Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει καταστήσει απολύτως σαφές ότι είναι ανένδοτος όσον αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Οι στόχοι Πούτιν στην Ουκρανία

Στόχος του Ρώσου Προέδρου είναι να μετατρέψει τη χώρα  σε ένα φιλορωσικό κράτος-μαριονέτα, ενώ σίγουρα θέλει τα ουκρανικά εδάφη  που έχει καταλάβει, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας, να αναγνωριστούν νόμιμα ως μέρος της Ρωσικής επικράτειας.

Από την πλευρά τους οι ΗΠΑ του Τράμπ, επιχειρούν να βρούν κοινό έδαφος, με τη Ρωσία πρωτίστως, για τερματισμό του πολέμου, προβαίνοντας ωστόσο σε  πρωτόγνωρες ακροβασίες σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Διεθνές ΜΜΕ , επισημαίνει ότι  μέχρι στιγμής,  επιχειρώντας να πετύχει τερματισμό του πολέμου, παρά ως αληθινός σύμμαχος της Ουκρανίας, αφήνοντας την Ευρώπη σε ρόλο κομπάρσου, επισημαίνοντας:

Τηρουμένων των παραπάνω, τα κράτη της Ευρώπης έχουν αποστασιοποιηθεί στην πλειοψηφία τους από τις κινήσεις Τράμπ, επιχειρώντας να βρούν λύση, η οποία δεν θα ικανοποιεί τους  εδαφικούς όρους του Πούτιν. 

Η Τουρκία δεν επιθυμεί προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία

Παράλληλα , η Τουρκία ανακοίνωσε επισήμως μέσω του ΥΠΕΞ της πως δεν αναγνωρίζει  προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία.

Τι δείχνει αυτή η κίνηση Ερντογάν αναφορικά με τις προθέσεις του για την Κριμαία;

Ο Τούρκος Πρόεδρος είναι γνωστό ότι κομπάζει  πως η χώρα του έχει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ, που έχι πολεμική εμπειρία και είναι καλά εξοπλισμένος. 

Ιστορική αναδρομή

Οι σχέσεις Τουρκίας-Ρωσίας  ιστορικά απέχουν πολύ από το να είναι φιλικές.

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία και η Ρωσική Αυτοκρατορία διεξήγαγαν  πολλούς μεγάλους πολέμους από τον 17ο αιώνα και μετά.

Σχεδόν όλες κατέληξαν με τους Οθωμανούς να χάσουν εδάφη, τα οποία είτε προσαρτήθηκαν από τη Ρωσία είτε ανεξαρτητοποιήθηκαν.

Τελικά, η Ρωσία κατέλαβε ολόκληρη τη βόρεια ακτή της Μαύρης Θάλασσας και στη συνέχεια έβαλε στο στόχαστρο τα στενά της Κων/πολης, την οποία στον  πόλεμο του 1877-78 κόντεψε να καταλάβει. 

Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η Τουρκία πολέμησε στο πλευρό των Κεντρικών Δυνάμεων, η Βρετανία και η Γαλλία συμφώνησαν να αφήσουν τη Ρωσία να προσαρτήσει τα ευρωπαϊκά τμήματα της σύγχρονης Τουρκίας καθώς και μεγάλο μέρος της Ανατολίας.

Μόνο η Μπολσεβίκικη Επανάσταση του 1917 στη Ρωσία απέτρεψε την διάλυση της Τουρκίας.

Τα πράγματα γίνονται πραγματικά ενδιαφέροντα αν κοιτάξει κανείς την ιστορία της  χερσονήσου της Κριμαίας.

Το σπίτι του μουσουλμανικού Χανάτου της Κριμαίας, ήταν οθωμανικό προτεκτοράτο για 300 χρόνια πριν η  Αυτοκράτειρα της Ρωσίας, Αικατερίνη Β' το προσαρτήσει το 1783.

Αυτό είναι ένα σημαντικό γεγονός, δεδομένου ότι ο Πούτιν λατρεύει να χρησιμοποιεί πιθανά «ιστορικά» γεγονότα ως δικαιολογία για την επιθυμία του για εδαφική επέκταση.

Τι θα γινόταν λοιπόν, αν ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν  απαιτούσε την Κριμαία πίσω από τον Πούτιν και η κυβέρνηση του Κιέβου, συναινούσε;

Ο αμφιλεγόμενος ρόλος της Τουρκίας

Από την  εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η Τουρκία έπαιξε έναν διφορούμενο ρόλο, αφού σε αντίθεση με άλλα μέλη του ΝΑΤΟ, αρνήθηκε να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία.

Επιπλέον, το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης έχει γίνει κόμβος για τους Ρώσους που ταξιδεύουν στην Ευρώπη, καθώς οι δυτικές αεροπορικές εταιρείες αρνούνται να πετάξουν στη Ρωσία από την αρχή του πολέμου. Η Τουρκία μπορεί επίσης να προμηθεύει ορισμένα αγαθά που υπόκεινται σε κυρώσεις στη Ρωσία.

Από την άλλη πλευρά, πούλησε drones Bayraktar στην Ουκρανία, τα οποία ήταν εξαιρετικά χρήσιμα στις πρώτες μάχες. Κατασκευάζει επίσης ένα εργοστάσιο drone στην Ουκρανία και κρατά τα πλοία του ρωσικού πολεμικού ναυτικού έξω από τη Μαύρη Θάλασσα.

Οι γιγάντιες φιλοδοξίες του Ερντογάν και οι Τάταροι της Κριμαίας

Εν τω μεταξύ, ο Ερντογάν έχει αναδειχθεί σε σημαντικό πολιτικό ηγέτη στον μουσουλμανικό κόσμο. Έχει συσσωρεύσει μια σειρά από επιτυχίες υποστηρίζοντας το μουσουλμανικό Αζερμπαϊτζάν στον πόλεμο του με τη χριστιανική Αρμενία , υποστηρίζοντας τον Νεμέϊμπα στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας.

Ο Ερντογάν, ο οποίος βλέπει τον εαυτό του ως μια ιστορική προσωπικότητα, σίγουρα θα ήθελε να πάρει πίσω ένα σημαντικό κομμάτι γης που έχασαν οι Οθωμανοί από τη Ρωσία.

Τυχόν κίνηση του Ερντογάν να πάρει πίσω την Κριμαία, θα έδειχνε ότι μπορεί να  προστατεύσει τους Τάταρους της Κριμαίας.

Οι Τάταροι της Κριμαίας, οι αρχικοί κάτοικοι της χερσονήσου, κατηγορήθηκαν ψευδώς από τον Ιωσήφ Στάλιν ότι συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Σε διάστημα τριών ημερών τον Μάιο του 1944, περίπου 180.000 Τάταροι, κυρίως ηλικιωμένοι, γυναίκες και παιδιά, φορτώθηκαν σε βαγόνια και απελάθηκαν στην Κεντρική Ασία. Ένας άγνωστος αριθμός από αυτούς πέθαναν στην πορεία. Τα σπίτια τους κατασχέθηκαν και παραδόθηκαν στους αφιχθέντες Ρώσους αποίκους.

Οι Τάταροι πέρασαν σχεδόν μισό αιώνα στην εξορία και τους επετράπη να επιστρέψουν στην Κριμαία μόνο στις μέρες της εξασθένησης του κομμουνισμού.

Δεν είναι περίεργο που αντιτάχθηκαν  στη ρωσική κατοχή της χερσονήσου τους το 2014.

Σήμερα, Τάταροι ακτιβιστές στην Κριμαία συλλαμβάνονται ή απάγονται τακτικά από την αστυνομία του Βλαντιμίρ Πούτιν.

Αυτονομία της Κριμαίας 

Ο Πρόεδρος Ζελένσκι  έχει απόλυτη ανάγκη από νέους συμμάχους.

Η Ουκρανία θα μπορούσε να συμφωνήσει να τιμήσει μια τουρκική αξίωση, λιγότερο με την παραχώρηση της Κριμαίας στην Άγκυρα, αλλά μάλλον προτείνοντας αυτονομία στη χερσόνησο υπό κοινή τουρκική-ουκρανική αρχή.

Η Τουρκία από την πλευρά της  έχει  ανεπτυγμένη αμυντική βιομηχανία, ενώ διαθέτει το ισχυρότερο ναυτικό στη Μαύρη Θάλασσα, μετά τη Ρωσία.

Είτε οι Ηνωμένες Πολιτείες υπό τον Τραμπ απορρίπτουν τις παραδοσιακές παγκόσμιες δεσμεύσεις τους είτε γίνονται απόλυτος σύμμαχος της Ρωσίας του Πούτιν, η Ουκρανία μπορεί να χρησιμοποιήσει την Τουρκία ως ισχυρό σύμμαχο.

Άποψή μας είναι ότι  η πιθανότητα ο Πούτιν να δεχθεί η Κριμαία να μην αποτελεί μέρος της Ρωσικής επικράτειας είναι μηδενική.

Ωστόσο μπορεί ο Ερντογάν να παίξει τάχα το χαρτί της Κριμαίας σε  Ζελένσκι και Τράμπ προκειμένου να επιχειρήσει να εκμαιεύσει ανταλλάγματα .

Όποιος πιστεύει ότι η Τουρκία θα μπεί απέναντι στον Πούτιν πλανάται πλάνη οικτρή.