Ο Stanley Meyer ήταν ένας εφευρέτης που πέθανε το 1998 και τον θυμόμαστε καλύτερα για ένα πράγμα.

Ισχυριζόταν ότι είχε εφεύρει ένα αυτοκίνητο - ένα dune buggy - που μπορούσε να κινείται με νερό.

Θεωρήθηκε ότι είχε αναπτύξει έναν κινητήρα που θα λειτουργούσε αποκλειστικά με νερό - κάτι που θα ήταν τεράστια υπόθεση αν του είχε βγει σε καλό.

Υπάρχουν μερικές θεωρίες για το πώς είπε ότι το έκανε αυτό.

Μία φέρεται να είναι ότι είχε δημιουργήσει μια κυψέλη καυσίμου που χρησιμοποιούσε μια αρχή διάσπασης των ατόμων του νερού στα συστατικά τους στοιχεία.

Αυτό σημαίνει ότι χρησιμοποιεί υδρογόνο και οξυγόνο - χρησιμοποιώντας το υδρογόνο ως καύσιμο, αυστηρά μιλώντας.

Το νέο ηλεκτρικό αυτοκίνητο της Jaguar διχάζει ξανά το κοινό

Ο ισχυρισμός του Meyer ήταν προφανώς ότι η μηχανή του ήταν σε θέση να διαχωρίσει τα δύο στοιχεία προς τα κάτω και να κάψει το υδρογόνο, το οποίο θα δημιουργούσε ενέργεια.

Σύμφωνα με τα σχέδια του κινητήρα του, το οξυγόνο και κάποια υπολείμματα νερού θα ήταν οι μόνες εκπομπές.

Μια εφεύρεση σαν αυτή θα άλλαζε τα δεδομένα και θα έφερνε τα πάνω κάτω στη βιομηχανία πετρελαίου - Είναι λοιπόν εύκολο να καταλάβει κανείς ότι δεν θα ήταν όλοι ευχαριστημένοι με μια έξυπνη, φιλική προς το περιβάλλον εφεύρεση όπως η υποτιθέμενη μηχανή του Meyer που λειτουργεί με νερό.

Όταν ο Meyer πέθανε το 1998, τα ανατριχιαστικά τελευταία λόγια του έγιναν πρωτοσέλιδα.

Είχε προφανώς βγει για φαγητό, σύμφωνα με τον αδελφό του, όταν έπιασε το λαιμό του, έπεσε στο πάτωμα και ξεστόμισε τις λέξεις: «Με δηλητηρίασαν».

Ωστόσο, όταν δημοσιεύθηκε η τοξικολογική έκθεση μετά την ανάκριση του θανάτου του, δεν υπήρχε «κανένα δηλητήριο γνωστό στην αμερικανική επιστήμη».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε αργότερα ότι ο Meyer πέθανε ως αποτέλεσμα ανευρύσματος και το συμπέρασμα του ιατροδικαστή ήταν θάνατος από «φυσικά αίτια».

Φυσικά, οι άνθρωποι έχουν τις θεωρίες τους σχετικά με την κατάσταση.

Ένα νήμα του Reddit, r/pics, έχει μερικά ενδιαφέροντα σχόλια και εξηγήσεις.

Ένα άτομο εξηγεί: «Το «αυτοκίνητο που τρέχει με νερό» και το «καρμπυρατέρ των 100MPG» είναι μύθοι που διατηρούνται για πολύ καιρό και απέκτησαν μεγάλη απήχηση στις δεκαετίες του '80 και του '90. Θυμάμαι ότι τους άκουγα σε όλη μου τη ζωή.

«Και τα δύο είναι τεχνικά αληθινά, μπορείτε να τρέξετε ένα αυτοκίνητο με «νερό» και μπορείτε να πάρετε 100MPG από ένα καρμπυρατέρ, αλλά αυτό που παραλείπεται είναι ότι δεν τα κάνουμε αυτά τα πράγματα για κάποιο λόγο, υπάρχουν τεράστια μειονεκτήματα. Με το νερό, ουσιαστικά απλά χρησιμοποιείς υδρογόνο το οποίο χρειάζεται πολύ περισσότερη ενέργεια για να παραχθεί από ό, τι μπορείς να πάρεις καίγοντάς το, και μπορείς να πάρεις 100MPg από έναν καρμπυρατέρ αλλά δεν θα βγάλει αρκετή ιπποδύναμη για να είναι πραγματικά χρήσιμο (σκέψου αυτοκίνητο που δεν μπορεί να διατηρήσει ταχύτητα ή να ανέβει έστω έναν ήπιο λόφο).

«Αυτές οι συνωμοσίες επιμένουν επειδή υπάρχει αρκετό στοιχείο αλήθειας ώστε να είναι εξαιρετικά δελεαστικό για ανθρώπους που δεν κατανοούν πλήρως το πρόβλημα».