Στην γενέτειρα του στην Χλώρακα τάφηκε ο Λεωνίδας Δημοσθένους, ο οποίος σκοτώθηκε στην διάρκεια της δεύτερης εισβολής του Αττίλα, με τον Υπουργό Άμυνας Χαράλαμπο Πετρίδη να λέει πως δεν μπορεί 47 χρόνια μετά να υπάρχουν αγνοούμενοι και η Τουρκία να αρνείται να συνεργαστεί.
Εκφωνώντας τον επικήδειο λόγο στην κηδεία του πεσόντα κατά την τούρκικη εισβολή και προσφάτως αναγνωρισθέντα Δημοσθένους Λεωνίδα Θεοχάρη, που τελέστη στον Ιερό Ναό της Παναγίας Χρυσοαιματούσης, στην Χλώρακα, ο Υπουργός Άμυνας Χαράλαμπος Πετρίδης ανέφερε πως η Κυπριακή Πολιτεία “καταθέτει την οφειλόμενη τιμή, την ευγνωμοσύνη και την αναγνώριση σε ακόμη ένα ηρωικό παλληκάρι, τον Λεωνίδα Δημοσθένους, ο οποίος κατά τη διάρκεια των τραγικών γεγονότων του 1974, υπηρετούσε τη θητεία του ως οπλίτης στο 251 Τάγμα Πεζικού”. Την ίδια ώρα, σημείωσε, ξαναζούμε τις εφιαλτικές εκείνες στιγμές που βίωσε η πατρίδα μας και πενθούμε για πολλοστή φορά για το μαύρο εκείνο καλοκαίρι του 1974.
Απαιτούμε, είπε ο Υπουργός Άμυνας, από τη διεθνή κοινότητα να πιέσει την Τουρκία να αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες της, προσθέτοντας πως δεν μπορεί μετά από σαράντα επτά χρόνια να εξακολουθούν να υπάρχουν αγνοούμενοι και η Τουρκία να αρνείται να συνεργαστεί για τη διακρίβωση της τύχης τους, βάζοντας συνεχώς προσκόμματα στις εργασίες της Διερευνητικής Επιτροπής.
“Δυστυχώς, τόνισε, “οι γονείς και οι συγγενείς των ανθρώπων μας που αγνοούνται, εγκαταλείπουν τα εγκόσμια με τον πόνο ριζωμένο στις καρδιές τους, χωρίς να μπορέσουν να μάθουν τι απέγιναν τα παιδιά και τα συγγενικά τους πρόσωπα”. Προ ολίγων ημερών, είπε ο κ. Πετρίδης, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξέφρασε προς τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών την αποφασιστικότητα, αλλά και την πολιτική βούληση να εμπλακούμε σε ένα δημιουργικό διάλογο στην προσπάθεια επανένωσης της πατρίδας μας, στη βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα.
Ένα διάλογο, σημείωσε, που θα βασίζεται στις αρχές και τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, στις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα στοχεύει στη δημιουργία ενός λειτουργικού και βιώσιμου κράτους. Ενός κράτους που “θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα του συνόλου των πολιτών, χωρίς την ανάγκη από εγγυήσεις ή την παρουσία κατοχικών στρατευμάτων” όπως είπε. Η προσπάθεια επανένωσης του τόπου και η απαλλαγή του από τα κατοχικά στρατεύματα αποτελεί για εμάς δέσμευση και το χρωστάμε σε όλους όσους έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία, συμπλήρωσε ο Υπουργός, σύμφωνα με το Κυπριακό Πρακτορείο.
Ο κ. Πετρίδης ανέφερε πως μετά από 47 σχεδόν χρόνια αγωνίας και άγνοιας, συμμετέχουμε με αισθήματα βαθιάς ευλάβειας στην επικήδειο ακολουθία ενός ακόμα πεσόντα κατά την τουρκική εισβολή ο οποίος μέχρι πρότινος συγκαταλέγετο στο μακρύ κατάλογο των αγνοουμένων μας και αναγνωρίστηκε στο πλαίσιο των εκταφών και της αναγνώρισης λειψάνων της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων. Ως πολιτεία, κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ στη θυσία του και εκφράζουμε τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη, σημείωσε. Η ταυτοποίηση των ανευρεθέντων λειψάνων μετά από εκταφή που πραγματοποιήθηκε στην περιοχή της Βώνης, αποτελεί ανέφερε, τον επίλογο μιας τραγικής ιστορίας, η οποία προκάλεσε ανείπωτο πόνο στην οικογένεια, στους φίλους και στους συγχωριανούς του Λεωνίδα.
Αναφερόμενος στον Λεωνίδα Δημοσθένους, είπε πως γεννήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου του 1955. Κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στο 251 Τάγμα Πεζικού με έδρα τη Γλυκιώτισσα Κερύνειας.
Ξημερώματα της 20ης Ιουλίου τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα βομβάρδιζαν την Κερύνεια και την ευρύτερη περιοχή, ενώ επιχειρείτο απόβαση δυνάμεων στην περιοχή Πέντε Μίλι. Το 251 Τάγμα Πεζικού δέχθηκε πρώτο τις σφοδρές επιθέσεις των Τούρκων. Οι άντρες του Τάγματος που ανέλαβαν αποστολή αναχαίτισης των τουρκικών στρατευμάτων, εξήλθαν του στρατοπέδου και κατευθύνθηκαν προς τους χώρους διασποράς. Ο 2ος Λόχος στον οποίο υπηρετούσε ο Λεωνίδας, επάνδρωσε φυλάκια εντός της πόλης της Κερύνειας. Στις 22 Ιουλίου οι τουρκικές δυνάμεις αφού κατάφεραν να αποβιβάσουν μεγάλο αριθμό αρμάτων, επιτέθηκαν με σφοδρότητα κατά της αμυντικής διάταξης της Εθνικής Φρουράς στην ευρύτερη περιοχή της Κερύνειας.
Ακολούθησαν σκληρές και άνισες μάχες. Λόγω της υπεροπλίας των Τούρκων, γύρω στο μεσημέρι δόθηκε διαταγή στις δυνάμεις της εθνοφρουράς να απαγκιστρωθούν και να οπισθοχωρήσουν. Ο Λεωνίδας θεάθηκε για τελευταία φορά από τον αδελφό του στις 26 Ιουλίου στη Λευκωσία. Το Τάγμα αφού ανασυγκροτήθηκε στη Λευκωσία, στις 8 Αυγούστου προωθήθηκε και επάνδρωσε αμυντικές θέσεις στη γραμμή Αγίου Χρυσοστόμου – Κουτσοβέντη – Μιας Μηλιάς. Στις 14 Αυγούστου, ημέρα κατά την οποία εκδηλώθηκε η δεύτερη φάση της εισβολής, η αμυντική γραμμή της Εθνικής Φρουράς στον ανατολικό τομέα, στην περιοχή Μια Μηλιά, δέχθηκε μεγάλη και συντονισμένη επίθεση, με αποτέλεσμα σύντομα να προκληθεί ολοκληρωτική κατάρρευσή της αμυντικής γραμμής.
Ακολούθησε απαγκίστρωση από την περιοχή της Μιας Μηλιάς. Από τότε ο Λεωνίδας δεν έδωσε σημεία ζωής και η τύχη του αγνοείτο. “Η εκταφή και η ταυτοποίηση των οστών του στην περιοχή της Βώνης, καταδεικνύει ότι ακολούθησε την ίδια πορεία μαζί με άλλους στρατιώτες προς Παλαίκυθρο και μετά προς Βώνη. Είναι προφανές ότι η πορεία τους ανακόπηκε από τις τουρκικές δυνάμεις, οι οποίες προχώρησαν με κάθε βαρβαρότητα στην άνανδρη δολοφονία του” είπε ο Υπουργός. Ο Λεωνίδας Δημοσθένους, με τη θυσία του, υπερασπίστηκε την τιμή και την ελευθερία της πατρίδας μας και θα πρέπει όλοι να αισθανόμαστε υπερήφανοι, κατέληξε ο Χαράλαμπος Πετρίδης.
