Πειραιάς δεν κοιμήθηκε αυτή τη νύχτα! Ο Ολυμπιακός στέφθηκε Κυπελλούχος Ευρώπης λυγίζοντας τη Φιορεντίνα στον τελικό του Conference League, με χιλιάδες οπαδούς της ομάδας να περιμένουν μέχρι τις 5 τα ξημερώματα για να υποδεχτούν το ανοιχτό πούλμαν των Πειραιωτών.
Η αποστολή του Ολυμπιακού έφυγε από την Νέα Φιλαδέλφεια περίπου στις 03:30 και έφτασε στη λεωφόρο Συγγρού λίγο πριν τις 4 τα ξημερώματα με το πούλμαν της αποστολής. Στη συνέχεια επιβιβάστηκαν στο ανοιχτό διώροφο λεωφορείο με προορισμό το Δημοτικό Θέατρο.
Όταν το όχημα έφτασε εντέλει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, οι ποδοσφαιριστές του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ εισήλθαν στο κτίριο, όπου τους περίμενε ο Βαγγέλης Μαρινάκης, και εν συνεχεία βγήκαν στην ειδικά διαμορφωμένη εξέδρα που είχε στηθεί ακριβώς απ' έξω.
Τον λόγο πήρε αρχικά ο ισχυρός άντρας του συλλόγου, που είπε πως «σήμερα το όνειρο το τρελό είναι πλέον πραγματικότητα. Για τον Ολυμπιακό μας, τον Πειραιά μας, την Ελλάδα μας, αυτή τη νύχτα να τη χαρούμε ιδιαίτερα. Ο ατέλειωτος λαός μας, οι παίκτες μας, ο μεγάλος μας προπονητής και όλοι εσείς που μας δώσατε τη δύναμη να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε και να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα. Ζήτω ο Θρύλος, ζήτω ο Πειραιάς, ζήτω η Ελλάδα»!
Στη συνέχεια, ο Κώστας Φορτούνης στάθηκε μπροστά στο μικρόφωνο και ευχαρίστησε «τον κόσμο που ήταν δίπλα μας όλη τη χρονιά, κάναμε άθλο, σας ευχαριστούμε όλους. Θέλω να αγαπάτε αυτήν την ομάδα με την καρδιά μας και όλοι μαζί να πάμε για ευρωπαϊκά».
Κάπου εκεί, υπό τους ήχους των Queen και του “We are the Champions” οι «ερυθρόλευκοι» σήκωσαν στον πειραϊκό ουρανό το τρόπαιο προκαλώντας παροξυσμό στους χιλιάδες φιλάθλους του Ολυμπιακού που δεν πτοήθηκαν από το προχωρημένο της ώρας και βρέθηκαν εκεί στη μεγάλη στιγμή της ομάδας τους.
«Το πρώτο αλλά ελπίζω όχι το τελευταίο, το τρόπαιο είναι δικό μας, για όλους τους Έλληνες» είπε από την πλευρά του ο τρισευτυχισμένος Μεντιλίμπαρ, με τον Φορτούνη να ζητά στη συνέχεια την αποθέωση για τον Γιουσέφ Ελ Αραμπί αλλά και τον κόσμο, δίνοντας το σύνθημα για το «είσαι στο μυαλό».
Ο Ισπανός προπονητής δεν μπορούσε να πιστέψει τα όσα έβλεπε και ζούσε και έδειξε να απολαμβάνει με την ψυχή του την λατρεία του κόσμου.
