Το 1971, κάποιοι σοβιετικοί μηχανικοί κατευθύνθηκαν στην έρημο Καρακούμ στο Τουρκμενιστάν για να αναζητήσουν φυσικούς πόρους. Ωστόσο δεν γνώριζαν ότι θα έφερναν στο φως μια περιοχή, που θα γινόταν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα τουριστικά αξιοθέατα στον κόσμο και ένα θέμα για θεωρίες συνωμοσίας.
Την ίδια χρονιά, οι σοβιετικοί μηχανικοί δημιούργησαν μία γεώτρησης με την ελπίδα να βρουν πετρέλαιο. Ωστόσο, προκαταρκτικές εργασίες αποκάλυψαν ότι ο χώρος ήταν τεράστιο αποθεματικό φυσικού αερίου. Σύντομα το έδαφος κάτω από την εξέδρα γεώτρησης κατέρρευσε, δημιουργώντας έναν τεράστιο κρατήρα μήκους 69 μέτρων και βάθους 30 μέτρων.
Φοβούμενοι ότι ο κρατήρας θα μπορούσε να απελευθερώσει τοξικά αέρια, τα οποία ενδέχεται να δηλητηρίαζαν τις κοντινές πόλεις, αποφάσισαν να αποκλείσουν την περιοχή. Θεώρησαν ότι όλη η διαδικασία της καύσης των επικίνδυνων αερίων δεν θα διαρκούσε περισσότερο από μερικές εβδομάδες.
Ωστόσο, 50 χρόνια μετά την ανακάλυψή του, ο κρατήρας Darvaza, ο οποίος από τότε έχει κερδίσει το ψευδώνυμο Πύλες της κόλασης ή Πόρτα στην κόλαση, εξακολουθεί να καίει, αν και οι φλόγες καίνε με χαμηλότερο ρυθμό.
Το 2010, ο Πρόεδρος του Τουρκμενιστάν επισκέφθηκε το χώρο και διέταξε να θαφτεί ο κρατήρας.
Ωστόσο, το 2013, ανακύρηξε την έρημο με τον κρατήρα φυσικό αξιοθέατο που επισκέπτονται συχνά οι ντόπιοι και οι τουρίστες.
Ο κρατήρας Darvaza δεν είναι η μόνη περιοχή στη Γη που θεωρείται ψς πύλη της κολάσεως. Αρκετοί χώροι έχουν αποκτήσει φήμη ότι είναι είσοδοι στον κάτω κόσμο.
Αρχαίοι ελληνικοί και ρωμαϊκοί θρύλοι μας λένε ιστορίες θνητών και ημίθεων, που κατάφεραν να μπουν στον κάτω κόσμο μέσα από σπηλιές και κρατήρες.
Αρκετοί γνωρίζουν τον μύθο του Ηρακλή που κατέβηκε στον κάτω κόσμο για να πιάσει τον Κέρβερο, τον σκύλο του Άδη.
