Ο Δρ Voddie Baucham, Πρύτανης Θεολογίας στο Αφρικανικό Χριστιανικό Πανεπιστήμιο και πρώην πάστορας από την Καλιφόρνια, έκανε πρόσφατα θόρυβο όταν το κήρυγμά του με τίτλο «Εθνικός Γνωστικισμός» εμφανίστηκε ξανά στο διαδίκτυο.
Συμμετείχε μαζί με τον Γκλεν Μπεκ στην ραδιοφωνική εκπομπή την Πέμπτη για να εξηγήσει γιατί πιστεύει ότι τα σημερινά κινήματα για την «κοινωνική δικαιοσύνη» και «κατά του ρατσισμού» είναι μια «δηλητηριώδη» ιδεολογία βουτηγμένη στη μαρξιστική κριτική θεωρία, η οποία στοχεύει στην «ανακατανομή» της δικαιοσύνης σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το άτομο.
Ο Δρ Baucham υποστήριξε ότι το αφήγημα της Αριστεράς ότι οι μαύροι Αμερικανοί είναι οι πιο καταπιεσμένοι μαύροι στον κόσμο δεν είναι καθόλου αλήθεια.
«Προσπαθώ να μιλήσω για αυτό από μια ευρύτερη σκοπιά. Δυστυχώς, όταν μιλάς για αυτό από μια ευρύτερη σκοπιά, οι άνθρωποι τείνουν να σκέφτονται, ότι δεν έχεις ενσυναίσθηση, ότι δεν έχεις συμπόνια, ότι δεν καταλαβαίνεις πόσο κακό είναι. Εγώ, που μεγάλωσα στο νότιο κεντρικό Λος Άντζελες, που γεννήθηκα το 1969, μεγάλωσα κατά την εποχή του κρακ... [και] μεγάλωσα σε μονογονεϊκή οικογένεια, με μια έφηβη βουδίστρια μητέρα », είπε ο Μπάχαμ.
«Είμαι επίσης Αμερικανός που έχω πάει σε δεκάδες χώρες στον κόσμο. Και υπάρχουν δύο πράγματα που ξέρω: Ένα, ότι οι μαύροι στην Αμερική είναι οι πιο ελεύθεροι και πιο ευημερούντες μαύροι άνθρωποι στον κόσμο. Τελεία και παύλα. Κανένας φραγμός», δήλωσε.
"Και το δεύτερο είναι αυτό: οι άνθρωποι εκτός της Αμερικής πιστεύουν ότι είμαστε οι πιο καταπιεσμένοι άνθρωποι στον κόσμο. Οι άνθρωποι πιστεύουν πραγματικά ότι καταστάσεις όπως αυτές με τον Τζορτζ Φλόιντ συμβαίνουν καθημερινά. Ότι δεν είναι ανωμαλία. Αλλά ότι είναι "συνηθισμένα... αυτό με αρρωσταίνει. Με λυπεί ... η φήμη που έχουν οι μαύροι, ότι κάπως είμαστε αδύναμοι και ανίκανοι, και ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ή να είμαστε τίποτα, εκτός αν οι λευκοί τα κάνουν για εμάς. Παρεμπιπτόντως, αυτό είναι είδος ρατσισμού".
Ο Δρ Baucham τόνισε ότι οι μαύροι Αμερικανοί είναι "μερικοί από τους ισχυρότερους ανθρώπους στην ιστορία του κόσμου".
"Ξεπεράσαμε τη δουλεία, και τώρα τρωγόμαστε σαν να χρειαζόμαστε κάποιον να κάνει κάτι για εμάς", πρόσθεσε. "Η ατομικότητά μας διακυβεύεται. Διακυβεύεται η αυτοπεποίθησή μας. Και διακυβεύεται η εμπιστοσύνη μας στον Θεό ως απάντηση και λύση στα προβλήματά μας."
Πηγή:
