίσω από τις δύο τραγωδίες, ενώ ορισμένοι έκαναν λόγο για ενέργεια κούρδων εξτρεμιστών, οι οποίοι, στο πλαίσιο ενός μυστικού σχεδίου, είχαν βάλει ζάχαρη στις δεξαμενές καυσίμων των δύο ελικοπτέρων.
Η έντονη φημολογία για το οριστικό τέλος των SAT, των βατραχανθρώπων που αποβιβάστηκαν στη βραχονησίδα δηλαδή, πήρε ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις το 2003, όταν ο αξιωματικός των τουρκικών ειδικών δυνάμεων, Zeki Sen, δολοφονήθηκε στην Ταξίμ, την κεντρική πλατεία της Κωνσταντινούπολης. Ο Sen βαφτίστηκε επικεφαλής της ομάδας, το όνομά του ωστόσο δεν συγκαταλέγεται στη λίστα εκείνων που συμμετείχαν στην επιχείρηση απόβασης.
Οι τίτλοι τέλους της ομάδας Kardak (τα Ίμια στα τουρκικά) έπεσαν, σύμφωνα με μερίδα του Τύπου, με τον μυστηριώδη θάνατο του απόστρατου αξιωματικού Ergin Erkman από διαρροή υγραερίου σε διαμέρισμά του στο Τουρκμενιστάν, στις 7 Ιανουαρίου 2013. Τα δημοσιεύματα που έκαναν λόγο για οριστικό τέλος των κομάντος που μετείχαν τότε στο επεισόδιο επικαλούνταν είδηση της τουρκικής εφημερίδας Turkiye. Από το εν λόγω δημοσίευμα, ωστόσο, δεν προκύπτει συμμετοχή του Erkman στην ομάδα Kardak, και η μόνη σχετική αναφορά είναι μια δήλωση του πατέρα του θανόντος ότι ο γιος του βρισκόταν στην αποστολή των Ιμίων και όχι βεβαίως στην ομάδα των βατραχανθρώπων.
Όσο για τα εννέα θύματα των δύο αεροπορικών δυστυχημάτων; Αυτοί ήταν, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, οι Bulent Usta, Ali Ihsan Cakmak, Aykut Tetik, Ahmet Toprakkanstiran, Ahmet Selcuk, Selcuk Esedoglu, Tevfik Ozdemir, Kadir Sener και Ahmet Sezgin, και κανένας τους δεν βρισκόταν τη νύχτα της κρίσης στη δυτική Ίμια.
Η αλήθεια
Στην πραγματικότητα όλα τα μέλη των SAT που βρέθηκαν στα Ίμια ζουν! Αυτό διευκρίνισε σε συνέντευξη που παραχώρησε στις 18 Ιουλίου 2012 στην εφημερίδα Hurriyet ο συντονιστής της επιχείρησης με την κωδική ονομασία Yunuz-1 (Δελφίνι-1), πλωτάρχης τότε, Iz Metin. Ο Metin έδωσε στη δημοσιότητα τα ονόματα των κομάντος που έφτασαν στα Ίμια. Πρόκειται για τους Ali Turksen, Ercan Kirectepe, Hakan Caliskan, Sadettin Dogan, Salih Corekcioglu, Cavit Ozmen, Abdullah Arslan, Levin Keten, Lutfu Tokusoglu, Ibrahim Balcin, Hasan Arap και Tanel Erena.
Οι δύο πρώτοι –υποπλοίαρχοι τότε και επικεφαλής των πληρωμάτων που αποβιβάστηκαν στη βραχονησίδα– και ο επικελευστής Sadettin Dogan σήμερα βρίσκονται στη φυλακή, κατηγορούμενοι για συμμετοχή στο «Σχέδιο Κλωβός», το οποίο προέβλεπε τη δολοφονία ανώτατων αξιωματικών του τουρκικού στρατού. Ο Hakan Caliskan, ανθυπασπιστής και μέλος των SAT, εγκατέλειψε τον στρατό και σήμερα, όπως ο ίδιος δήλωσε στην εφημερίδα Milliyet, είναι μέλος ομάδας φύλαξης πλοίων από πειρατές στον κόλπο του Άντεν.
Οι υπόλοιποι οκτώ παραμένουν, σύμφωνα με τον Metin, στον τουρκικό στρατό. Ο ένας από τους επικεφαλής των βατραχανθρώπων, Ali Turksen, συνελήφθη ως διοικητής των ειδικών δυνάμεων SAT τον Φεβρουάριο του 2010. Κατά την απολογία του στο δικαστήριο αποκάλυψε στοιχεία της επιχείρησης Yunuz-1, προσκόμισε μάλιστα απόδειξη αγοράς βενζίνης και τροφίμων με έξοδα δικά του και του έτερου αξιωματικού, Ercan Kirectepe, ο οποίος ήταν παρών στη δίκη. Το ποσό που πλήρωσαν τότε οι δύο αξιωματικοί ήταν 16.730.000 τουρκικές λίρες, δηλαδή περίπου 24.000 δρχ με την ισοτιμία της εποχής.
«Πληρώσαμε από την τσέπη μας τη βενζίνη για το φουσκωτό που μας έβγαλε στο Καρντάκ (Ίμια). Το βράδυ εκείνο αγοράσαμε βενζίνη με την πιστωτική κάρτα του Ercan Kireçtepe. Η απόδειξη από εκείνη τη συναλλαγή είναι εδώ. Εκείνο το βράδυ, στη 01:40, αποβιβαστήκαμε στη βραχονησίδα. Ο τότε αρχηγός του ΠΝ, ναύαρχος Guven Erkaya, μου τηλεφώνησε και μου είπε: ‘Παιδί μου, ακόμη δεν είστε έτοιμοι;’ Φυσικά τον πίεζε η Τανσού Τσιλέρ (πρωθυπουργός της Τουρκίας την περίοδο της κρίσης). Εμείς αγοράσαμε βενζίνη κι έτσι ξεκινήσαμε με το φουσκωτό. Τώρα όμως, δυο από τα άτομα που αποβιβαστήκαμε τις πρωινές ώρες της 31ης Ιανουαρίου 1996 στη βραχονησίδα Καρντάκ και υψώσαμε την τουρκική σημαία, υποστέλλοντας την ελληνική, δικαζόμαστε σ’ αυτήν την αίθουσα», ήταν τα λόγια του Turksen ενώπιον του ανακριτή.
Στην επιχείρηση Yunuz-1 συμμετείχαν ακόμη 18 αξιωματικοί και υπαξιωματικοί των τουρκικών ειδικών δυνάμεων. Ακόμη δώδεκα άντρες της ομάδας SAT και έξι άντρες της ομάδας ειδικών αποστολών του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, Bordo Bereli. ‘Όλοι τους συνέδραμαν τους βατραχανθρώπους από αέρος και ουδέποτε αποβιβάστηκαν στη βραχονησίδα.
Διαβάστε σχετικά:
Το ρεπορτάζ δημοσιεύθηκε στο του Hot Doc τον Φεβρουάριο του 2013
