Η Παταγονία θεωρείται η γη των γιγάντων. Και ένα νέο εύρημα έρχεται να επιβεβαιώσει τη φήμη της περιοχής.

Απολιθωμένα οστά 90 εκατομμυρίων ετών που βρέθηκαν διάσπαρτα στην Παταγονία ανήκουν σε δεινόσαυρο που «πιθανότατα» ξεπερνούσε σε βάρος όλα τα γνωστά χερσαία είδη που έζησαν ποτέ.

Τα γιγάντια οστά, τα οποόα βρέθηκαν στην επαρχία Νεουκέν της βόρειας Παταγονίας, ανήκουν σε σαυρόποδο τιτανόσαυρο που δεν είχε αναγνωριστεί μέχρι σήμερα, αναφέρουν παλαιοντολόγοι στην επιθεώρηση Cretaceous Research.

Τα σαυρόποδα ήταν μια ομάδα γιγαντόσωμων φυτοφάγων δεινοσαύτρων που κυριάρχησαν κατά την Κρητιδική περίοδο, 145 έως 66 εκατομμύρια χρόνια πριν. Πολλά μέλη της ομάδας, όπως οι τιτανόσαυροι, είχαν μακρείς λαιμούς, πόδια σαν κολώνες και μακριές ουρές σαν μαστίγια.

Ο αργεντινόσαυρος ήταν ένας άλλος γίγαντας της προϊστορικής Παταγονίας (Nobu Tamura)

Το μέγεθος του νέου είδους είναι δύσκολο να προσδιοριστεί με ακρίβεια, αφού τα οστά που βρέθηκαν είναι αποσπασματικά και προέρχονται κυρίως από την πύελο και τη σπονδυλική στήλη.

Ωστόσο το νέο είδος «θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα σαυρόποδα που έχουν βρεθεί ποτέ και πιθανότατα ξεπερνούσε σε μέγεθος τον παταγοτιτάνα» γράφουν οι ερευνητές.

Ο παταγοτιτάνας, είδος που ήρθε στο φως μόλις το 2013, εκτιμάται ότι είχε μήκος γύρω στα 31 μέτρα και βάρος σχεδόν 60 τόνων. Συναγωνιζόταν σε μέγεθος τον αργεντινόσαυρο, έναν άλλο τιτανόσαυρο με μήκος που έφτανε τα 30-40 μέτρα και βάρος που δεν αποκλείεται να πλησίαζε τους 100 τόνους.

Παρόλα αυτά, οι συντάκτες της μελέτης θεωρούν ότι ο πλησιέστερος συγγενής του νέου είδους ήταν ο ανδείσαυρος, ένας άλλος τιτανόσαυρος της Νότιας Αμερικής που είχε μήκος μέχρι 18 μέτρα.

Οι ερευνητές υποψιάζονται ότι διαφορετικά είδη τιτανόσαυρων ζούσαν ταυτόχρονα στην Παταγονία, κάτι που θα σήμαινε ότι καταλάμβαναν διαφορετικές θέσεις στο τροφικό πλέγμα.

«Το εύρημα αποτελεί ισχυρή ένδειξη για τη συνύπαρξη μεγάλων και μέσων τιτανόσαυρων και μικρότερων ρεμπαχισαυρίδων» γράφουν οι ερευνητές, αναφερόμενοι σε μια άλλη ομάδα των σαυρόποδων.

Απολιθώματα σαυρόποδων έχουν βρεθεί σε όλες τις ηπείρους της Γης συμπεριλαμβανομένης της Ανταρκτικης.

Όταν τα πρώτα απολιθώματα ήρθαν στο φως τον 19ο αιώνα, το γιγάντιο μέγεθός τους οδήγησε τους ειδικούς της εποχής στο συμπέρασμα ότι ήταν υδρόβια ζώα. Αργότερα όμως επιβεβαιώθηκε ότι οι γίγαντες ζούσαν στην ξηρά χάρη σε μια σειρά προσαρμογών, όπως οι σάκοι αέρα που έφεραν μπροστά από τη σπονδυλική στήλη καθώς και τα κούφια οστά, παρόμοια με τα οστά των σημερινών πτηνών, που μείωναν το βάρος των τεράστιων άκρων.

Πάντως, ακόμα κι αν το νέο είδος ξεπερνούσε σε μέγεθος τον αργεντινόσαυρο ή τον παταγοτιτάνα, δεν ήταν το μεγαλύτερο ζώο που έζησε ποτέ.

Ο τίτλος αυτός ανήκει στη γαλάζια φάλαινα που μπορεί να φτάσει σε μήκος τα 33,5 μέτρα και τους 173 τόνους σε βάρος.