Πρόκειατι για μια ομάδα εξ ολοκλήρου γυναικεία που έχει στόχο να κάνει ξανά κατοικήσιμη γη άνω των 600 τετραγωνικών χλμ. αγροτικής γης (μια έκταση ίση με την έκταση της Κέρκυρας)
Δυο μικρόσωμες γυναίκες περπατούν αργά και με προσεκτικά βήματα σε ένα άδειο πεδίο στο Βιετνάμ, κουβαλώντας μαζί τους ένα μεγάλο ανιχνευτή μετάλλων. Αυτό που ψάχνουν είναι βόμβες που δεν έχουν εκραγεί.
Η αξιωματικός Nguyen Thi Ha Lan εποπτεύει την ομάδα της, τα «κορίτσια για τις νάρκες ξηράς» όπως είναι γνωστές, που ετοιμάζονται να πυροδοτήσουν μια βόμβα διασποράς που έμεινε εκεί από τον πόλεμο με τις ΗΠΑ που έληξε το 1975.
Είναι μια από τις πολλές βόμβες που βρίσκονται στο υπέδαφος της επαρχίας Quang Tri, του Βιετνάμ.
Μόλις η ομάδα είναι έτοιμη να προκαλέσει ελεγχόμενη έκρηξη, η Lan προειδοποιεί τον κόσμο να απομακρυνθεί από την περιοχή και αρχίζει να ηχεί μια προειδοποιητική σειρήνα.
Η Lan είναι μέλος μιας ομάδας εξ ολοκλήρου γυναικείας που εργάζεται στο project RENEW (Restoring the Environment and Neutralising the Effect of War – Αποκατάσταση του περιβάλλοντος και εξουδετέρωση της επίδρασης του πολέμου), που έχει στόχο να κάνει ξανά κατοικήσιμη γη άνω των 600 τετραγωνικών χιλιομέτρων αγροτικής γης (μια έκταση ίση με την έκταση της Κέρκυρας).
Η περιοχή ήταν μια από τις περιοχές που επλήγησαν περισσότερο από τους βομβαρδισμούς κατά τη διάρκεια του πολέμου. Μάλιστα, σύμφωνα με υπολογισμούς του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας, το 10% των 80 εκατ. τόνων πυρομαχικών που χρησιμοποιήθηκαν από τον αμερικανικό στρατό στο Βιετνάμ δεν εξερράγησαν κατά την πρόσκρουση στο έδαφος.
Για την Lan, το να είναι κάποια γυναίκα μέλος της 16μελούς ομάδας έχει μια ξεχωριστή σημασία.
Στην ηλικία των 12, η μητέρα της έχασε και τα δυο της πόδια και ένα χέρι λόγω της έκρηξης μιας νάρκης, την ώρα που έπαιζε στην αυλή της.
Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της σε αναπηρικό καροτσάκι και πάλι όμως κατάφερε να μεγαλώσει δύο παιδιά. Ο μικρότερος αδελφός της Lan εργάζεται και εκείνος ως ναρκαλιευτής σε άλλη ομάδα της RENEW.
Όπως λέει η Lan «όταν βλέπω τα δικά μου παιδιά να παίζουν στην αυλή, θυμάμαι τη μητέρα μου και κλαίω σιωπηλά. Τώρα η δουλειά μου μου επιτρέπει να έχω μια σταθερή ζωή και τα παιδιά μου μπορούν να παίζουν άφοβα στη γη του Quang Tri».
Όπως σημειώνει το Reuters, μόνο το Quang Tri έχουν σημειωθεί πάνω από 8.500 θάνατοι από τέτοιου είδους ατυχήματα. Σχεδόν το ένα τρίτο εξ αυτών είναι γυναίκες και παιδιά που μπερδέυουν τις νάρκες σε μέγεθος μπάλας του τένις και πάνε να παίξουν με αυτές…
