Ήταν η Ιερά Σινδόνη, το σάβανο που τύλιξε το άψυχο σώμα του Χριστού και άφησε το αποτύπωμά του σώματός Του;
Κανείς δεν μπορεί να αποφανθεί με βεβαιότητα για την προέλευση του λινού αυτού υφάσματος, ωστόσο οι έρευνες που έχουν γίνει για την Ιερά Σινδόνη, περιπλέκουν το κουβάρι των μύθων.
Η Ιερά Σινδόνη είναι ένα κομμάτι ύφασμα πάνω στο οποίο είναι αποτυπωμένη η εικόνα ενός άνδρα με γένια. Το μέγεθoς του υφάσματος είναι 4,35 μέτρα μακρύ, 1,1 μέτρα πλατύ και η Σινδόνη είναι από λινό με ύφανση ψαροκόκαλου από ίνες κοινού λιναριού που χρησιμοποιούνταν την εποχή του Χριστού.Οι εκτιμήσεις είναι ότι το άψυχο σώμα που τοποθετήθηκε πάνω στο ύφασμα είχε σταυρωθεί και τραυματιστεί.
Ο άνδρας είναι ηλικίας περίπου 33 ετών, έχει ύψος περίπου 1,80 μ. και βάρος 77 κιλά. Στο ύφασμα έχουν αποτυπωθεί τρύπες από τους καρπούς των χεριών. Στα πόδια υπάρχουν σημάδια από αίμα και στην πλάτη σημάδια από μαστίγωση. Στο πρόσωπο και στο κεφαλι υπάρχουν σημάδια από αίμα και έχουν αποτυπωθεί πληγές που προφανώς προέρχονται.
Στο μέτωπο, στον αυχένα και στα μαλλιά που είναι μακριά, υπάρχει αίμα, ενώ πληγές καλύπτουν την περιφέρεια του κεφαλιού, που μάλλον έχουν προκληθεί από στεφάνι φτιαγμένο από μυτερά αγκάθια.
Το Βατικανό από την πλευρά του επέτρεπε να γίνει έρευνα μόνο για τον τύπο αίματος του ανθρώπου που απεικονίζεται. Οποιαδήποτε άλλη έρευνα πάνω σε ένα αντικείμενο αμφιβόλου αυθεντικότητας ενδεχομένως να κατέληγε σε συμπέρασμα που θα έδινε αιρετική απάντηση ενάντια στην Άμωμο Σύλληψη.
Αυτά είναι τα δεδομένα. Διαβάζοντας την ιστορία της Ιεράς Σινδόνης, τα πράγματα περιπλέκονται. Η πρώτη επίσημη αναφορά στην Ιερά Σινδόνη γίνεται το 1204 μΧ από το χρονικογράφο Ρομπέρ ντε Κλαρί. Συγκεκριμένα αναφέρει πως κατά την Τέταρτη Σταυροφορία είδε ανάμεσα στα λεηλατηθέντα κειμήλια της Κωνσταντινούπολης το σάβανο του Χριστού.
Την περίοδο του Μεσαίωνα που είχε στηθεί εμπόριο «εκκλησιαστικών» κειμηλίων ένας ιππότης ο Ζέφρι ντε Σαρνί παρουσίασε το 1353 στους πιστούς μια Σινδόνη με το αποτύπωμα του πεθαμένου του Ιησού. Ειχε ξεσπάσει παροξυσμός στους πιστούς οι οποίοι ζητούσαν την επίσημη τοποθέτηση της Εκκλησίας. Ο Πάπας Κλήμης είπε ότι το συγκεκριμένο ύφασμα μπορεί να εκτίθεται ως αντικείμενο λατρείας, αλλά όχι και ως «αυθεντικό» κειμήλιο. Το 1452 το ύφασμα πουλήθηκε στον Δούκα του Σαβόϋ, και το 1578 μεταφέρθηκε στο Τορίνο της Ιταλίας όπου παραμένει μέχρι σήμερα.
Που βρισκόταν η Ιερά Σινδόνη πριν το μεσαίωνα; Μετά το θάνατο του Χριστού (ή το 70 μ.Χ. που καταστράφηκε η Ιερουσαλήμ) μεταφέρθηκε στην Έδεσσα της Τουρκίας και αποκαλείτο ως το Μανδήλιον ή Εικόνα της Έδεσσας. Το ύφασμα ήταν διπλωμένο για να φαίνεται μόνο το πρόσωπο μέσα σε μια ανοιχτή θήκη.
Το 944 μ.Χ. ο Βυζαντινός Αυτοκρατορικός Στρατός εισέβαλε στην Έδεσσα με το σκοπό να ξαναποκτήσουν το ύφασμα και μετά να το παραδώσουν στην Κωνσταντινούπολη. Μετά την Τέταρτη Σταυροφορία (1204) η Σινδόνη εξαφανίστηκε μέχρι τον 14ο αιώνα. Πιθανόν ήταν στην κατοχή των Ναïτών ιπποτών, ένα διεθνές τάγμα σταυροφορίας από πολεμιστές μοναχούς, όταν αυτό επανεμφανίστηκε το 1353.
