Σήμερα, η Εκκλησία τιμά τον Άγιο Νικόλαο, αρχιεπίσκοπο Μύρων της Λυκίας, το θαυματουργό.

Ο Άγιος Νικόλαος ποίμανε το λαό του Θεού την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού, Μαξιμιανού και Μεγάλου Κωνσταντίνου. Στην αρχή αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο, λόγω όμως της ξεχωριστής αρετής του τιμήθηκε με το αξίωμα του αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας, στη Μ. Ασία. Από τη θέση αυτή καθοδηγούσε με αγάπη, σοφία και ταπείνωση το ποίμνιό του. Ομολογούσε με παρρησία την αλήθεια κι έτσι αναδείχθηκε κυριολεκτικά σε «κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητος», όπως ακούμε στο Απολυτίκιο της εορτής του Αγίου.

Ένεκα του σπουδαίου εκκλησιαστικού έργου του, συνελήφθη από τους ζηλόφθονες τοπικούς άρχοντες και ρίχτηκε στη φυλακή. Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος, και εκδόθηκε το Διάταγμα της ανεξιθρησκείας, ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Μάλιστα, έλαβε μέρος στις εργασίες της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, το 325, στη Νίκαια της Βιθυνίας.

Αναδείχθηκε ο προστάτης των θαλασσινών, η δε Εθνική Φρουρά τον τιμά ως προστάτη του Ναυτικού.

Πέθανε ειρηνικά το έτος 330 μ.Χ., αφήνοντας παράδειγμα σπουδαίου Ιεράρχη και ενάρετου ανδρός που γνωρίζει και στην εποχή των διωγμών και στην εποχή της ανεξιθρησκείας να διατηρεί ακεραία την αληθινή Ορθόδοξη Πίστη και να περιφρουρεί την ιερή παρακαταθήκη και την παράδοση της Εκκλησίας.