Σαν σήμερα 25 Ιουλίου γεννήθηκε ο άγιος Παΐσιος. Ο Αγιορείτης μοναχός που με τις προφητείες του και τα σύγχρονα θαύματά του υπάρχει ακόμη ανάμεσά μας.

Ο Όσιος πατήρ Παΐσιος ο Αγιορείτης γεννήθηκε από ευλαβείς γονείς, τον Πρόδρομο και την Ευλαμπία Ενζεπίδη, στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25 Ιουλίου του 1924 μ.Χ., λίγες μέρες πριν από τη φυγή των Φαρασιωτών από την πατρώα γη για την Ελλάδα. Στη βάπτισή του, ο Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης. ο πλήρης ημερών και αγιότητος βίου κοσμούμενος ιερέας των Φαράσων, τον ονόμασε Αρσένιο, «για να τον αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είπε.

Αγνωστες πτυχές από τη ζωή του Γέροντα Παΐσιου, αλλά και σπάνιες φωτογραφίες από τον καιρό που ήταν ακόμη κοσμικός και έφερε το όνομά Αρσένιος Εζνεπίδης έφεραν στο φως της δημοσιότητας οι συγγενείς του από την Κόνιτσα του νομού Ιωαννίνων.

Μια πινακίδα που αναγράφει «πατρική οικία Γέροντα Παϊσίου»,οδηγεί στο σπίτι της οικογένειας Ενζεπίδη, όπου και υπάρχουν ακόμα φωτογραφίες του γέροντα, οικογενειακά κειμήλια και προσωπικά αντικείμενα του Αγιορείτη μοναχού.

Ο μεγαλύτερος αδελφός του γέροντα, ο 95χρονος τότε Ραφαήλ Εζνεπίδης, έλεγε εν έτη 2013 για τον αδελφό του: «Ο Παΐσιος είναι σε μεγάλο κόσμο» ενώ η σύντροφός του ανέφερε: «Εμείς τον γέροντα Παΐσιο, τον θυμόμαστε σαν οικογένειά μας. Εκανε δουλειές του σπιτιού. Μετά έφυγε για το Αγιο Ορος».

«Ο γέροντας ήταν αεικίνητος, σβέλτος»

Αυτό έλεγε ο ανιψιός του, αποκλύπτωντας την ιστορία του σπιτιού, στο οποίο πριν από το 1922 έμεναν Τούρκοι και δόθηκε στην οικογένεια Εζνεπίδη με την ανταλλαγή.

Στο δίπλα δωμάτιο υπάρχουν ακόμα τα κρεβάτια που κοιμόταν η οικογένεια από τότε. Ο γέροντας έμεινε σε αυτό το σπίτι μέχρι τα 18 του, που κατατάχθηκε ασυρματιστής στο στρατό. Για του λόγου το αληθές μια φωτογραφία στον τοίχο, που είναι στα χακί, εν έτει 1948, δείχνει τον στρατιώτη Αρσένιο Εζνεπίδη. Ο ανιψιός του, μάλιστα, είχε αποκαλύψει και ένα άγνωστο περιστατικό από την εφηβική ηλικία του γέροντα.

«Ηταν τότε στον πόλεμο, που οι Δυτικοί προπαγάνδιζαν τη θεωρία του Δαρβίνου και κάποιος του την ανέφερε. Τότε ο γέροντας απάντησε πως μπορεί ο Χριστός να έχει ανθρώπινη μορφή. Αργότερα πήγε στο εκκλησάκι στο λόφο, ακριβώς απέναντι από το σπίτι του και προσευχήθηκε βαθιά. Τότε του εμφανίστηκε ο Χριστός με ανθρώπινη μορφή και του είπε «εγώ ειμί το φως του κόσμου».

Οι κάτοικοι της περιοχής συχνά μιλούν για τον γέροντα και το πώς τους είχε βοηθήσει σε διάφορες στιγμές της ζωής τους.

«Οταν είχε αρρωστήσει το παιδί της θείας μου, είχε πάρει νερό από τη βρύση και σταύρωσε το παιδί. Ο πυρετός έπεσε αμέσως. Το πιστεύω ότι ο γέροντας βοήθησε. Στο χωριό βοηθούσε όλο τον κόσμο. Είχε ένα κουτάκι στο οποίο μάζευε λεφτά για τους φτωχούς» αφηγείται η Γεωργία Κίτσου.

Ο πατέρας Κοσμάς, είναι μοναχός εδώ και 60 χρόνια στην Κόνιτσα και είχε αφηγηθεί μια ιστορία που έλεγε ο γέροντας συχνά. «Εφευγε από το μοναστήρι και πήγαινε σε μια σπηλιά κάτω χαμηλά. Εκεί είχε πόλεμο με τον διάβολο. Του παρουσιάστηκε και ο ίδιος ο γέροντας είχε εξομολογηθεί πως θέλησε να τον γκρεμίσει. Αυτός συνέχισε να προσεύχεται».