Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε στην Άσσεια της Μεσαορίας. Άνθρωπος απλοϊκός ο Σπυρίδων,  βοσκός στο επάγγελμα, έντονα ευφυής, γρήγορα εξελίχθηκε σε σπουδαίο μελετητή της Αγίας Γραφής. Έτσι, αξιώθηκε να ανέλθει στις ψηλότερες βαθμίδες της αρετής και της ηθικής τελείωσης.

Δημιούργησε οικογένεια, πολύ νωρίς όμως έχασε τη γυναίκα του κι έμεινε μόνος να φροντίζει την κόρη του Ειρήνη. Η αρετή και η προσωπικότητά του τον κατέστησαν σεβαστό και αγαπητό στους ανθρώπους. Με τις παρακλήσεις του κλήρου και λαού στο Πανάγιο Πνεύμα, ο Θεός τον ανέδειξε Επίσκοπο Τριμυθούντος, της σημερινής τουρκοκρατούμενης Τρεμετουσιάς.

Η αγιότητά του υπήρξε θαυμαστή, ένεκα του γνήσιου και αυθεντικού Ορθόδοξου φρονήματος, γι’ αυτό και ο Πανάγαθος Θεός τον αντάμειψε ευρισκόμενο εν ζωή. Άπειρα είναι τα θαύματα που επιτέλεσε για τη θεραπεία και παρηγορία των ανθρώπων. Σε ανομβρία έφερε βροχές, στη σκληρότητα και στην εκμετάλλευση των πλουσίων απάντησε με τη δίκαιη ανταπόδοση, μετέτρεψε σε χρυσάφι ένα φίδι και το έδωσε σε φτωχό οικογενειάρχη, για να εξασφαλίσει τα απαραίτητα, συγχώρεσε αμαρτωλούς, που μετανόησαν τίμια με την καρδιά και τη συνείδησή τους.

Στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, που συνεκάλεσε ο Μέγας Κωνσταντίνος το 325 μ.Χ., αντιμετώπισε τον αιρεσιάρχη Άρειο, που δίδασκε ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός, αλλά δημιούργημα και πλάσμα του Θεού. Αντιμετώπισε έναν αρειανόφρονα ρήτορα, ανέτρεψε τα λεγόμενά του και τον έπεισε να βαπτιστεί Χριστιανός.

Ο άγιος Σπυρίδωνας ως πνευματοφόρος καταξιώθηκε σε Πανορθόδοξο Άγιο Ιεράρχη! Αυτό γίνεται φανερό από τη γενέτειρά του Άσσεια, την επισκοπή του Τριμυθούντα και το Μοναστήρι του, όπου και ο τάφος του, από την Κωνσταντινούπολη και την Κέρκυρα, όπου βρίσκεται σήμερα το ιερό του λείψανό του, μέχρι την πόλη του Πειραιά, τη Βόνιτσα, την Κίσαμο Χανίων, την Ελαφόνησο και το Μεσολόγγι, όπου αναδείχθηκε Πολιούχος Άγιος.