Το 1909, η Τουρκική Κυβέρνηση είχε επιφορτίσει τον διάσημο Άγγλο Αιγυπτιολόγο και Πολιτικό Μηχανικό Σερ William Willcocks να καταστρώσει σχέδια για την άρδευση της Μεσοποταμίας.Ο Άγγλος επιστήμονας, αφού είχε ήδη ξεκινήσει τις εργασίες, έκανε σπουδαιότατες ανακαλύψεις όσον αφορά την ερμηνεία της Αγίας Γραφής. Είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η περιοχή, που εκτείνεται από τον Περσικό Κόλπο μέχρι και εξακόσια ή επτακόσια χιλιόμετρα προς την ενδοχώρα, ήταν ένα ανεξάντλητο μεταλλείο ποικίλων πραγμάτων, τα οποία εξηγούσαν τα πρώτα χρονικά των Ιουδαίων.Ο Willcocks βεβαίωνε ότι είχε βρει τον ακριβή τόπο όπου υπήρξε ο γήινος Παράδεισος, σε μια περιοχή περίπου 250 χιλιόμετρα βόρεια της Βαγδάτης πάνω στις όχθες του Ευφράτη. Ήταν ένα είδος όασης στο κέντρο μιας μεγάλης έρημης πεδιάδας. Ένας δροσερός τόπος γεμάτος από σκιερά δέντρα και γάργαρα νερά, ο οποίος διασχιζόταν από τον Ευφράτη, από τον οποίο εξέβαλαν οι τέσσερις ποταμοί του Παραδείσου.Μεταξύ των άφθονων δέντρων, τα περισσότερα ήταν φοίνικες. Ο φοίνικας ήταν το βιβλικό Δέντρο της Ζωής. Βάσει των ευρημάτων του και στηριζόμενος στα κείμενα της Αγίας Γραφής, κατέληγε σε πολύ περίεργα συμπεράσματα.Η πάλη μεταξύ του Κάιν και του Άβελ, έγραφε ο Άγγλος επιστήμονας στην “Εβδομαδιαία Αγγλική Επιθεώρηση”, αποτελούσε τη μεταφορική αποκρυστάλλωση των διχονοιών μεταξύ των τοπικών γεωργών, οι οποίοι καλλιεργούσαν προς το μέρος του ποταμού και των βοσκών, οι οποίοι είχαν ανάγκη αρδευτικών καναλιών για τα πολυπληθή κοπάδια τους.Αν ο ποταμός αφηνόταν να ρέει στην κοίτη του, ευημερούσαν οι γεωργοί, αλλά αν ρύθμιζαν τον ρου του ώστε να εκχειλίζει, ωφελούνταν οι βοσκοί. Στην πάλη νίκησε ο Κάιν, νίκησαν δηλαδή οι γεωργοί, όπως άλλωστε συνέβαινε σε όλες τις κοινωνίες κατά τους πρώτους χρόνους.Όσον αφορά στο γεγονός του Κατακλυσμού, συνέβη, κατά τον Willcocks, το εξής: Έπειτα από την καταστροφή των μεγάλων προχωμάτων, τα οποία εμπόδιζαν τις πλημμύρες των υδάτων του Ευφράτη και του Τίγρη, οι δύο ποταμοί υπερχείλισαν και πλημμύρισαν τις γύρω περιοχές, με τη στάθμη του νερού να ανεβαίνει σε ύψος επτά περίπου μέτρων, κατά την Γραφή, πράγμα το οποίο αρκούσε για να επιφέρει την καταστροφή του πυκνότατου, κατά την εποχή εκείνη, πληθυσμού της Μεσοποταμίας.Ο Νώε, ο οποίος ήταν προνοητικός, είχε κατασκευάσει εγκαίρως την Κιβωτό, όσο ήταν ακόμα ετοιμόρροπα τα προτειχίσματα, η οποία τελικά παρασύρθηκε μέχρι τον Περσικό Κόλπο, όπου και στάθηκε σε ένα μικρό υψίπεδο, δίπλα στη θάλασσα, το οποίο λεγόταν Αραράτ.Το άλλο Αραράτ, το όρος που αναφέρεται στην Ιστορία, έλαβε το όνομα αυτό πολλούς αιώνες αργότερα.Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΚΑΙΡΟΙ”, στις 25/11/1909…
