Η Ρωσία μακριά από μεταλλαγμένα σιτηρά, με ανοίγματα προς τους αγρότες της μετά τις κυρώσεις του 2014, κατάφερε να επανέλθει στην πρωτιά σε εξαγωγές σιτηρών, αφήνοντας πίσω τις ΗΠΑ.
Δράττομαι της ευκαιρίας που δίνει η δημοσίευση της «ναυαρχίδας» του αμερικανικού χρηματιστηριακού και εν πολλοίς παρασιτικού κεφαλαίου, The Wall Street Journal, σχετικά με την απώλεια της πρωτιάς στις εξαγωγές σιτηρών την περασμένη χρονιά, για να δώσω ορισμένες σκέψεις επ´αυτού.
— Ο συνεχώς αυξανόμενος ανταγωνισμός από την πλευρά της Ρωσίας αποτελεί μια ακόμα απειλή για την αμερικανική αγροτική οικονομία τη στιγμή που ο τομέας αυτός στις ΗΠΑ δοκιμάζεται από κύμα πτωχεύσεων για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 1980…
Στη δημοσίευση αναφέρεται πως η Ρωσία εξήγαγε το 2017, σιτηρά κατά 50% περισσότερα από ότι το προηγούμενο χρόνο, κάνοντας ρεκόρ εξαγωγών μετά από 35 χρόνια!
Το «καλό» με τους Αμερικανούς είναι ότι, αν και διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, ωστόσο αν αυτή την αποφλοιώσεις από τα «παράσιτα», η αλήθεια μπορεί να φανεί. Μόνο που πολλοί λίγοι, δυστυχώς, μπαίνουν στον κόπο της εμβάθυνσης…
Στο προαναφερόμενο άρθρο εκφράζεται η ανησυχία πως «οι Ρώσοι φάρμερς μπορούν να ενισχύσουν τη θέση τους στην παγκόσμια αγορά σιτηρών εκμεταλευόμενοι την κόντρα μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας… Ως γνωστό το Πεκίνο επέβαλλε αύξηση δασμών κατά 25% στις εξαγωγές σιτηρών από τις ΗΠΑ». Έτσι, ξερά… Λες και δεν προηγήθηκε το όργιο δασμών και απαγορεύσεων από την Ουάσιγκτον… Λες και όλα ξεκινάνε από το…Πεκίνο…
Ας είναι. Όσο προσεγγίζουν τα πράγματα μόνο από τη δίκη τους μονόφθαλμη οπτική γωνία, αυτά και χειρότερα θα παθαίνουν…
Τα προβλήματα της αμερικανικής αγροτικής βιομηχανίας έγιναν ορατά από το 2016. Σύμφωνα με τα στοιχεία που εξέδωσε το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης των ΗΠΑ, οι εξαγωγές έπεσαν στο 13% του παγκόσμιου συνόλου, ενώ οι εξαγωγές της Ρωσίας το 2016, ανήλθαν στο 22%! Το 2017, τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα για τις ΗΠΑ, ενώ το 2018 οι προβλέψεις φαίνεται ότι θα αποκαλύψουν την τάση που μάλλον θα έχει ανεπιστρέπτη πορεία.
Συχνά-πυκνά έχω αναφερθεί στο θέμα των κυρώσεων και των αποκλεισμών που επιχειρούν οι ΗΠΑ έναντι κάθε εν δυνάμει ανταγωνιστή τους. Το 2014, με πρόσχημα τις αιματηρές εξελίξεις στην Ουκρανία που οι ίδιοι μεθόδευσαν αλλά δεν τους βγήκε, κατάφεραν να τραβήξουν σε αυτόν το φαύλο κύκλο των κυρώσεων και την Ευρώπη…
Ήταν τότε που ο προκαταρκτικός «Νομπελίστας της ειρήνης», Μπαράκ Ομπάμα, διαβεβαίωνε πως διέλυσε τη ρωσική οικονομία!
Να λοιπόν, οι ευεργετικές «επιπτώσεις» στη ρωσική αγροτική οικονομία:
— Οι αγρότες μας είχαν ανάγκη από γη την οποία γρήγορα τους μοιράσαμε και για πρώτη φορά τα τελευταία 15 χρόνια η έκταση των εδαφών που έγινε σπορά ξεπέρασε τα 80 εκατομμύρια εκτάρια, τόνιζε τον περασμένο Απρίλιο ο πρωθυπουργός, Ντμίτρι Μεντβέντεφ.
Η σοδειά ήταν τόσο μεγάλη που δημιουργήθηκε πρόβλημα έλλειψης υποδομών για περισσότερες εξαγωγές!
Μόνο στο λιμάνι του Νοβοροσίσκ, οι επεκτάσεις που γίνονται στα τερματικά θα φέρουν ως αποτέλεσμα την αύξηση των εξαγωγικών δυνατοτήτων από 2,5 δις τόνους σε 4 δις το 2020…
Η υποτίμηση του ρουβλιού έναντι του δολαρίου το προηγούμενο τρίχρονο έκανε τα ρωσικά σιτηρά ακόμα πιο ανταγωνιστικά προς τα αμερικανικά στη διεθνή αγορά.
Και φυσικά η αυξημένη ποιότητα τους. Οι Ρώσοι παραγωγοί έχουν τη δυνατότητα να αγοράζουν σπόρους μέσα στη χώρα, το ίδιο και λιπάσματα, πολύ πιο φθηνά από ότι αγοράζουν οι αμερικανοί φάρμερς. Ως γνωστό, οι αμερικανοί εξακολουθούν να είναι στραμμένοι προς τα μεγαθήρια τύπου Bayer και DowDuPont που παράγουν μεταλλαγμένους σπόρους, ειδικά στείρους ώστε την επόμενη χρονιά να αναγκάζονται οι αγρότες να αγοράσουν ξανά. Άρα, για ποιο ανταγωνισμό με τη Ρωσία μπορεί να μιλάμε;
Υπάρχει και μια σειρά ακόμα λόγων που οι ΗΠΑ χάνουν και όπως φαίνεται σε βάθος μεγάλου χρόνου, την πρωτοκαθεδρία και στον τομέα των αγροτικών προϊόντων.
Το σημαντικό είναι πως επιδιώκουν να «λύσουν» το πρόβλημα προς όφελος τους, ρίχνοντας τα βάρη στους άλλους!
Προς το παρόν, σε δυο βασικούς τομείς της παγκόσμιας οικονομίας, σημαντικότατους για την παγκόσμια κυριαρχία (όπως εκείνοι τη θεωρούν), την ενέργεια και την πρωτογενή αγροτική παραγωγή, μόνο ήττες παρατηρεί κανείς, πίσω από τους καπνούς της προπαγάνδας περί του αντιθέτου. Άλλωστε αν τα όσα διαδίδουν τα «ανεξάρτητα και αδέσμευτα» δικά τους ΜΜΕ, περί κυριαρχίας στους τομείς αυτούς ποιος ο λόγος για κυρώσεις, δασμούς και απαγορεύσεις;
