Μόλις 1.235 επιχειρήσεις αφορά η συζήτηση για τις ομαδικές απολύσεις καθώς αυτός είναι ο αριθμός των εργοδοτών που απασχολεί περισσότερα από 150 άτομα προσωπικό.

Ο λόγος όμως για τον οποίο η κυβέρνηση κόπτεται να κρατήσει –κατά το δυνατόν- αμετάβλητο το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο είναι ότι αυτοί οι 1.235 εργοδότες απασχολούν 667.493 υπαλλήλους, δηλαδή περίπου το 36% του συνόλου των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα.

Είναι, επομένως, το θέμα των ομαδικών απολύσεων το κατάλληλο για να εμφανιστεί η κυβέρνηση –εφόσον τελικά εξασφαλίσει το επιθυμητό αποτέλεσμα- ως «προστάτης» μεγάλου αριθμού εργαζομένων. Έστω και αν στην πράξη γνωρίζει ότι οι εταιρείες που πραγματικά θα προχωρούσαν σε αξιοποιήση του «απελευθερωμένου» περιβάλλοντος θα ήταν μετρημένες στα δάχτυλα.

Από την επεξεργασία των Αναλυτικών Περιοδικών Δηλώσεων που υποβάλλονται στο ΙΚΑ (και στο εξής στον ΕΦΚΑ) προκύπτει ότι υπάρχουν:

1. 196 επιχειρήσεις οι οποίες απασχολούν από 151 έως 175 άτομα προσωπικό και συνολικά 31.753 άτομα.

2. 172 εργοδότες με 32420 εργαζόμενους με 176 έως 200 άτομα στο pay roll τους.

3. 338 εργοδότες στους οποίους εργάζονται από 201 έως 300 άτομα με 81.987 εργαζόμενους συνολικά

4. 252 εργοδότες με 300 έως 500 άτομα προσωπικό ο καθένας και συνολική απασχόληση περίπου 96 χιλιάδων ατόμων και

5. Μόλις 277 εργοδότες με περισσότερα από 500 άτομα προσωπικό στους οποίους απασχολούνται 425 χιλιάδες εργαζόμενοι.

Με βάση το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο, οι επιχειρήσεις με περισσότερα από 150 άτομα προσωπικό, μπορούν να απολύουν έως και το 5% των εργαζομένων τους ανά μήνα με «πλαφόν» στους 30 εργαζόμενους. Δηλαδή, μια επιχείρηση με 160 άτομα προσωπικό, μπορεί ουσιαστικά να διώχνει 8 άτομα κάθε μήνα και σε λιγότερο από έναν χρόνο να έχει… ξεφορτωθεί πάνω από το μισό προσωπικό της επιχείρησης.

Τι είναι αυτό που συζητείται τώρα με τους θεσμούς; Το όριο να αυξηθεί από το 5% στο 10%. Τι θα σήμαινε μια τέτοια αλλαγή για τη συγκεκριμένη επιχείρηση; Ότι θα αποκτούσε το δικαίωμα να διώξει 16 άτομα ανά μήνα και ουσιαστικά να μηδενίσει τον αριθμό των εργαζομένων μέσα σε 10 μήνες.

Σε πραγματικούς όρους, όλοι γνωρίζουν στην αγορά, ότι ακόμη και αν αλλάξει το όριο των ομαδικών απολύσεων, ελάχιστες θα είναι οι επιχειρήσεις οι οποίες θα κάνουν χρήση των νέων διατάξεων. Και αυτό γιατί;

1. Το πραγματικό πρόβλημα των περισσότερων μεγάλων επιχειρήσεων αυτή τη στιγμή, είναι η έλλειψη ρευστότητας. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ακόμη και αν μπορούσαν λόγω του νόμου να προχωρήσουν ταχύτερα στις απολύσεις, θα στερούνταν των απαραίτητων πόρων για να καταβάλλουν τις αποζημιώσεις των εργαζομένων. Ακόμη και με το ισχύον ευνοϊκό καθεστώς για τους εργοδότες που προβλέπει την καταβολή των αποζημιώσεων απόλυσης σε δόσεις, ελάχιστες είναι οι προβληματικές επιχειρήσεις (σ.σ διότι προβληματικές εταιρείες μπαίνουν στη διαδικασία των ομαδικών απολύσεων) που μπορούν να «σηκώσουν» δαπάνη πολλών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.

2. Ρευστότητα για να χρηματοδοτήσουν τις ομαδικές απολύσεις διαθέτουν οι πολύ ισχυροί εργοδότες της χώρας όπως είναι –για παράδειγμα- οι τράπεζες. Μόνο που τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα δεν μπαίνουν στη διαδικασία των ομαδικών απολύσεων και επιλέγουν τη λύση της εθελουσίας εξόδου για να επιτύχουν τη μείωση του προσωπικού (ή και την ανανέωσή του) χωρίς να προκληθούν αναταραχές στο εσωτερικό της επιχείρησης. Με βάση πάντως την φιλολογία που έχει αναπτυχθεί στην αγορά, ο μοναδικός κλάδος στον οποίο θα μπορούσε να γίνει χρήση του «απελευθερωμένου» καθεστώτος των ομαδικών απολύσεων, είναι ο τραπεζικός. Οι υποστηρικτές αυτού του σεναρίου, αναφέρουν ότι τράπεζες, με την αύξηση των ηλεκτρονικών συναλλαγών και το κλείσιμο των καταστημάτων, θα βρεθούν σύντομα μπροστά στην απόφαση να προχωρήσουν σε νέα μείωση θέσεων εργασίας και σε αυτή την περίπτωση θα προτιμήσουν τις ομαδικές απολύσεις από την εθελουσία έξοδο ως φθηνότερη και ταχύτερη λύση.

3. Οι περισσότεροι μεγάλοι εργοδότες της χώρας –ειδικά αυτοί που απασχολούν και περισσότερα από 500 άτομα προσωπικό- είναι κερδοφόρες επιχειρήσεις με πολύ σημαντική οικονομική δραστηριότητα στην Ελλάδα οι οποίες μόνο τις ομαδικές απολύσεις δεν έχουν στον στρατηγικό τους σχεδιασμό.

Με βάση τη σημερινή νομοθεσία, σε ομαδικές απολύσεις που προκαλούνται από τη διακοπή της δραστηριότητας της επιχείρησης ή εκμετάλλευσης, κατόπιν δικαστικής απόφασης, εφαρμόζεται η διαδικασία ενημέρωσης και διαβούλευσης εντός προθεσμίας 20 ημερών.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πιέζει ώστε οι ομαδικές απολύσεις να διενεργούνται στο εξής με απλή γνωστοποίηση της επιχείρησης. Όσον αφορά στο ποσοστό των ομαδικών απολύσεων, το ΔΝΤ πιέζει για αύξηση του ορίου στο 10% από 5% που είναι σήμερα ενώ δεν έχει αποσαφηνιστεί το αν ζητείται να εκλείψει και το πλαφόν των 30 εργαζομένων.

Πηγή: