Ο πόλεμος Ισραήλ-Ιράν συνεχίζεται με ιδιαίτερη σφοδρότητα, με την Ισραηλινή αεροπορία να διαλύει κυριολεκτικά την Ιρανική αντιαεροπορική άμυνα, καθιστώντας πλέον σχετικά "εύκολους στόχους" έργα υποδομής που σχετίζονται με το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας, καθώς επίσης και πολιτικο-στρατιωτικούς στόχους υψηλής σημασίας και σπουδαιότητας, με το Ιράν να απαντάει εκτοξεύοντας δεκάδες πυραύλους ταυτόχρονα, προκαλώντας κορεσμό στην Ισραηλινή αεράμυνα, πλήττοντας κατοικημένες περιοχές της χώρας.
Ο ουρανός του Ισραήλ φωτίστηκε από τις τροχιές των εισερχόμενων ιρανικών βαλλιστικών πυραύλων, μια καταιγίδα περίπου 150 έως 200 βλημάτων που στόχευαν στρατιωτικούς και πολιτικούς στόχους σε όλη τη χώρα.
Οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις ανέφεραν ότι το πολυεπίπεδο δίκτυο αεράμυνάς τους, ένα εξελιγμένο μείγμα τεχνολογίας αιχμής, τέθηκε σε δράση, αναχαιτίζοντας τη συντριπτική πλειοψηφία των απειλών.
Μπουρλότο στην Μ.Ανατολή! Πακιστανικοί πύραυλοι Κρουζ έχουν φτάσει στην Τεχεράνη ενώ εμπλέκονται και κινεζικά αεροσκάφη
Σημαντικός ο ρόλος του "Irone Dome" στην αναχαίτιση Ιρανικών πυραύλων
Μεταξύ των συστημάτων που αναπτύχθηκαν ήταν ο "Σιδερένιος Θόλος", ένα όνομα συνώνυμο με την άμυνα του Ισραήλ έναντι των πυραυλικών επιθέσεων μικρής εμβέλειας από τη Γάζα και τον Λίβανο.
Ωστόσο, αυτό που πολλοί παρατηρητές δεν κατάφεραν να κατανοήσουν ήταν το αξιοσημείωτο κατόρθωμα που πέτυχε αυτό το σύστημα, δηλαδή παρά το γεγονός ότι σχεδιάστηκε για να αντιμετωπίζει πυραύλους μικρής εμβέλειας, όχι βαλλιστικούς πυραύλους, ο Σιδερένιος Θόλος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξουδετέρωση του 20 έως 30% της ιρανικής πυραυλικής επίθεσης.
Αυτή η απροσδόκητη επιτυχία, που έχει τις ρίζες της σε χρόνια τεχνολογικής εξέλιξης, υπογραμμίζει μια ευρύτερη παρανόηση των δυνατοτήτων του συστήματος και της θέσης του στην αμυντική αρχιτεκτονική του Ισραήλ.
To Iron Dome τέθηκε για πρώτη φορά σε λειτουργία το 2011, προκειμένου να προστατεύσει τις ισραηλινές κοινότητες από τις αδιάκοπες επιθέσεις ρουκετών που εξαπολύουν η Χαμάς και η Χεζμπολάχ.
Αναπτύχθηκε από την Rafael Advanced Defense Systems με σημαντική οικονομική υποστήριξη από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το σύστημα προσαρμόστηκε για να αναχαιτίζει μη κατευθυνόμενους πυραύλους με βεληνεκές από 4 έως 70 χιλιόμετρα, όπως οι παραλλαγές Qassam και Grad που εκτοξεύονται συχνά από τη Γάζα.
Τα βασικά του στοιχεία περιλαμβάνουν το ραντάρ EL/M-2084, που κατασκευάστηκε από την Israel Aerospace Industries, το οποίο ανιχνεύει και παρακολουθεί τις εισερχόμενες απειλές· μια μονάδα διαχείρισης και ελέγχου μάχης που υπολογίζει τις τροχιές και ιεραρχεί τους στόχους· και τον πύραυλο αναχαίτισης Tamir, ένα κομψό, ευέλικτο βλήμα σχεδιασμένο να εκρήγνυται κοντά στον στόχο του, καταστρέφοντάς τον.
Κάθε Tamir κοστίζει περίπου 50.000 δολάρια, μια τιμή που δικαιολογείται από την ικανότητα του συστήματος να εμπλέκει επιλεκτικά μόνο τους πυραύλους που προβάλλονται να χτυπήσουν κατοικημένες περιοχές, εξοικονομώντας τους αναχαιτιστές για μη απειλητικές τροχιές.
100.000 Ισραηλινοί αποκλεισμένοι στο εξωτερικό! Καλούνται να μην μεταβούν στη Λάρνακα και σε Αθήνα
Από το ντεμπούτο του, το "Iron Dome" έχει επιτύχει ένα αναφερόμενο ποσοστό επιτυχίας που ξεπερνά το 90% έναντι χιλιάδων πυραύλων, σώζοντας αμέτρητες ζωές και εδραιώνοντας τη φήμη του ως τεχνολογικό θαύμα.
Ωστόσο, οι πρώτες νίκες του συστήματος έβαλαν τις βάσεις για μια δημόσια παρανόηση που επιμένει μέχρι σήμερα. Πολλοί υποθέτουν ότι ο Iron Dome είναι μια ολοκληρωμένη λύση για οποιαδήποτε εναέρια απειλή, μια αντίληψη που τροφοδοτείται από την σχεδόν μυθική του θέση ως προστατευτική ασπίδα του Ισραήλ.
Στην πραγματικότητα, το σύστημα δεν προοριζόταν ποτέ για την αντιμετώπιση βαλλιστικών πυραύλων, οι οποίοι παρουσιάζουν μια εντελώς διαφορετική πρόκληση.
Τα χαρακτηριστικά των Ιρανικών πυραύλων Shahab-3 και Zolfaghar
Σε αντίθεση με τους σχετικά αργούς, χαμηλού επιπέδου πυραύλους που εκτοξεύονται από μαχητικές ομάδες, βαλλιστικοί πύραυλοι όπως ο Shahab-3 ή ο Zolfaghar του Ιράν ταξιδεύουν με υπερηχητικές ταχύτητες, που συχνά υπερβαίνουν τα 5 Mach, και ακολουθούν τροχιές υψηλού τόξου που μπορούν να φτάσουν σε υψόμετρα πέρα από την ατμόσφαιρα.
Η εμβέλειά τους, που εκτείνεται σε εκατοντάδες ή και χιλιάδες χιλιόμετρα, και η δυνατότητά τους να μεταφέρουν βαριές ή ευέλικτες κεφαλές, τους καθιστούν απειλή πολύ πέρα από το πεδίο εφαρμογής του αρχικού σχεδιασμού του Iron Dome.
Για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, το Ισραήλ βασίζεται σε άλλα συστήματα:
Τα "Arrow 2" - "Arrow 3"- "David’s Sling"
Τα "Arrow 2" και "Arrow 3", που αναπτύχθηκαν από την Israel Aerospace Industries και την Boeing, στοχεύουν βαλλιστικούς πυραύλους στις ενδιάμεσες ή τελικές φάσεις τους, συχνά εκτός ατμόσφαιρας, ενώ το "David’s Sling", ένα κοινό έργο με την Raytheon, χειρίζεται απειλές μεσαίου βεληνεκούς.
Μαζί, αυτά σχηματίζουν ένα πολυεπίπεδο αμυντικό δίκτυο, με κάθε σύστημα προσαρμοσμένο σε ένα συγκεκριμένο προφίλ απειλής.
Η παρεξήγηση του ρόλου του Iron Dome πηγάζει εν μέρει από την υψηλή ορατότητά του. Όταν οι πύραυλοι πέφτουν βροχή σε ισραηλινές πόλεις, βίντεο με αναχαιτιστικά Tamir να διασχίζουν τον ουρανό κυριαρχούν στους κύκλους ειδήσεων, δημιουργώντας μια εντύπωση παντοδυναμίας.
Ωστόσο, όταν οι βαλλιστικοί πύραυλοι εισέρχονται στην εξίσωση, όπως συνέβη κατά τη διάρκεια της επίθεσης αντιποίνων του Ιράν μετά από ισραηλινές επιθέσεις στις πυρηνικές και στρατιωτικές του εγκαταστάσεις, οι προσδοκίες του κοινού συχνά ξεπερνούν την πραγματικότητα.
Οι επικριτές επισημαίνουν κάθε πύραυλο που φτάνει στον στόχο του ως απόδειξη αποτυχίας, παραβλέποντας την πολυπλοκότητα της άμυνας έναντι μιας συντονισμένης επίθεσης μεγάλου όγκου.
Αυτό που τους διαφεύγει είναι η αξιοσημείωτη εξέλιξη που επέτρεψε στον Iron Dome να συμβάλει ουσιαστικά ενάντια στις απειλές που δεν προοριζόταν ποτέ να αντιμετωπίσει.
Η πολυεπίπεδη Αντιαεροπορική άμυνα του Ισραήλ
Ίσως η πιο κρίσιμη πρόοδος των Ισραηλινών ήταν η ενσωμάτωση του "Iron Dome" στο ευρύτερο δίκτυο αεράμυνας του Ισραήλ.
Δεν λειτουργεί πλέον μεμονωμένα, το σύστημα μοιράζεται δεδομένα σε πραγματικό χρόνο με το Arrow, το David’s Sling, ακόμη και με μονάδες του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ εξοπλισμένες με αναχαιτιστές SM-3.
Αυτή η δικτυωμένη προσέγγιση, υποστηριζόμενη από προηγμένα συστήματα διοίκησης και ελέγχου, επιτρέπει τον απρόσκοπτο συντονισμό, διασφαλίζοντας ότι κάθε απειλή ανατίθεται στον καταλληλότερο αναχαιτιστή.
Για παράδειγμα, το Arrow μπορεί να εμπλακεί με έναν βαλλιστικό πύραυλο στη φάση της μέσης πορείας του, ενώ το Iron Dome χειρίζεται οποιονδήποτε διεισδύει σε χαμηλότερα υψόμετρα.
Η ενσωμάτωση τεχνητής νοημοσύνης έχει βελτιώσει περαιτέρω αυτή τη διαδικασία, με αλγόριθμους που αναλύουν τις εισερχόμενες τροχιές και ιεραρχούν τους στόχους σε χιλιοστά του δευτερολέπτου, μια αναγκαιότητα όταν αντιμετωπίζουμε ομοβροντίες δεκάδων ή εκατοντάδων πυραύλων.
Αυτές οι βελτιώσεις αντικατοπτρίζουν μια μετατόπιση στην αμυντική στρατηγική του Ισραήλ, αναγνωρίζοντας ότι οι μελλοντικές συγκρούσεις πιθανότατα θα περιλαμβάνουν μικτά μπαράζ πυραύλων, drones και βαλλιστικών πυραύλων από κρατικούς παράγοντες όπως το Ιράν ή πληρεξούσιους όπως η Χεζμπολάχ.
Το "Iron Beam"
Το Ισραήλ, έχοντας τέλος επίγνωση των αυξανόμενων δυνατοτήτων αντιπάλων όπως το Ιράν και η Χεζμπολάχ, έχει επενδύσει σημαντικά στη διασφάλιση ότι το αντιαεροπορικό του σύστημα παραμένει επίκαιρο.
Έτσι έχει διερευνήσει συμπληρωματικές τεχνολογίες, όπως το "Iron Beam", ένα σύστημα βασισμένο σε λέιζερ που έχει σχεδιαστεί για να αναχαιτίζει πυραύλους και drones σε ένα κλάσμα του κόστους των πυραύλων Tamir.
Ενώ βρίσκεται ακόμη σε ανάπτυξη, το "Iron Beam" υπόσχεται να ενισχύσει την ικανότητα του "Iron Dome", ιδιαίτερα έναντι επιθέσεων μεγάλου όγκου.
Νηπιακή η Τουρκική αεράμυνα σε σχέση με αυτήν του Ισραήλ
Η ενσωμάτωση αυτών των συστημάτων αντικατοπτρίζει μια προοδευτική προσέγγιση του Ισραήλ, προβλέποντας σενάρια όπου οι αντίπαλοι ενδέχεται να επιχειρήσουν να κατακλύσουν με μεγάλους αριθμούς πυραύλων και drones τον εναέριο χώρο του Ισραήλ, αφού εκτός από το Ιράν υπάρχει και η Τουρκία.
Ο Ερντογάν έχει δώσει εντολή στο στρατιωτικό επιτελείο της χώρας του για λεπτομερειακή αξιολόγηση τόσο της αεροπορικής επίθεσης του Ισραήλ κατά του Ιράν , όσο και της ανταπόκρισης της Ισραηλινής αεράμυνας στην βροχή βαλλισιτικών πυραύλων που η Τεχεράνη εκτοξεύει εναντίον της συμμάχου μας χώρας, του Ισραήλ.
Τέλος επισημαίνουμε ότι είναι νηπιακή η Τουρκική αεράμυνα σε σχέση με αυτήν του Ισραήλ, ενώ η ύπαρξη των stealth, F-35 Adir στο Ισραηλινό οπλοστάσιο, δημιουργεί ιδανικές συνθήκες για ολοκληρωτική καταστροφή της αντιαεροπορικής άμυνας του Ερντογάν σε περίπτωση στρατιωτικής σύρραξης των δύο χωρών.
Οι παραπάνω 2 κρίσιμοι παράγοντες είναι αποτρεπτικοί για οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια της Τουρκίας κατά του Ισραήλ, παρά τους λεονταρισμούς του Τούρκου Προέδρου.
Από την πλευρά της η Ελλάδα, ορθότατα έχει σύμμαχο το Ισραήλ, με το οποίο θα πρέπει μελλοντικά να ενοποιήσει την αεράμυνά του στη ΝΑ μεσόγειο, βυθίζοντας στα νερά της την "Γαλάζια Πατρίδα" του Τούρκου Προέδρου.
Αυτή θα είναι κατά την άποψή μας κίνηση ματ από την χώρα μας, η οποία χτίζει τον δικό της Σιδερένιο θόλο απέναντι στην Τουρκία, με αντιαεροπορικά συστήματα και μέσα από Ισραήλ και ΗΠΑ.
