Οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί μας. Μας κατατρέχουν και μας φθονούν γιατί δεν μπορούν να χωνέψουν πως ένα μικρό κράτος έχει τόση χάρη από το Θεό. Αυτοί μπορεί να έχουν τη δύναμη και τα όπλα, εμείς έχουμε την πίστη και την ελπίδα μας στο Θεό.
Τους δώσαμε τον πολιτισμό θέλουν να μας χτυπήσουν, να μην έχουμε ούτε θρησκεία ούτε γλώσσα ούτε πατρίδα. Θέλουν να αφαιρέσουν από τις ταυτότητές μας το Έλληνας Χριστιανός. Η ταυτότητα δεν είναι απλό έγγραφο αλλά είναι ο ίδιος μας ο εαυτός μας. Ομολογούμε την πίστη μαςόταν ζητάμε να αναγράφεται. Και δεν μπορούν με το ζόρι να μας το αφαιρέσουν γιατί αυτό δεν είναι δημοκρατία αλλά δικτατορία.
Δηλαδή οι βάρβαροι Τούρκοι πεντακόσια χρόνια δεν μπόρεσαν να μας κάνουν Τούρκους και τώρα οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί μας θα μας αλλαξοπιστήσουν.
Να κάνουμε προσευχή με πίστη και αγάπη ώστε να φωτίσει ο Θεός τους κυβερνώντες, τον Αρχιεπίσκοπο, τον Πατριάρχη κι όλους για να κάνουν ο,τι καλύτερο για το έθνος και την πίστη μας.
Η Παναγία δεν θα αφήσει την Ελλάδα μας. Θα περάσουμε δύσκολες μέρες, αλλά δεν θα είναι πολύς καιρός αυτό.
Να έχετε τρόφιμα στα σπίτια σας, να είστε πάντα κοντά στον Θεό, η Παναγία μας μας αγαπαει, δεν θα μας αφήσει να υποφέρουμε πολύ!! Στην Ευρώπη και σε άλλα κράτη θα περάσουν πολύ δύσκολα!.. Η Ελλάδα μας έχει συνέχεια αγροτική παραγωγή και με την βοήθεια του Θεού και της Παναγίας μας θα ευκολύνεται πολύ ο κόσμος στις δύσκολες μέρες. Όμως άλλες χώρες βιομηχανικές θα δυσκολεύονται πολύ, θα βλέπουν την Ελλάδα σαν παράδεισο κάποια κράτη!!!
Ακούστε καλά τι θα σας πω και να το βάλετε καλά στο μυαλό σας και να το θυμόσαστε : «Δοξασµένο να είναι το όνοµα του Κυρίου, που άκουσε τις προσευχές µας κι έδωσε έλεος. τα γεγονότα της παράδοσης της Πόλης στους Έλληνες θα προλάβουν την έκδοση αυτής της ταυτότητας κι έτσι θα σωθούν πολλοί άνθρωποι και πολλοί άλλοι λαοί οι οποίοι θα την παίρνανε. Γι’ αυτό το θέμα προσευχήθηκαν πάρα πολλοί εγώ είμαι ο τελευταίος και ο Θεός εισάκουσε την προσευχή μας! Θα προλάβουν και θα γίνουν τα γεγονότα της Πόλης για να γλιτώσουμε από την ταυτότητα!»
Από το βιβλίο +Πατήρ Ιωάννης Καλαΐδης (Παπά – Γιάννης), (1925 – 2009), τόμ. Β, σελ. 159
