Τη δική τους απάντηση δίνουν οι υποστηρικτές του Μητροπολίτη Ηλείας Γερμανού με αφορμή το .
Δημοσιεύουν μια επιστολή του Σεβασμιωτάτου προς την Μοναχήν αυτήν, που την έστειλε σε ανύποπτο χρόνο, το 2015 δηλαδή, η οποία όπως υποστηρίζουν φανερώνει την αντιμοναχική και αντιχριστιανική συμπεριφορά της και η οποία έχει δημοσιευθεί στο νέο δίτομο βιβλίο του Μητροπολίτου με τον τίτλον Η ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΜΟΥ κατά την πενταετίαν 2012 -2016, τόμος Γ 1, σελίδας 719- 722.
Κατά την άποψή τους μάλιστα “επειδή το βιβλίο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας εκυκλοφορήθη αμέσως μετά το Πάσχα, η δημοσίευσις της παραπάνω επιστολής είναι η αιτία της αντιμοναχικής συμπεριφοράς της Μοναχής Μελάνης και όχι ο δήθεν ασπασμός του Οικουμενισμού από τον Ποιμενάρχη μας. Γιατί ο Μητροπολίτης μας σε πολλά σημεία των υπό ψήφισιν κειμένων στην Σύνοδο της Κρήτης είχε προ αυτής εναντιωθή και κατά την Σύνοδον και μετά από αυτήν υπερασπίστηκε τις Ορθόδοξες θέσεις του. Αυτό άλλωστε δείχνουν τα κείμενά του στις 100 πρώτες σελίδες στο ως άνω βιβλίο του. Έτσι πιστεύουμε, ότι οι καλόπιστοι άνθρωποι και δημοσιογράφοι θα λάβουν γνώσιν τούτου και θα κρίνουν αντικειμενικά πλέον αν η απομάκρυνσις της Μοναχής Μελάνης ήτο ή ΟΧΙ δικαία. Μάλιστα αν χρειασθή θα συνεχίσουμε την δημοσίευσι και άλλων σχετικών κειμένων.”
Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή:
Προς Την οσιωτάτην Μοναχήν Μελάνην
Ηγουμένην της Ι.Μονής Μεταμορφώσεως Βουλιαγμένης
(Πύργος, 13 Μαρτίου 2015)
Οσιωτάτη αγία Ηγουμένη ,
Έλαβα με λύπη την από 9-3-2015 επιστολή σου και κατά την επιθυμία σου εγγράφως σου απαντώ.
1. Εν πρώτοις θέλω να σου εξηγήσω γιατί λυπήθηκα από την επιστολή σου. Η λύπη μου επροξενήθη από το ότι χρόνια Μοναχή εσύ, ακόμη δεν απέκτησες την μοναχική αρετή της εγκοπής του θελήματός σου και δεν αφήρεσες την εγωπάθειά σου, αφού το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να γίνη το θέλημά σου, δηλαδή να προβώ εις την κουράν της δοκίμου Ελπίδας.
Όμως, Αδελφή, εσύ δεν μου επέμενες φορτικά να κάνω την κουράν της προηγουμένης Δοκίμου, αλλά όταν την έκειρα εμαλώσατε μεταξύ σας και ξανά φορτικά επέμενες να την διώξω, όπερ και εγένετο, υπακούοντας στο θέλημά σου; Το ίδιο θέλεις να επαναληφθή και τώρα; Αλλά τούτο ούτε πρέπον είναι ούτε φρόνιμο .
2. Παραπονείσαι ότι δεν έχετε μόνιμον ιερέα και ότι Αδελφότης Μοναζουσών χωρίς ιερέα και θεία Κοινωνία δεν είναι δυνατόν να σταθή και να αναπτυχθή πνευματικά. ΝΑΙ, αλλά την μισή αλήθεια μου γράφεις, Αδελφή, εν γνώσει σου δε της αναληθείας αυτών που γράφεις. Διότι η αλήθεια είναι ότι όντως πνευματική ζωή δεν μπορεί να υπάρξη χωρίς θεία Κοινωνία, όμως αυτήν ποτέ δεν σας την εστέρησα. Απεναντίας όχι μόνον έχετε κάθε Πέμπτη Λειτουργία εις την Μονήν σας, αλλά και όποτε άλλοτε θέλετε και κάθε ημέρα αν θέλατε, εκτός βεβαίως των Κυριακών και των Μεγάλων εορτών. Και τούτο, γιατί όπως καλά γνωρίζεις δεν έχουμε διαθέσιμο ιερέα, μετά μάλιστα την απαγόρευσι της Ελληνικής Πολιτείας μισθοδοσίας νέων Κληρικών.
Έτσι δια μίαν ακόμη φοράν εκδηλώνεις την εγωπάθειά σου. Γιατί, Μοναχή εσύ, ενδιαφέρεσαι μόνον δια τον εαυτόν σου και τα του εαυτού σου, και παραβλέπεις τις πνευματικές ανάγκες των Χριστιανών μας. Και μάλιστα έχεις το θράσος να γράφης δια τον Επίσκοπό σου, ότι «είναι λυπηρό να δείχνετε αδιαφορία για ένα τέτοιο σοβαρό θέμα».!! Δια να αποδεικνύεις έτσι, ότι ενώ έμαθες κάποια Ελληνικά γράμματα, δεν έμαθες όμως τα Γράμματα και το θέλημα του Θεού. Αφού ποτέ δεν κατεδέχθης να γίνης μαθήτρια του Χριστού, αλλά πάντοτε θέλεις και προτιμάς να κάνης την διδασκάλισσα. Αλλά ξεχνάς ότι το γράμμα αποκτείνει. Μόνον το Πνεύμα ζωοποιεί (Β Κορινθίους Γ 6).
3. Μου γράφεις, ότι «δεν είναι δυνατόν να κλείσουμε το Μοναστήρι και να τρέχουμε εδώ και εκεί αυτές τις άγιες ημέρες». Και συνεχίζεις. «Την νύκτα της Αναστάσεως μένουμε εστερημένες από την θεία Κοινωνία» ! ! Και αυτά προφανώς, επειδή σου έχω ειπεί μάλιστα πολλές φορές, ότι στις Μεγάλες Εορτές και τις Κυριακές κάλλιστα μπορείτε –δύο είσθε, εσύ και η δόκιμη – να καταβαίνετε στο Χωριό να εκκλησιάζεσθε, που απέχει περίπου 500 μέτρα από το Μοναστήρι.
Τι κρίμα , Αδελφή ! ! Οι χριστιανοί μας τρέχουν απ’ όλα τα μέρη της ενορίας τους και από τα εξοχικά τους, να πάνε στην Εκκλησία του χωριού τους να κάνουν Πάσχα και εσύ, η Μοναχή και η δόκιμη δεν μπορείτε να μετακινηθήτε λίγα μέτρα και να πάτε στην Εκκλησία του χωριού δια να κάνετε όλοι μαζί Πάσχα και να κοινωνήσετε, αλλά θέλετε να μη λειτουργήση ο ιερέας στο χωριό και να έλθη αυτός και όλο το χωριό στο Μοναστήρι σας δια να σας κοινωνήση ! !
Πολύ μεγάλη ιδέα έχεις για το εαυτό σου, Αδελφή. Καλά που δεν μου ζήτησες να παρακαλέσω τον ίδιο τον Χριστόν να έλθη να σας κοινωνήση ! ! ! Όμως μη ξεχνάς, ότι και ο Ιούδας έλαβε μέρος στο Μυστικό Δείπνο, αλλά δεν εσώθη.
4. Αλλά το ακόμη χειρότερο, Αδελφή. Μου γράφεις: «Δεν υπάρχει δυνατότητα να πάμε στο πλησιέστερο χωριό , τέτοια ώρα» και εννοείς την νύκτα της Αναστάσεως και συμπληρώνεις. «Κάνουμε τον Όρθρο ( στο Μοναστήρι σας εννοείς) και μέχρι να φύγη ο κόσμος που έρχεται εδώ, η θεία Λειτουργία έχει τελείωσει», ( εννοείς έχει τελειώση η λειτουργία στο χωριό).
Δηλαδή, Αδελφή, κάνεις «Παρασυναγωγή». Ενώ έπρεπε να έχης ειδοποιήση τους ολίγους ασφαλώς Χριστιανούς που θα ήθελαν να έλθουν να κάνουν Πάσχα στο Μοναστήρι, ότι δεν θα έχετε Λειτουργία· Ενώ έπρεπε να κλείσης το Μοναστήρι και να πάρης την Δόκιμη -έχεις αυτοκίνητο –και να κατέβητε στο Χωριό να κάνετε Πάσχα όλοι μαζί, εσύ καλείς τους Χριστιανούς, κάνετε χωρίς παπά τον Όρθρον, προφανώς θα τους καλείς να πάρουν φως από το σκοτάδι σου και οι άνθρωποι, μαζί με σας, μένουν και αυτοί αφώτιστοι και ακοινώνητοι ! ! Τι κρίμα. Τι ωραίο Πάσχα, χωρίς φως Χριστού ! ! !
Σπουδαία διδάγματα δίνεις, Αδελφή, στους Χριστιανούς μας. Δηλαδή όσα κάνουν και οι διάφοροι αιρετικοί !! Πού σε κατάντησε ο πονηρός! Αυτό είναι μεγάλο αμάρτημα, αδελφή, και χρειάζεται μεγαλύτερο επιτίμιο δια να θεραπευθή. Διότι φανερώνει όχι μόνον την εγωπάθειά σου, αλλά και το υποκριτικό της συμπεριφοράς σου. Αφού με το γράμμά σου μου εφανέρωσες ότι θέλεις τον ιερέα στο Μοναστήρι όχι δια να κοινωνής «Σώμα και αίμα Χριστού», αλλά δια να συγκεντρώνεις χρήματα. Δηλαδή όχι δια τον Σωτήρα Χριστόν, αλλά δια τον χρυσόν. ΟΧΙ δια τον πνευματικόν σου καταρτισμόν, αλλά δια την συντήρησι του σώματος. Δι’ υλικά αγαθά, «όπου σης και βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπται διορύσσουσι και κλέπτουσι» (Ματθαίου ΣΤ 19-21).
5. Και θα σταθώ, Αδελφή, σ’ αυτό το τελευταίο, δια να μείνω μόνο σ’αυτά, από τα όσα απαράδεκτα γράφει μια Μοναχή στον Πνευματικό της Πατέρα, στον Επίσκοπόν της, που χρόνια τώρα την προστατεύει. Γιατί ασφαλώς δεν θα λησμονής, Αδελφή, ότι εγώ σε δέχθηκα στο πρώτο Μοναστήρι σου, στον άγιον Δημήτριο Αμαλιάδος· Εγώ, όταν έφυγες από το Μοναστήρι σου από την εγωπάθειά σου , και δεν εστάθης πουθενά αλλού -πού να σε αφήσει ο εγωισμός σου- και επέστρεψες στην Ηλεία, σε καλοδέχτηκα και σου παρέδωκα το Μοναστηράκι αυτό· Εγώ αγωνίστηκα να το περιφράξω και να κάνω την μάνδρα αντιστήριξης· Εγώ επλήρωσα τις σιδηρόπορτες και τόσα άλλα, ώστε το εκκλησάκι με το κελλί του, να πάρη την όψι Μοναστηριού δια να γίνη μια πνευματική κυψέλη, και εσύ μου γράφεις: «Οι οικονομικές μας ανάγκες είναι πολλές . Δεν έρχονται να ανάψουν ούτε κερί . Την Πέμπτην που λειτουργούμε ελάχιστοι έρχονται και σχεδόν τίποτε δεν ρίχνουν στο παγκάρι …»! ! !
Δηλαδή, Αδελφή, γι΄αυτό τελούμε την θεία Λειτουργία; Δια να έρχωνται οι Χριστιανοί μας να γεμίζουν τα παγκάρια της Εκκλησίας ; Κύριε ελέησον ημάς και την Μελάνη Μοναχή ! Μη την μαυρίσης άλλο Κύριε. Συγχώρεσε αυτήν , ως τον ληστήν επί του Σταυρού σου. Κύριε, προσευχήσου δια την Μοναχή Μελάνη, όπως προσευχήθηκες δια τον Πέτρον ( Λουκά ΚΒ 31 ), ώστε να μη μείνη στα λάθη της, αλλά να επιστρέψη εις την αληθή οδόν Σου και να στηρίξη τους Αδελφούς μας. Δος της , Κύριε, την δύναμι να κλάψη, ως ο Πέτρος και να μη μείνη αμετανόητη, ως ο Ιούδας. Αμήν.
Καλό Πάσχα, Αδελφή, δηλαδή πέρασμα από το σκοτάδι στο φως και καλή ανάστασι. Όμως ΜΟΝΟΝ εφ’ όσον συσταυρωθής με τον Χριστόν, θα συναναστηθής μαζί Του και θα λάβης αιώνια ζωή, φως, δύναμι και αγία χαρά αληθινή και παντοτεινή.
Με θερμές πατρικές ευχές
† Ο Μητροπολιτης Ηλείας ΓΕΡΜΑΝΟΣ
