Η Σελήνη, πολύ αργά, απομακρύνεται από τη Γη και μια μέρα θα επηρεάσει το χρόνο όπως τον ξέρουμε, όπως αποκαλύπτει το

Ο λόγος για τον οποίο απομακρύνεται σταδιακά από τον πλανήτη μας είναι η βαρύτητα και κάτι που ονομάζεται παλιρροιακές δυνάμεις.

Όταν η βαρύτητα της Σελήνης έλκει τη Γη, αυτό προκαλεί διόγκωση των ωκεανών, δημιουργώντας παλίρροιες.

Ωστόσο, όταν η Γη περιστρέφεται, το παλιρροιακό εξόγκωμα δεν βρίσκεται ακριβώς κάτω από τη Σελήνη. Αντίθετα, βρίσκεται ελαφρώς μπροστά της.

Αυτό ουσιαστικά δημιουργεί ένα είδος «βαρυτικής διελκυστίνδας», και επειδή το παλιρροιακό εξόγκωμα είναι μπροστά από τη Σελήνη, τραβάει τη Σελήνη προς τα εμπρός στην τροχιά της.

Και η ενέργεια αυτή έχει προκαλέσει την αργή απομάκρυνση της Σελήνης, με ρυθμό περίπου 3,82 εκατοστά το χρόνο.

Καθώς ο πλανήτης μας απομακρύνεται από τη Σελήνη, οι ημέρες της Γης μεγαλώνουν κατά περίπου 1,7 χιλιοστά του δευτερολέπτου κάθε 100 χρόνια.

Οι επιστήμονες είναι σε θέση να το υπολογίσουν αυτό αφού οι αστροναύτες των αποστολών Απόλλων άφησαν καθρέφτες στο φεγγάρι.

Με την ανάκρουση λέιζερ στα κάτοπτρα, η απόσταση από τη Σελήνη μπορεί να μετρηθεί με μεγάλη ακρίβεια.

«Αν και τα 3,78 εκατοστά μπορεί να μη φαίνονται πολλά, αυτή η μικρή διαφορά για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα θα μπορούσε να επηρεάσει τη ζωή στη Γη, κάνοντας τον πλανήτη να επιβραδύνει», δήλωσε στο BBC η διαστημική επιστήμονας δρ Μάγκι Άντεριν-Πόκοκ.

«Στην πρώιμη Γη, όταν η Σελήνη είχε μόλις σχηματιστεί, οι ημέρες είχαν διάρκεια πέντε ωρών, αλλά με την επίδραση της Σελήνης που φρενάρει τη Γη τα τελευταία 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, οι ημέρες έχουν επιβραδυνθεί στις 24 ώρες που γνωρίζουμε τώρα, και θα συνεχίσουν να επιβραδύνονται και στο μέλλον».

Σχετικά με το πώς υπολογίστηκε αυτό, ο επιστήμονας εξήγησε: «Εξετάζοντας τις ημερήσιες ζώνες ανάπτυξης των κοραλλιών μπορούμε να υπολογίσουμε τον αριθμό των ημερών που συνέβαιναν ανά έτος σε παρελθούσες περιόδους και από αυτό μπορούμε να δούμε ότι οι ημέρες μεγαλώνουν, με ρυθμό 19 ωρών κάθε 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια.

«Το μήκος της ημέρας, ή με άλλα λόγια η ταχύτητα περιστροφής του πλανήτη, παίζει μεγάλο ρόλο στη σταθερότητά του».

Ο Δρ Aderin-Pocock το παρομοίασε με «ένα πιάτο που περιστρέφεται πάνω σε ένα ραβδί» και ότι «το κλειδί είναι να περιστρέφεται το πιάτο γρήγορα, καθώς αν επιβραδυνθεί πέφτει στο πάτωμα».

Η ίδια προειδοποίησε: «Με παρόμοιο τρόπο, καθώς η περιστροφή της Γης επιβραδύνεται, ολόκληρος ο πλανήτης μας μπορεί να αρχίσει να ταλαντεύεται αργά και αυτό θα έχει καταστροφικές συνέπειες για τις εποχές μας».

Αν και «η ανθρώπινη φυλή δεν έχει να φοβηθεί πολλά», ο επιστήμονας σημειώνει ότι «τα περισσότερα ζώα δεν είναι τόσο ευπροσάρμοστα και αν αυτές οι αλλαγές συνέβαιναν γρήγορα λόγω μιας ασταθούς πλανητικής ταλάντωσης, τότε τα περισσότερα ζώα δεν θα ήταν σε θέση να εξελιχθούν αρκετά γρήγορα ώστε να πέσουν σε χειμερία νάρκη ή να μεταναστεύσουν μακριά από τον κίνδυνο».