Η πράξη τελέστηκε το 2017 όταν ο κατηγορούμενος σωφρονιστικός υπάλληλος ήταν διευθυντής του συγκεκριμένου καταστήματος κράτησης. Το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Θεσσαλονίκης τον έκρινε ένοχο – με αναγνώριση του ελαφρυντικού του πρότερου σύννομου βίου – για ηθική αυτουργία σε παραβίαση απορρήτου τηλεφωνικής επικοινωνίας και προφορικής συνομιλίας (κατά συρροή). Πρωτόδικα το Πλημμελειοδικείο Σερρών τον είχε τιμωρήσει με φυλάκιση 25 μηνών, με αναστολή.
Στην απολογία του, ο κατηγορούμενος – που υπηρετεί σήμερα σε άλλη φυλακή της Βόρειας Ελλάδας – αρνήθηκε την πράξη, κάνοντας λόγο για «σκευωρία», ενώ απέδωσε τις εις βάρος του καταγγελίες σε πειθαρχικές έρευνες που διενεργούνταν τότε εις βάρος σωφρονιστικών υπαλλήλων – συναδέλφων του.
Για την ίδια υπόθεση καταδικάστηκε και ο κρατούμενος ως φυσικός αυτουργός στις πράξεις της παραβίασης του απορρήτου τηλεφωνικής επικοινωνίας και προφορικής συνομιλίας (κατά συρροή). Οι δικαστές του επέβαλαν ποινή φυλάκισης 25 μηνών, όπως πρωτοδίκως, την οποία μετέτρεψαν σε χρηματική. Ο ίδιος δεν εμφανίστηκε στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο.
Η υπόθεση αποκαλύφθηκε όταν στην κατοχή του κρατούμενου (εκτίει ποινή για ναρκωτικά και πλαστογραφία) βρέθηκε ένα «στικάκι» με συνομιλίες μεταξύ σωφρονιστικών υπαλλήλων. Οι καταγγελίες τους ανέφεραν ότι ο κατηγορούμενος συνάδελφος και τότε διευθυντής τους προέβη στην ενέργεια προκειμένου να παρακολουθεί τον μετέπειτα διάδοχό του.
