Ο Ισπανός αρχιτέκτονας Αντόνι Γκαουντί υπήρξε χωρίς αμφιβολία μια από τις πιο ξεχωριστές προσωπικότητες των αρχών του 20ου αιώνα.

Ο Καταλανός αρχιτέκτονας δεν άφησε πίσω του πλήθος μνημείων, ενώ δημιούργησε με την δική του ξεχωριστή ματιά, μόνο πέριξ της Βαρκελώνης. Ωστόσο, τα κτίρια που εμπνεύστηκε ξεχωρίζουν για την ιδιαίτερη φόρμα τους, αλλά και τις καμπύλες τους που τα κάνουν αναγνωρίσιμα ακόμη και στον πιο αδαή στην τέχνη της αρχιτεκτονικής.

Τα παιδικά χρόνια και η ενασχόληση με την Αρxιτεκτονική

Ο Αντόνι Γκαουντί γεννήθηκε στις 25 Ιουνίου του 1852, στην μικρή πόλη της Καταλονίας, Ρεούς. Ο πατέρας του ήταν σιδηρουργός και όπως διαβάζουμε ασχολούνταν συχνά με την κατασκευή καυστήρων. Ο νεαρός Γκαουντί ήταν ιδιαίτερα φιλάσθενος από παιδί και περνούσε τα καλοκαίρια του στο εξοχικό της οικογένειας στο μικρό χωριό Ριουντόμς.

Το 1870 μετακομίζει στην Βαρκελώνη, όπου ξεκινά τις σπουδές στην αρχιτεκτονική. Δεν θα ολοκληρώσει την εκπαίδευσή του παρά 8 χρόνια αργότερα, καθώς οι στρατιωτικές του υποχρεώσεις και άλλες αναποδιές θα καθυστερήσουν τις σπουδές του.

Λέγεται πως δεν ήταν ιδιαίτερα συνεπής ως φοιτητής, κατάφερε ωστόσο να συνεργαστεί με κάποιους από τους καθηγητές του. Οταν ολοκλήρωσε την αρχιτεκτονική σχολή, ο Διευθυντής της, Ελιές Ροχέντ φέρεται να δήλωσε για τον Γκαουντί: «Δεν γνωρίζω αν απονείμαμε το δίπλωμα σε έναν παρανοϊκό άνδρα ή σε μια ιδιοφυΐα. Ο χρόνος θα δείξει».

Τα αριστουργήματα του Αντόνι Γκαουντί

Ο Γκαουντί υπήρξε στα πρώτα χρόνια της ζωής του λάτρης του καλού φαγητού, κοινωνικός και πρόσχαρος, ένας πραγματικός μπον βιβέρ. Δεν παντρεύτηκε ποτέ και με τα χρόνια απορροφήθηκε τόσο από τη δουλειά του, που αποκόπηκε από κάθε άλλη κοινωνική δραστηριότητα. Λίγο πριν πεθάνει είχε αφοσιωθεί τόσο στη δουλειά του και συγκεκριμένα την ολοκλήρωση της Σαγράδα Φαμίλια, που έφτασε να μένει εντός του κτιρίου που έχτιζε.

Η ώριμη περίοδος του Γκαουντί περιλαμβάνει ορισμένα από τα πιο διάσημα κτίρια της Βαρκελώνης, όπως το πάρκο Γκιουέλ, το Κάζα Μπατλιό, την πολυκατοικία Κάζα Μιλά ή λα πεδρέρα όπως αποκαλείται στα καταλανικά και φυσικά το ημιτελές του αριστούργημα, την Σαγράδα Φαμίλια. Τα περισσότερα από τα κτίρια του αρχιτέκτονα είναι επισκέψιμα στο κοινό, ενώ αποτελούν μια από τις πιο ισχυρές τουριστικές ατραξιόν της Βαρκελώνης.

Ο άδοξος θάνατος και το ανεκπλήρωτο έργο

Αν και του ανατέθηκε η κατασκευή της Σαγράδα Φαμίλια από το 1886, ήταν μετά το 1915 που ο Αντόνι Γκαουντί άφησε στην άκρη κάθε άλλη ασχολία προκειμένου να ολοκληρώσει την εκκλησία. Το επιβλητικό κτίσμα θα παραμείνει ημιτελές για πάνω από 140 χρόνια, ενώ μόλις φέτος, εν έτη 2019, ο Δήμος της Βαρκελώνης χαρακτηρίζει ως νόμιμη τη Σαγράδα Φαμίλια που θεωρούνταν ως σήμερα, αυθαίρετη.

Το βράδυ της 7ης Ιουνίου 1926, βυθισμένος στις σκέψεις του ο Αντόνι Γκαουντί αποχωρεί, όπως κάθε βράδυ, από τον εσπερινό της εκκλησίας Σαν Φελίπ με προορισμό τη Σαγράδα Φαμίλια, όπου και διαμένει το τελευταίο διάστημα.

Τον άτυχο 74χρονο χτυπά βαγόνι του τραμ που περνά από το σημείο. Ο Αντόνι Γκαουντί πέφτει αναίσθητος στο έδαφος. Κανείς από τους περαστικούς δεν φαντάζεται πως ο ηλικιωμένος με τα φθαρμένα ρούχα, που δεν έφερε ταυτότητα, θα μπορούσε να είναι ο επιφανής αρχιτέκτονας της Βαρκελώνης.

Ο Γκαουντί μεταφέρεται στο νοσοκομείο της Σάντα Κρουζ, όπου και τον αναγνωρίζει ο ιερέας της Σαγράδα Φαμίλια. Υποκύπτει στα τραύματά του στις 10 Ιουνίου του 1926, με την κηδεία του να συγκεντρώνει χιλιάδες πολιτών από τη Βαρκελώνη που θέλησαν να πουν το τελευταίο αντίο στον διασημότερο αρχιτέκτονα της πόλης.