Πολύ δε περισσότερο, αφού το εύρος των εθελοντικών δραστηριοτήτων σε κρατικούς και μη κρατικούς τομείς και δραστηριότητες είναι τεράστιο : Προσφορά αίματος και δωρεάς οργάνων, κοινωνική πρόνοια, περιβάλλον, ανθρώπινα δικαιώματα, ανθρωπιστική βοήθεια, εθελοντισμός στην εκπαίδευση, τις τέχνες, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό, και πολλά άλλα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
του Νικάλαου Παπανικολόπουλου, Υποναύαρχος ΛΣ (ε.α)
Σήμερα, με αφορμή την πανδημία του κορωνοϊού, η «ωδή» στον εθελοντισμό ήρθε και πάλι στο προσκήνιο.
Από τα Κεντρικά, τα Περιφερειακά και τα Αυτοδιοικητικά κέντρα εξουσίας, παροτρύνονται οι πολίτες για να καλυφτούν διάφορα κρατικά κενά όπως στο σύστημα Υγείας, στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» κ.α.
Όλες αυτές οι πρωτοβουλίες για τον “εθελοντισμό” όπως και κάθε αυθόρμητη διάθεση προσφοράς, είναι άκρως αξιέπαινη.
Όμως, εκτιμώ ότι μόνο αν συνδέσουμε τον “εθελοντισμό” με τις πηγές του, θα γίνουν πράγματι «θαύματα». Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πηγή του “εθελοντισμού” είναι ο ελληνισμός και ο χριστιανισμός.
Η πανδημία του κορονοϊου μας δίνει την ευκαιρία να τα θυμηθούμε :
- 3.200 χρόνια πριν, Κύριος ο Θεός, ελάλησε στον Μωυσή τη θεια προτροπή «…αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σαυτόν » .
( Λευιτικό, ΙΘ 18 )
- 2.800 χρόνια πριν, η θεά Αθηνά, έδωσε στον Τηλέμαχο τη διαβεβαίωση, ότι θα του έστελνε εθελοντές να τον βοηθήσουν να ψάξει για τον άφαντο πατέρα του, τον Οδυσσέα.
( Ομήρου Οδύσσεια, Β 292 )
- 2.400 χρόνια πριν, ο γραμματικός τύπος «εθελοντής» υπήρχε στα κείμενα του Σοφοκλή, του Ηρόδοτου, του Θουκυδίδη και άλλων Ελλήνων φιλοσόφων, ιστορικών, ποιητών κλπ .
- 2.000 χρόνια πριν, ο Χριστός, στην παραβολή του «καλού Σαμαρείτη», μας βεβαίωνε ότι μετράει την όποια προσφορά μας στον «πλησίον», ως προσφορά στο θεϊκό Του πρόσωπο.
( Λουκά, Ι 25-37 και Ματθαίου, ΚΕ 40 )
Αλεξανδρούπολη Απρίλιος 2020
