H αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος από τον Αλέξη Τσίπρα και το επιτελείο του είναι μια πάρα πολύ δύσκολη δουλειά. Θα έχουν μία εβδομάδα, πριν από την επίσημη προκήρυξη των εκλογών, για να κάνουν την ενδοσκόπησή τους, να συσκεφτούν, να αποφασίσουν ποια γραμμή θα χαράξουν και πώς θα μπορέσουν να διαχειριστούν ένα εκλογικό Βατερλώ.

Οσο κι αν η Αυγή και ορισμένα κομματικά παπαγαλάκια προσπαθούν να κρύψουν το αποτέλεσμα η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μια συντριβή η οποία θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη αν στο Μαξίμου και στην Κουμουνδούρου δεν καταλάβουν τι έχει συμβεί.

Οι πρώτες δηλώσεις πάντως, τόσο του ίδιου του πρωθυπουργού όσο και κορυφαίων στελεχών του κόμματος δείχνουν ότι στον ΣΥΡΙΖΑ… είναι αλλού.

Συμπεριφέρονται ακόμη με τρόπο άκρως αλαζονικό, με μια διάθεση να μην κάνουν ουσιαστική αυτοκριτική, να μην μπουν στη βαθύτερη ρίζα του προβλήματος που έχουν. Κι αυτό δεν είναι άλλο από τον τρόπο που ερμηνεύουν την ίδια τη χώρα και την πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί για να υπάρξει μια κανονικότητα, για να έχει η Ελλάδα ένα καλύτερο μέλλον.

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ΝΔ που κατήγαγε μεγάλη νίκη έχει και την αυθεντία ή τη σωστή συνταγή για να υπάρξει μια καλύτερη επόμενη ημέρα.

Ο Αλέξης Τσίπρας στις δηλώσεις του, και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με τις εμφανίσεις τους στα κανάλια δείχνουν να περνούν την πρώτη φάση του σοκ, αυτή της άρνησης να αποδεχθούν τη δεινή ήττα τους.

Μας κούνησε ξανά το δάκτυλο
Ο πρωθυπουργός βγήκε να παραδεχθεί την ήττα του και ακόμη κι εκείνη την ώρα κουνούσε το δάκτυλο. Με άκρως αλαζονικό τρόπο έλεγε στο 80% περίπου του ελληνικού λαού που δεν τον ψήφισε ότι έκανε λάθος. Ότι το δικό του πολιτικό σχέδιο είναι το σωστό αλλά το κατάλαβε μόλις το 23% και όλοι οι υπόλοιποι είναι λάθος εκτός από τον ίδιο. Το γεγονός ότι αποδοκιμάστηκε ο ίδιος και η πολιτική του πρόταση έδειξε να μην το αντιλαμβάνεται ή να μη θέλει να το παραδεχθεί.

Κουνούσε το δάκτυλο στους άλλους, όπως έκανε ο ίδιος, ο Καμμένος, οι υπουργοί του στα θύματα στο Μάτι. Εφταιγαν όλοι οι άλλοι όχι όμως και οι πραγματικά υπεύθυνοι.

Το ίδιο συνέβη και τώρα. Για τον Τσίπρα φταίει η συντηρητική παράταξη, φταίει η παλινόρθωση της Δεξιάς, φταίει η διαπλοκή, τα μέσα ενημέρωσης που τον πολεμούν, τα fake news, ο τάδε ή ο δείνα επιχειρηματίας κ.λπ.

Τους πραγματικούς υπαίτιους του πολιτικού του «Τιτανικού» δεν μπορεί ή δεν θέλει να τους βάλει στο τραπέζι. Και όσο δεν το κάνει τόσο υπονομεύει την προσπάθεια που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ τον επόμενο μήνα να ανατρέψει το εκλογικό αποτέλεσμα ή στην καλύτερη περίπτωση να μειώσει την τεράστια διαφορά των 9 και πλέον μονάδων.

Αλλωστε, με βάση το μήνυμα που του έστειλε ο ελληνικός λαός το μόνο που του απομένει να κάνει είναι να σαμποτάρει την επόμενη κυβέρνηση. Επειδή είναι γνωστός πως ο Αλέξης Τσίπρας και το επιτελείο του είναι κυνικοί και αδίστακτοι αυτό που θα κάνουν είναι να δημιουργήσουν εκείνες τις συνθήκες που θα εμποδίζουν τον σχηματισμό κυβέρνησης. Το καλύτερο σενάριο θα ήταν να οδηγήσουν τη χώρα σε διπλές εκλογές, σε μια περιπέτεια που μόνο κακό μπορεί να κάνει στα εθνικά θέματα, στην οικονομία, στη διαχείριση της καθημερινότητας.

Δεν κατάλαβαν τίποτε
Αν θα μπορούσε να κοιτάξει την πραγματικότητα στα μάτια ο κ. Τσίπρας θα καταλάβαινε τα λάθη του. Δεν έχει τη διάθεση να το κάνει κι αυτό φαίνεται από τη «γραμμή» που έχουν πάρει στα στελέχη του, από το πώς μιλάνε στα κανάλια.

Είναι η λογική «έχουμε δεξιά παλινόρθωση, ο μπαμπούλας είναι εδώ, πάμε οι προοδευτικές δυνάμεις να το ανατρέψουμε αυτό».

Είναι το πρώτο μεγάλο λάθος τους. Πιστεύουν στον ΣΥΡΙΖΑ βάσιμα ότι μόνον αυτοί και κανείς άλλος είναι προοδευτικοί στον τόπο αυτό. Ή ότι είναι οι μόνοι που σκέφτονται το λαό και τα προβλήματά του, λησμονώντας ότι συγκυβέρνησαν με ό,τι πιο ακραίο, ξενοφοβικό, ομοφοβικό και συντηρητικό υπήρχε το 2015 που μπορούσαν να επιλέξουν ένα πραγματικά προοδευτικό πρόσημο διακυβέρνησης.

Ο Τσίπρας πληρώνει την αλαζονία του να θεωρεί εαυτόν Μεσσία που ήρθε να σώσει την Ελλάδα από το παλαιό, κακό πολιτικό σύστημα. Ο ίδιος, όμως, μέσα σε λίγο καιρό εγκατέλειψε την προοδευτική ταυτότητα, αυτή που του έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ των κινημάτων και των αγανακτισμένων. Εγινε ψεύτης, καθιέρωσε την κολωτούμπα ως ελληνική πατέντα παντού, έδειξε αδίστακτος σε βασικές αρχές πολιτικής διακυβέρνησης της χώρας, υπέγραψε το χειρότερο μνημόνιο που είχε ο τόπος αφού ζημίωσε την οικονομία με μερικά δισεκατομμύρια ευρώ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ συνετρίβη γιατί δεν μπόρεσε να πείσει ότι είναι κάτι διαφορετικό, ότι δεν μεταλλάχτηκε σε ένα κακέκτυπο των παλαιών κομμάτων που έφεραν τη χρεοκοπία (οικονομική, κοινωνική, αξιακή) στην Ελλάδα.

Πλήρωσε επίσης το γεγονός ότι διέλυσε τη μεσαία τάξη με φόρους και εισφορές. Πλήρωσε τον «πολύ» οικονομολόγο Τσακαλώτο και τις αλχημείες του Κατρούγκαλου και της Αχτσιόγλου που διέλυσαν το ασφαλιστικό σύστημα και με μπαλώματα προσπαθούν να το κρατήσουν όρθιο.

Πλήρωσε τα ματωμένα πλεονάσματα για τα οποία επαίρεται ένα… αριστερό κόμμα. Σκότωσε τη μεσαία τάξη, δεν πείραξε καθόλου τις ελίτ και άρχισε να μοιράζει φιλοδωρήματα βαφτίζοντάς τα κοινωνική πολιτική. Ο κόσμος τους πήρε χαμπάρι και τους τιμώρησε. Γιατί ο κόσμος δε θέλει 50άρικα πριν από την κάλπη.

Θέλει όραμα για την οικονομία, θέλει επενδύσεις, θέσεις εργασίας, προοπτική για να γυρίσουν πίσω τα παιδιά του. Αλλά που να τα καταλάβουν αυτά στον ΣΥΡΙΖΑ όσο ασχολούνταν με τον πόλεμο κατά της… διαπλοκής.

Οι πιο διαπλεκόμενοι
Πλήρωσε και τη διαπλοκή που υποτίθεται ότι πολεμούσε. Τα μυστικά ραντεβού με επιχειρηματίες – μπαταχτσήδες οι οποίοι ευνοήθηκαν τα μάλα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Γλίτωσαν εκατομμύρια ευρώ από πρόστιμα και χρέη στο δημόσιο και τις τράπεζες, δεν τους πείραξε κανείς γιατί ανταπέδωσαν στον Τσίπρα τις «χάρες» που τους έκανε.

Τα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα, ο συναγελασμός με την επιχειρηματική ελίτ, οι Πετσίτηδες, οι χλιδάτες διακοπές του κουρασμένου πρωθυπουργού και των υπουργών του ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Κι όταν μάλιστα ο ίδιος ο Τσίπρας δικαιολόγησε αυτές τις διακοπές απλά το γυαλί με την κοινωνία ράγισε.

Ο Τσίπρας και η παρέα του πλήρωσαν τον πόλεμο που άνοιξαν με τους πολιτικούς τους αντιπάλους, τους δημοσιογράφους, τους επιχειρηματίες, όλους εκείνους που δεν ήταν… ΣΥΡΙΖΑ. Οι ίδιοι που έστησαν ένα πολιτικο-δημοσιογραφικό και επιχειρηματικο παραμάγαζο με κομπιναδόρους, ψευτοεκδότες και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες κατηγορούσαν όλους τους άλλους. Ούτε αυτό το κολπάκι πέρασε. Ούτε βεβαίως και η προσπάθεια ποδηγέτησης της Δικαιοσύνης προς όφελός τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πλήρωσε το Μακεδονικό ασφαλώς. Όχι την πρόθεσή του να βρει λύση στο πρόβλημα, αλλά τη διαχείριση της λύσης. Χωρίς καμιά συνεννόηση, χωρίς συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, χωρίς εθνική συναίνεση υπέγραψε τη συμφωνία των Πρεσπών αδιαφορώντας για τον κόσμο. Εγραψε στα παλιά, αριστερά του παπούτσια τους πολίτες που διαφωνούσαν και μάλιστα τους κατηγόρησε ως φασίστες ή ακροδεξιούς. Αυτό ήταν ένα στρατηγικό λάθος και το χρεώνεται ο Τσίπρας.

Ο Τσίπρας στο Μάτι, μία εβδομάδα μετά…
Ο ΣΥΡΙΖΑ πλήρωσε ακόμη το Μάτι και τη Μάνδρα, τη διαχείριση της καθημερινότητας, το διαλυμένο κράτος για το οποίο δεν έκανε τίποτε. Πλήρωσε το υφάκι της Δούρου, το υψωμένο δάκτυλο του Καμμένου στα θύματα των πυρκαγιών. Πλήρωσε τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα του Τσίπρα που θα γκρέμιζε χιλιάδες αυθαίρετα ή τις υποσχέσεις του ότι θα είναι κάθε μήνα στο Μάτι για να επιτηρεί την αναγέννηση της περιοχής.

Πλήρωσε το Μάτι
Πλήρωσε την άθλια αντιμετώπιση των νεκρών και των συγγενών τους από τη γραφειοκρατία, την αδιαφορία του κρατικού μηχανισμού. Οσα ακολούθησαν την τραγωδία στο Μάτι ήταν απλά η επιβεβαίωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμιά τύχη. Εγκατέλειψε αβοήθητος τους πολίτες εκείνη τη θλιβερή νύχτα, έπαιξε με το μυαλό τους, προσπάθησε να τους εξαπατήσει. Η ώρα της πληρωμής ήρθε, αλλά ακόμη δεν έχει τελειώσει τίποτε…

Τέλος, ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο πρωθυπουργός πλήρωσαν το ξεπούλημα της ελπίδας για μια πραγματική πολιτική αλλαγή το 2015, και στη συνέχεια. Ο λαός ήθελε να τους πιστέψει, ήταν το νέο, το διαφορετικό, πόνταρε τα πάντα στην πολιτική πρόταση που έφερναν.

Όχι εκείνη που θα οδηγούσε την Ελλάδα εκτός ευρώ και στην απόλυτη καταστροφή. Αλλά εκείνη που έλεγε ότι μπορεί η χώρα να αλλάξει πραγματικά, να γίνουν μεγάλες τομές και μεταρρυθμίσεις στην κρατική μηχανή, να αλλάξει το «τσιπάκι» στο μυαλό του ελληνικού λαού σε βασικές παθογένειες. Όπως το ρουσφέτι, η αναξιοκρατία, η κομματοκρατία, οι προσλήψεις από το παράθυρο, η έλλειψη αξιολόγησης στο Δημόσιο. Αλλά και τα deal με επιχειρηματίες, το ξεπούλημα στους ξένους με πενιχρά ανταλλάγματα, την αλλοπρόσαλλη εξωτερική πολιτική.

Θα μπορούσαν να βρεθούν χίλια λάθη στη διακυβέρνηση Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί η συντριβή αν εξέλιπε το ύφος της αυθεντίας, του «ξερόλα» που λέει και ο λαός.

Γιατί η αλαζονεία και ο ψευτοκουτσαβακισμός είναι πολύ κακό πράγμα, ειδικά αν ελπίζεις να φέρεις την αλλαγή σε μια χώρα που διψάει για κάτι διαφορετικό.