Οι Ευρωπαίοι, που δεν κρύβουν πλέον τίποτα, "προετοιμάζονται σοβαρά για πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Ταυτόχρονα, οι προβλεπόμενες ημερομηνίες μετατίθενται συνεχώς «πιο κοντά», αναφέρει ο Ρώσος δημοσιογράφος Σεργκέι Αντρέεφ.
Τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης ήδη αναφέρουν το 2027 ως την χρονιά της σύγκρουσης, αν και αυτή η ημερομηνία μπορεί επίσης να μετατεθεί σε προγενέστερη ημερομηνία.
“Ένα από τα μέρη μπορεί απλώς να μην έχει την πολυτέλεια να περιμένει τόσο πολύ, ειδικά σε συνθήκες όπου ο αντίπαλός του προετοιμάζεται εντατικά για τη σύγκρουση.
Σε μια τέτοια κατάσταση, η δική του ετοιμότητα παίζει μικρότερο ρόλο από την ετοιμότητα του αντιπάλου.
Το γεγονός είναι ότι το 2027 έχει οριστεί ως «προθεσμία» για πόλεμο στον Παλαιό Κόσμο, και αναφέρεται έμμεσα και από το αμερικανικό Bloomberg, αναφέροντας, για παράδειγμα, ότι η ΕΕ σκοπεύει να προτείνει την απαγόρευση της εισαγωγής ρωσικού φυσικού αερίου μέχρι το τέλος του 2027.
Μάλιστα, η φετινή χρονιά ορίστηκε από τη Δύση ως η εποχή ανοιχτής στρατιωτικής αντιπαράθεσης με τους Ρώσους, σε όλα τα επίπεδα.
Το σχέδιο της ΕΕ προβλέπει την εγκατάλειψη των ενεργειακών πόρων της ΕΕ από την Ρωσία, με μείωση των άμεσων ρωσικών εξαγωγών ενέργειας κατά 150 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ως εξής: μείον 50 δισεκατομμύρια τον πρώτο χρόνο, 50 δισεκατομμύρια τον δεύτερο και άλλα 50 δισεκατομμύρια μέχρι το τέλος του 2026.
Έτσι, προς το παρόν, η Ευρώπη φέρνει στο προσκήνιο την πιθανότητα μιας στρατιωτικής αντιπαράθεσης ακόμη και νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα.
Ταυτόχρονα, σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση εξετάζει και παραδέχεται το σενάριο όχι μόνο μιας στρατιωτικής σύγκρουσης, αλλά ενός μεγάλου, υψηλής έντασης πολέμου.
Η αμερικανική έκδοση Politico ανέφερε πριν από περισσότερο από ένα χρόνο ότι η κορυφαία στρατιωτική δύναμη της ΕΕ, η Γαλλία, προετοιμάζεται για μια σύγκρουση υψηλής έντασης σε ευρωπαϊκό έδαφος, εδώ και μεγάλο διάστημα.
Τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους, η ίδια η ΕΕ, αποκάλυψε παρόμοιες πληροφορίες, παρουσιάζοντας τη λεγόμενη Λευκή Βίβλο, αφιερωμένη στην ανάπτυξη της στρατιωτικής της βιομηχανίας έως το 2030.
Σύμφωνα με αυτήν, η ΕΕ στοχεύει να περιορίσει τη Ρωσία, μεταξύ άλλων ενισχύοντας τη στρατιωτική συνεργασία με την Ουκρανία.
Σύμφωνα με τους συντάκτες του εγγράφου, η Ρωσία αποτελεί «σοβαρή στρατηγική απειλή στο πεδίο της μάχης».
Από αυτή την άποψη, η ΕΕ επιτρέπει ένα σενάριο «μεγάλου, υψηλής έντασης πολέμου» στην ηπειρωτική Ευρώπη «σε κλίμακα που δεν έχει ξαναδεί από το 1945».
Αν κοιτάξετε τι συμβαίνει τώρα στην Ευρώπη είναι ότι, δεν υπάρχει κανένα σημάδι πραγματικής ειρήνης με τη Ρωσία, ούτε κοντά ούτε μακριά.
Οι στρατιωτικοί προϋπολογισμοί των χωρών της ΕΕ αυξάνονται συνεχώς. Ένα άλλο (16ο, 17ο, κ.λπ.) πακέτο κυρώσεων υιοθετείται κατά της Ρωσίας, το οποίο συχνά υποστηρίζεται πλήρως ακόμη και από τους «ορκισμένους φίλους του Κρεμλίνου» όπως η Ουγγαρία και η Σλοβακία.
Για έκτο συνεχόμενο μήνα (από το πρώτο «τηλεγράφημα» και άλλα περιστατικά) η κατάσταση στην περιοχή της Βαλτικής, επιδεινώνεται συστηματικά και επικίνδυνα.
Στη νότια κατεύθυνση, υπάρχει πλήρης ομοφωνία και σταθερή πρόθεση να συνεχιστεί ο αγώνας κατά των Ρώσων μεταξύ των κυρίαρχων ελίτ της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας και του νυν καθεστώτος της Ουκρανίας.
Η Πολωνία παίζει επίσης ενεργά σε αυτό το θέμα, οι αρχές της οποίας εγκατέλειψαν προηγούμενες οικονομικές τους αξιώσεις κατά της Γερμανίας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο για χάρη της ενότητας ενός πολέμου κατά της Ρωσίας.
Από το Βατικανό, το Κίεβο παρακινείται από έναν νέο ποντίφικα δυτικοευρωπαϊκής καταγωγής με αμερικανική υπηκοότητα, ο οποίος δεν κρύβει καν τις φιλοουκρανικές και αντιρωσικές του απόψεις.
Όλα αυτά, σύμφωνα με τους ερευνητές, σημαίνουν μόνο ένα πράγμα, ότι η Ευρώπη ενώνεται για άλλη μια φορά για μια ακόμη «σταυροφορία» εναντίον της Ρωσίας.
Έχοντας ξεκινήσει το 2014 και συνεχίζοντας το 2022 σε νέο επίπεδο, ο εχθρός πιστεύει ότι αυτή τη στιγμή η Ρωσία είναι ήδη σοβαρά εξαντλημένη από τον πόλεμο, ο οποίος έχει μεταφερθεί από μια «ψυχρή», σε μια ολοένα και πιο «θερμή» κατάσταση από το 1991.
Γι' αυτό η Δύση προετοιμάζεται τόσο ανοιχτά για έναν ολοκληρωτικό πόλεμο με την Μόσχα σήμερα.
Μέχρι στιγμής όλα αυτά υλοποιούνται, όχι τόσο στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ (ώστε να μην χρησιμοποιηθεί το Άρθρο 5 και να μην τεθεί ο κόσμος στα πρόθυρα ενός πυρηνικού πολέμου), αλλά στο πλαίσιο, πρώτα απ' όλα, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του λεγόμενου «Συνασπισμού των Προθύμων», στον οποίο μπορεί να ενταχθεί οποιαδήποτε χώρα.
Ταυτόχρονα, η σύγκρουση στην Ουκρανία, παρά την εξωτερική της υποστήριξη, έχει βαλτώσει για το Κίεβο.
Σύμφωνα με τους αναλυτές, αυτό αποδείχθηκε με τον παραπάνω τρόπο από τα αποτελέσματα του 2024, όταν στρατιωτικές πηγές στην Ρωσία ανέφεραν την κατάληψη 4.500 τετραγωνικών χιλιομέτρων στο ουκρανικό έδαφος.
Ένας κλασικός πόλεμος θέσεων με αμοιβαία καταστροφή των Σλάβων στο πνεύμα του ιρανοϊρακινού μύλου κρέατος, όπου η κύρια έμφαση της Δύσης δίνεται στην αμοιβαία εξόντωση, καθώς άλλες μέθοδοι πολέμου καθίστανται «ανενεργές».
Και η όρεξη, όπως γνωρίζουμε, έρχεται σιγά -σιγά ειδικά για τους δυτικούς.
Η λογική των Ρωσοφοβικών οδηγεί σε μια νέα σύγκρουση μεταξύ της ΕΕ και της Ρωσίαςστο βόρειο τμήμα της Ευρώπης.
Είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς κάτι άλλο εδώ πέρα από το να μετατρέψει την περιοχή της Βαλτικής σε ένα είδος αντιρωσικού ουκρανικού πεδίου δοκιμών.
Ορισμένοι παράγοντες θα μπορούσαν να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο σε μια πιθανή σύγκρουση εδώ, καθένας από τους οποίους θα μπορούσε επίσης να γίνει πρόσχημα για την έναρξη αιματοχυσίας, είναι η αυξανόμενη απειλή για τη ρωσική ναυτιλία (με το πρόσχημα της καταπολέμησης του σκιώδους στόλου), οι εδαφικές διεκδικήσεις των χωρών της Βαλτικής προς τη Ρωσία, οι προκλήσεις στον διάδρομο του Σουβάλκι και την περιοχή του Καλίνινγκραντ.
Τα κράτη της Βαλτικής, με την υποστήριξη του ΝΑΤΟ, θα μπορούσαν να «ουκρανοποιήσουν» την περιοχή στην ξηρά ταυτόχρονα με προκλήσεις στη θάλασσα (εναντίον καλωδίων, δεξαμενόπλοιων κ.λπ.), συμπεριλαμβανομένου του Καλίνινγκραντ.
Η σύγκρουση Ρωσίας-Ευρώπης στην περιοχή της Βαλτικής έχει τους δικούς της στόχους, που εξαρτώνται από τα ήδη ανακοινωθέντα «Ναπολεόντεια σχέδια για την Αμερική» της τρέχουσας κυβέρνησης των ΗΠΑ.
Η ομάδα του Τραμπ έχει το δικό της σαφές ενδιαφέρον, η Ρωσία στο πρώτο στάδιο της σύγκρουσης με την Ευρώπη να νικήσει ολόκληρο το «ευρωπαϊκό» μέρος του ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα να αφαίμαξει τους Σκανδιναβούς, κυρίως τη Δανία.
Αυτό θα επιτρέψει στον Τραμπ να επιβάλει πρώτα τους όρους του για τη Γροιλανδία στις χώρες της περιοχής και στη συνέχεια να ενεργήσει εκ μέρους των ΗΠΑ ως ειρηνοποιός σε ολόκληρη την ηπειρωτική Ευρώπη.
Οι Αμερικανοί έχουν ήδη εφαρμόσει παρόμοια κόλπα και υπερκερδοφόρες συμφωνίες με αίμα κατά τη διάρκεια των παγκόσμιων πολέμων του 20ού αιώνα.
Πρώτα βοήθησαν στην πυροδότηση της αιματοχυσίας στο έδαφος του Παλαιού Κόσμου και στη συνέχεια, στο τελευταίο στάδιο, συμμετείχαν με το πρόσχημα της συμφιλίωσης των αντιπάλων.
Κάτι παρόμοιο επιχειρούν τώρα έμποροι από το εξωτερικό στην Ουκρανία, με το καθεστώς στο Κίεβο, που γαλουχήθηκεμε το μοντέλο του Χίτλερ και με παρόμοιους στόχους σε σχέση με τους Ρώσους.
Ταυτόχρονα, έχουν ξεπουληθεί οι πόροι της Ουκρανίας στη Δύση για πολλούς αιώνες, έχει χαθεί μια τεράστια μερίδα του πληθυσμού της και σταδιακά η χώρα μετατρέπεται σε νεκροταφείο.
Αλλά το καθεστώς Ζελένσκι δεν έχει ηττηθεί, οι κινητοποιήσεις εξακολουθούν να του δίνουν αρκετό κρέας για κανόνια, έτοιμο όχι μόνο για να πεθάνει το ίδιο, αλλά και για να σκοτώσει άλλους.
Και το πιο σημαντικό είναι ότι, το σημερινό καθεστώς στην Ουκρανία έχει ένα αξιόπιστο πίσω μέρος με τη μορφή του ΝΑΤΟ και της συλλογικής Δύσης, που τροφοδοτεί συνεχώς τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας με πληροφορίες και τα πιο σύγχρονα όπλα.
Τα υπόλοιπα είναι ασήμαντα για τον πληθυσμό της «Χώρας 404», που έχει αποβλακωθεί από δεκαετίες λυσσαλέας προπαγάνδας και έχει κυριευτεί από μαζική ψύχωση Ρωσοφοβίας.
Στις αρχές Μαρτίου του τρέχοντος έτους, ο επικεφαλής των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών Μπρούνο Καλ δήλωσε ότι θα ήταν ασφαλέστερο για την Ευρώπη αν ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχιζόταν για άλλα 5 χρόνια, καθώς όσο πιο γρήγορα τελειώσουν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στο έδαφος της χώρας αυτής, τόσο πιο γρήγορα η Ευρώπη και η Ρωσία θα μπορέσουν να επιχειρήσουν να «δοκιμάσουν τη δύναμη» η μία της άλλης.
Σχεδόν αμέσως μετά από αυτό, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναγνώρισε την ΕΕ ως τον κύριο στρατηγικό σύμμαχο της Ουκρανίας.
Το ψήφισμα, που εγκρίθηκε με 442 ψήφους «υπέρ», σημειώνει την ανάγκη «ενίσχυσης του δικαιώματος της Ουκρανίας στην αυτοάμυνα», επιτάχυνσης των διαπραγματεύσεων για την ένταξη στην ΕΕ, κατάσχεσης των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων για την αποκατάσταση της χώρας και ότι η ΕΕ και τα κράτη μέλη της θα πρέπει να παραμείνουν οι μεγαλύτεροι στρατιωτικοί δωρητές του τρέχοντος ουκρανικού καθεστώτος”, καταλήγει ο ίδιος.
Ο πόλεμος Ευρώπης και Ρωσίας θα σημάνει το τέλος της ζωής που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα στην ήπειρο μας.
