Όπως έγραψε σε ανάρτησή του, το περιστατικό αυτό βγάζει «ένα χρήσιμο πολιτικό συμπέρασμα». Αυτό είναι σύμφωνα με τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη «ο γεγονός ότι αυτός που τον τραμπούκισε ήταν ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και παρολίγον υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας (με μεγάλες πιθανότητες να είχε εκλεγεί), αποδεικνύει πόσο βαθιά είναι η σήψη της πολιτικής και της Αριστεράς, στα κόμματα που επικαλούνται το όνομά της. Και πόσο αυτή η "μεμονωμένη" ψηφίδα αποτελεί ένα κομμάτι της συνολικότερης εικόνας του προβλήματος της απαξίωσης της Αριστεράς, που σήμερα δεν πείθει και δεν εμπνέει, παρά τα φτιασιδώματα, τα damage controls και τις επιστροφές».

H ανάρτηση του Γαβριήλ Σακελλαρίδη

Γράφω αυτό το post, όχι μόνο για την προφανή καταδίκη της τραμπούκικης επίθεσης του Νίκου Παππά στον Νίκο Γιαννόπουλο, αλλά γιατί νιώθω υποχρέωση μου να υπερασπιστώ την επαγγελματική και προσωπική αξιοπρέπεια του δημοσιογράφου, αλλά και για ένα χρήσιμο πολιτικό συμπέρασμα.

Μαρινάκης κατά ΣΥΡΙΖΑ για Παππά: «Τώρα είναι αργά για δάκρυα – Υποκρισία και πολιτική κάλυψη»

Ο Νίκος Γιαννόπουλος είναι ένας εξαιρετικός δημοσιογράφος του πολιτικού ρεπορτάζ, πάντοτε σωστός και επίμονος, όπως οφείλει, στις ερωτήσεις του και με έγνοια πάντα την διασταύρωση των πληροφοριών του. Εκτός από την επαγγελματική του ακεραιότητα, είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος, με φυσική ευγένεια και ηρεμία. Μου φαίνεται αδιανόητο ότι ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να του πουλήσει νταηλίκι και μαγκιά, πόσο δε μάλλον να τον γρονθοκοπήσει.

Το γεγονός ότι αυτός που τον τραμπούκισε ήταν ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και παρολίγο υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας (με μεγάλες πιθανότητες να είχε εκλεγεί), αποδεικνύει πόσο βαθιά είναι η σήψη της πολιτικής και της Αριστεράς, στα κόμματα που επικαλούνται το όνομά της. Και πόσο αυτή η "μεμονωμένη" ψηφίδα αποτελεί ένα κομμάτι της συνολικότερης εικόνας του προβλήματος της απαξίωσης της Αριστεράς, που σήμερα δεν πείθει και δεν εμπνέει, παρά τα φτιασιδώματα, τα damage controls και τις επιστροφές.

Δεν ξέρω τί θα πει "αριστερόμετρο", τόσα χρόνια δεν το έχω καταλάβει, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες αρκετών να μας νουθετήσουν.

Ξέρω τί θα πει αξιοπρέπεια σε αυτό που θέλεις να δείξεις ότι είσαι ως κόμμα, το οποίο φιλοδοξεί να εκπροσωπήσει όσους και όσες έχουν ανάγκη την δικαιοσύνη. Και πόσο σημασία έχει οι επιλογές των προσώπων να μην υπακούουν μόνο στην επικοινωνία, αλλά να συμβολίζουν το ήθος και τις αξίες αυτού που θέλεις ως Αριστερά να φέρεις στην κοινωνία.

Όπως επίσης ότι στην πολιτική αριθμητική, η "πρόσθεση" δεν σημαίνει πάντα αύξηση των δυνάμεων, αλλά μπορεί να σημαίνει και μείωση, γιατί προσθέτεις "αρνητικό" αριθμό.

Τα "λαθάκια" αυτά στην επιλογή των προσώπων δυστυχώς δεν είναι στιγμιαία. Είναι διαρκή, και τα πληρώνει η Αριστερά ως σήμερα.