Μπορεί ο Ζήνων ο Κιτιεύς (Κύπριος ελληνιστικός φιλόσοφος) να εισήγαγε στον κόσμο πριν από 2.300 χρόνια περίπου τον στωϊκό τρόπο ζωής κατά τα πρότυπα της Σχολής του, όμως και οι σύγχρονοι συμπατριώτες του - οι σύγχρονοι Ελληνοκύπριοι, δηλαδή - έχουν πάρει κάτι απ' τη στωική αυτογνωσία του και τον δικό του, ξεχωριστό τρόπο αντίληψης των πραγμάτων ο οποίος ενδυναμώνει τον εαυτό τους στις απανωτές αδικίες που δέχονται.
Και αδικίες δέχτηκαν και δέχονται πολλές από το ιστορικό παρελθόν μέχρι σήμερα, με κύριο τραυματικό πεδίο των νεότερων χρόνων το εθνικό τους ζήτημα - το Κυπριακό - που έχει, απ' την τουρκική εισβολή του '74 και έκτοτε, επίκεντρο του ενδιαφέροντός του την μοιρασμένη στα δύο Κύπρο.
Αντεπίθεση της Αθήνας στην Ανατολική Μεσόγειο - Ελλάδα, Κύπρος και Ισραήλ μπλοκάρουν την Τουρκία μέσω East Med
Την Κύπρο που συνεχίζει να είναι μια ανοιχτή πληγή 47 χρόνια μετά τον Αττίλα. Κι αν κάποιοι Κύπριοι άρχισαν να ξεχνούν τον όρκο του ''ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ'' τους παρασυρμένοι απ' την καλοπέραση της οικονομικής ανάκαμψης μετά την μνημονιακή κρίση, οι περισσότεροι το θυμούνται, όπως θυμούνται και την αλήθεια που κουβαλάει αυτό: ότι αγώνας χωρίς θυσίες είναι παράδοση στον εχθρό άνευ όρων.
Θα μου πουν τα αδέρφια μας εκεί ότι ο κυπριακός λαός έχει εξαντλήσει την υπομονή και την αντοχή του. Και τα έχει εξαντλήσει αμφότερα λόγω της ανοχής της διεθνούς κοινότητας, της προκλητικής αδιαφορίας των συμμάχων της Δύσης και του φαρισαϊσμού τους, απ' τη στιγμή που τηρούν αιδήμονα σιωπή απέναντι στην κατοχική Τουρκία.
Τηρούν αιδήμονα σιωπή επιτρέποντάς της να εγείρει μονίμως αξιώσεις σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, την ίδια στιγμή που εμπαίζουν την τελευταία με αποτυχημένες διεθνείς πρωτοβουλίες οι οποίες έχουν τη σφραγίδα του ΟΗΕ . Φευ!.. Μισό αιώνα σχεδόν απ' την τουρκική εισβολή στην Μεγαλόνησο, το Συμβούλιο Ασφαλείας αποδείχθηκε πολύ λίγο για να επιβάλει στην Τουρκία τα ψηφίσματά του για την Αμμόχωστο.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά έδωσε με την αβουλία του αέρα στα πανιά του Ερσίν Τατάρ (του ψευτοηγέτη των Τουρκοκυπρίων), ο οποίος δήλωσε με θρασύτητα στις αρχές του τρέχοντα μήνα ότι - παρά τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, ''που είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για τη λύση'' - ''η τουρκοκυπριακή πλευρά δεν πρόκειται να κάνει πίσω''...
Λόγια προκλητικά, ενδεικτικά των τουρκικών προθέσεων που ενισχύουν τη βεβαιότητά μας ότι έχει απαξιωθεί τελείως ο Διεθνής αυτός Οργανισμός και έπαψε να έχει την παραμικρή δυνατότητα επιρροής, πολύ περισσότερο αλλαγής τετελεσμένων απ' τη στιγμή που δεν μπορεί να επιβάλει τα ψηφίσματά του.
Έχει χάσει την αξιοπρέπεια που είχε άλλοτε - ή νομίζαμε ότι είχε - γιατί ασκούσε κάποια, έστω στοιχειώδη, επιρροή τιθασεύοντας κρατικές παρανομίες τύπου Τουρκίας. Αν και η περίπτωση της τελευταίας αποτελούσε σε όλα εξαίρεση. Εξαίρεση μέχρι τώρα. Και το ''τώρα'' μάς φέρνει στο νου τις τελευταίες επιθετικές δηλώσεις του Ταγίπ Ερντογάν εναντίον της Κύπρου και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της.
Μας φέρνει στο νου τις συνεχιζόμενες προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ από τον ίδιο ο οποίος - λόγω απουσίας αντίδρασης στις παρανομίες του - κάνει... προθέρμανση για την επικείμενη άφιξή του στην κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο (20 Ιουλίου '21). Άφιξη που θα συνδυαστεί, δυστυχώς, με την θριαμβική παραβίαση του status quo του καθεστώτος των Βαρωσίων και της Αμμοχώστου σε ανάμνηση της τουρκικής εισβολής του Ιουλίου του '74, η οποία σκεπάζει δυστυχώς όλο και λιγότερο με τα χρόνια των νοητικό και συναισθηματικό ορίζοντα των Ελλήνων (Ελλαδιτών και Ελληνοκυπρίων) .
Κι αυτό το γνωρίζει καλά ο παμπόνηρος Τούρκος Πρόεδρος, όπως γνωρίζει καλά και την αδυναμία αντίδρασης από μέρους των Ηνωμένων Εθνών και του Συμβουλίου Ασφαλείας στις εξακολουθητικά προκλητικές και αυθαίρετες ενέργειές του. Ενέργειες που εξευτελίζουν τους Διεθνείς Οργανισμούς, αφού πετούν στον κάλαθο των αχρήστων τους ανεφάρμοστους (όπως αποδείχθηκε) νόμους τους και τα ανώφελα ψηφίσματά τους.
Πετούν στον κάλαθο των αχρήστων τις αποφάσεις Συμβάσεων και Συνθηκών, πράγμα που θέτει σε αμφισβήτηση το κύρος της παγκόσμιας Δικαιοσύνης και εξυπηρετεί τη στρατηγική του αναθεωρητισμού της ''Γαλάζιας Πατρίδας'' του. Στρατηγική που όχι μόνο δε βλέπουμε να καταδικάζουν τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά αντίθετα της επιτρέπουν - με την ανοχή τους -να εξισώνει τους θύτες με τα θύματα, για να μην πω να το παίζει θύμα η ίδια εξ ονόματος των Τουρκοκυπρίων... Κι αυτό είναι ενδεικτικό παράδειγμα του ότι ο διεθνής διακυβερνητικός Οργανισμός και ο Γενικός Γραμματέας του Αντόνιο Γκουτέρες δε βλέπουν ότι υπάρχει κατοχή σε ένα μέρος της Κύπρου επί 47 ολόκληρα χρόνια. Δε βλέπουν την Τουρκία ως κατοχική δύναμη.
Γι' αυτό και επικεντρώνονται στη διαμόρφωση του κατάλληλου πλαισίου συνεργασίας μεταξύ των δύο Κοινοτήτων (της Ε/Κ και της Τ/Κ), χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους τη βαθιά αδικία που συντελέστηκε σε βάρος της Κύπρου το '74. Αυτήν που προκάλεσε την απώλεια ζωών, την καταστροφή, τη διαίρεση και την τραγωδία προσφύγων και αγνοουμένων Ελληνοκυπρίων, καθώς και την απώλεια του 37 % του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Της Κυπριακής Δημοκρατίας που τη βλέπουν σαν Κοινότητα τα Ηνωμένα Έθνη τα πολλά τελευταία χρόνια και όχι σαν ανεξάρτητο κράτος νομικά και ιστορικά με κυρίαρχα δικαιώματα σε όλη την Επικράτεια της Μεγαλονήσου... Βέβαια, θα μου πείτε, μόνα τους ενεργούσαν και ενεργούν έτσι τα Ηνωμένα Έθνη τόσο καιρό ή ποδηγετούνται από κάποια χώρα (βλ. Βρετανία) που έχει προετοιμάσει από χρόνια την... πατέντα του Κυπριακού; Θα σας απαντούσα με ειλικρίνεια ότι για όλα τα σχέδια λύσης του Κυπριακού ήταν ενήμερη ανέκαθεν η Βρετανία και έβαζε το χεράκι της στη διαμόρφωσή τους σε αγαστή συνεργασία με την Τουρκία.
Κι αυτά τα σχέδια, τελικά, αποτέλεσαν - όλως τυχαίως - τον προπομπό των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών που εγκρίνονταν στη συνέχεια και δημοσιοποιούνταν ως ''εκθέσεις του Γενικού Γραμματέα του διεθνούς Οργανισμού με δημοσιοϋπαλληλικό χαρακτήρα... Παρόμοιες υπόγειες διεργασίες συντελούνται και σήμερα. Συντελούνται και τώρα. Όμως οι μάσκες έπεσαν πλέον. Οι ψευδαισθήσεις για δίκαιη λύση του Κυπριακού διαλύθηκαν και όλα συμπυκνώθηκαν στο όνομα ''ΠΡΟΔΟΣΙΑ''!!!
Γιατί με προδοσία ισοδυναμεί η πισώπλατη μαχαιριά του ΓΓ του ΟΗΕ που στις δυο τελευταίες εκθέσεις του για την Κύπρο παραλείπει εντέχνως να αναφέρει την κατοχή επί 46-47 χρόνια του βόρειου τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, κάτι που συνιστά δόλια παράλειψη γιατί είναι το μείζον στο Κυπριακό μαζί με την παραμονή στο νησί για μισό περίπου αιώνα των κατοχικών τουρκικών στρατευμάτων της εισβολής, του Αττίλα και της ντροπής...
Κι όταν τολμάς να απευθύνεις ''κατηγορώ'' για την προδοσία που συντελείται στον τρέχοντα χρόνο απ' το διεθνές όργανο που είναι εντεταλμένο να επιβάλλει δικαιοσύνη στον κόσμο, οι... ''προοδευτικοί'' ημεδαποί και αλλοδαποί του συνήγοροι σού κολλάνε την ταμπέλα του ''εθνικιστή'' και πάνε παραπέρα...
Και το παραπέρα έχει τεθεί, δυστυχώς, στο Τραπέζι των διαπραγματεύσεων απ' το '18, αν και έγινε λόγος γι' αυτό απ' το 1948! Τότε που η εφημερίδα Hurriyet (''Χουριέτ'') εξέφρασε σε δημοσίευμά της τις απώτερες βλέψεις της Τουρκικής πολιτικής τάξης: ''… Εάν ποτέ ήθελε μεταβληθεί το σημερινόν καθεστώς της νήσου, να δοθεί η αυτή λύσις η οποία εδόθη εις το ζήτημα της Ιρλανδίας, δηλαδή να χωρισθεί εις δύο τομείς, τουρκικόν και ελληνικόν, με αυτονομία υπό την προστασίαν των δύο κρατών, της Ελλάδας και της Τουρκίας...''
Έτσι, με το μυαλό στο ''βρώμικο '48'' που σκοτεινιάζει τον ορίζοντα του Ελληνισμού της Κύπρου γιατί κυοφορεί την οδυνηρότερη γι' αυτόν λύση του Κυπριακού, ο νυν ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες απέφυγε την αναφορά (στις εν λόγω εκθέσεις του) σε ''δύο αυτοδιοικούμενες περιοχές'', μολονότι ήρθε σε επαφή με αυτές η Ειδική Απεσταλμένη του Τζέιν Χολ Λουτ κατά την επίσκεψή της στο νησί τον Σεπτέμβριο του '19 και τον Νοέμβριο του '20, πριν να τη διαδεχθεί στη θέση της η αντικαταστάτριά της Ελίζαμπεθ Σπέχαρ.
Τα δεδομένα αυτά -- στα οποία θα πρέπει να προσθέσω το γεγονός ότι οι Τούρκοι επιμένουν να μην αναγνωρίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία, όπως και το γεγονός ότι στην τελευταία του έκθεση ο Αντόνιο Γκουτέρες χρησιμοποιεί την ορολογία ''έμφυτα δικαιώματα'' (inherent rights), φράση που συνιστά συγκαλυμμένη αναφορά στην ''κυριαρχική ισότητα'' την οποία απαιτούν οι Τούρκοι -- με κάνουν ιδιαίτερα απαισιόδοξη για το προσδοκώμενο δίκαιης λύσης του Κυπριακού.
Λύσης με γνώμονα τις πρώτες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ το '74, που ήταν και οι συμφερότερες για την Κύπρο γιατί ζητούσαν την άμεση αποχώρηση των τουρκικών, κατοχικών στρατευμάτων απ' το κατακτημένο βόρειο τμήμα της, το οποίο ''βάφτισε'' η Τουρκία ''Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου'' (Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti, KKTC) κατά παράβαση των Διεθνών Κανόνων Δικαίου...
