Δεκαεπτά χρόνια συμπληρώνονται σε λίγο από τον θάνατό του…
Δεκαεπτά χρόνια και μου φαίνεται σαν να ήταν χθες. Δέκα χρόνια παντρεμένη και δεκαεπτά χήρα.
Έφυγε ευχαριστημένος, γεμάτος ή είχε μέσα του πίκρα; Τι θυμάστε από εκείνον τις τελευταίες του στιγμές;
Έφυγε πικραμένος. Τότε που έχασε το θέατρο του στοίχισε πολύ. Αυτή ήταν η μεγάλη του στεναχώρια. Πέρασε πολλά. Πώς μπορώ να ξεχάσω που δεν είχαμε να πληρώσουμε τα ενοίκια, τους ηθοποιούς, τους φωτιστές. Ο Κώστας έκλαιγε κι εγώ του έδινα κουράγιο. Τα έδωσα όλα για τον άνθρωπό μου, για να είναι καλά εκείνος. Και όταν του πήραν το θέατρο τα “κοράκια”, μαζί αντιμετωπίσαμε τον καρκίνο. Γιατί ο Κώστας δεν θα πέθαινε, αν δεν του έπαιρναν το θέατρο. Μόλις του το πήραν, πήρε την κάτω βόλτα και έσβησε σαν το πουλάκι.
Ήταν η περίοδος που είχε μπλεχτεί στα δίχτυα του αλκοόλ;
Ναι. Οι γιατροί του έλεγαν πως είχε δύο μήνες ζωής. Εγώ δεν το πίστεψα. Πήγαμε να κάνει αποτοξίνωση και τελικά έζησε δέκα χρόνια. Όταν τον πρωτογνώρισα εγώ ήταν πρησμένος από το ποτό. Έπινε ουίσκι με ταβόρ και υπνοστεντόν μαζί. Είχε πρηστεί το συκώτι του, ήταν πρησμένος παντού.
zappit.gr
