«Πας μη Συριζαίος, βάρβαρος» είναι το δόγμα με τ’ οποίο επιχειρούν να στρέψουν την κοινωνία υπέρ τους. Αν δεν είσαι ΣΥΡΙΖΑ, τότε είσαι εθνικιστής, ομοφοβικός, φασίστας και ρατσιστής. Είδα και ξαναείδα το επίμαχο βίντεο, άκουσα και ξανάκουσα τα λόγια του Τάκη Τσουκαλά για να καταλήξω να πω με πάσα βεβαιότητα πως ο τρόπος με τον οποίο δρουν, πλέον, τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ είναι για γερά νεύρα.

Tης Ελένης Κριτσιδήμα

Τόσον καιρό, απέδιδα την αγνόηση της παραποίησης στην αδιαφορία της πλειοψηφίας για την πολιτική. Παρά ταύτα, δεν περίμενα την ίδια αντίδραση τούτη τη φορά. Μόλις είδα τα πρώτα δημοσιεύματα να κυκλοφορούν, σκέφτηκα πως ο κόσμος «δεν θα το μασούσε». Θα άκουγε την εκπομπή και θα κατέληγε στο αυτονόητο, πως δεν υπήρχε – δηλαδή- ουδεμία ρατσιστική, λεκτική επίθεση.

Κι όμως… Αυτός ο κόσμος με διέψευσε ξανά! Κι ακόμα μία φορά με εξέπληξε με την ευκολία που μασά κι αναμασά ο,τι του σερβίρεται από τα υπόγεια «μαγειρεία» ειδήσεων του Μαξίμου.

Εν τούτοις, φαίνεται πως η απομόνωση φράσεων αποτελεί αγαπημένη τακτική συναδέλφων, που δρουν κι εργάζονται για τα συμφέροντα των κυβερνητικών στελεχών.

Το αν είναι ή όχι ρατσιστής ο Τσουκαλάς αποδεικνύεται από τις εκδηλώσεις συμπαράστασης έγχρωμων, αλλοδαπών που ζουν στη χώρα μας. Το απήντησε κι ο ίδιος, τονίζοντας πως έχει φωτογραφηθεί με τα δύο αδέρφια και ζητώντας συγγνώμη.

Το αναφέρει πως ορθά έπραξε και ζήτησε συγγνώμη, διότι προσέβαλλε έναν άνθρωπο. Όπως θα τον προσέβαλλε κι αν τον αποκαλούσε «βλάκα». Άραγε και τότε θα στηνόταν η ίδια σκευωρία εις βάρος του; Και πάλι θα του καταλόγιζαν ρατσισμό; «Φαντάζομαι όχι» προτρέχει να αποκριθεί η λογική μου, αλλά «Από δαύτους όλα μπορείς να τα περιμένεις» είναι η απάντηση που πρέπει.

Όπως όλα -και περισσότερα από αυτά που θα περιμέναμε- συνέβησαν: επιστολή της γ.γ.Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, επέμβαση ΕΣΡ, παρέμβαση εισαγγελέως του Αρείου Πάγου και ένα υποτιθέμενο, αλληλέγγυο μήνυμα Τσίπρα με φωτογραφία (που με κάνει να οδύρομαι, καθώς οι φόροι που πληρώνω καταλήγουν σ’ επικοινωνιολόγους που σκαρφίζονται ευτελείς τρόπους καπήλευσης ανθρώπων).

Φευ, για τις φυλλάδες και τους γραφιάδες τους. Θλίψη και θυμός, γιατί εξελίσσουν το φαινόμενο του αυριανισμού σε κάτι πολύ χειρότερο του. Χτυπούν ανθρώπους, άσχετους με τις πολιτικές εξελίξεις, αποστασιοποιημένους από τα κόμματα. Τουλάχιστον, ο Κουρής υπηρετούσε τα δικά του συμφέροντα. Αυτοί δείχνουν να είναι εκτελεστικά όργανα.

Τα κυβερνητικά στελέχη τρέφουν μένος για τον πρόεδρο της πειραϊκής ομάδας, είναι γνωστό. Μάλιστα, σε μια εκδήλωση τον περασμένο Μάρτιο, βουλευτής της περιοχής είχε πει off the record σε δημοσιογράφους «Όποιος είναι με τον Ολυμπιακό, είναι απέναντί μας».

Κι αυτή η φράση μαρτυρά και συνάμα δικαιολογεί πολλά απ’ όσα διαδραματίζονται τελευταία.

Η Σταυρούλα Αντωνάκου (Ολυμπιονίκης, παγκόσμια πρωταθλήτρια & πρώην αρχηγός του γυναικείου πόλο του Ολυμπιακού) πρόσφατα σχολίασε:

«Ο Τάκης Τσουκαλάς ζήτησε συγγνώμη για ένα σχόλιο του,το οποίο ήταν μεν άστοχο αλλά όπως είπε δεν ήθελε να προσβάλει τον άνθρωπο η’ την οικογένεια Αντετοκούμπο. Τώρα,λοιπόν,που ένας άνθρωπος είπε συγγνώμη και διευκρίνισε τι εννοούσε,θα του πείτε συγγνώμη για το μπούλινγκ που δέχτηκε,εξαιτίας ‘κάποιων’,που εκμεταλλεύτηκαν αυτό το γεγονός; Η συγγνώμη είναι μεγάλη υπόθεση,ειδικά όταν λέγεται δημόσια,κάτι το οποίο δεν έχουμε συνηθίσει να συμβαίνει στην χώρα μας,από πολλούς! Ο Τάκης Τσουκαλάς δεν έχει υπάρξει ρατσιστής,απλός οπαδός είναι… Η εκμετάλλευση της λέξης ρατσισμού έγινε ‘καραμέλα’ και αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης στις μέρες μας. Οι πραγματικά ευαίσθητοι άνθρωποι για τα δικαιώματα των ανθρώπων,κάποια στιγμή πρέπει να αντισταθείτε στο παραμύθι κάποιων,που αν πραγματικά πίστευαν στην έννοια της δικαιοσύνης δεν θα είχαν επιλεκτικές ευαισθησίες…»

Είμαι βέβαιη πως το ερώτημα θα παραμείνει ρητορικό. Ουδείς θα ενδιαφερθεί να ζητήσει «συγγνώμη» από τον Τσουκαλά και τον κάθε «Τσουκαλά» που έγινε ο στόχος της κυβερνητικής φαρέτρας. . Κι ούτε θα ζητήσει απ’ όποιους άλλους «Τσουκαλάδες» λερώσουν στο μέλλον. Έντιμη, καθάρια, «συγγνώμη» ακούγεται μόνο από έντιμους, καθάριους ανθρώπους. Εξαρτημένοι από την εξουσία, θαυμαστές δικτατόρων και οι υπηρέτες αυτών δεν συνηθίζουν τέτοιες συμπεριφορές. Αυτοί παραμένουν αμετανόητοι. Σταθεροί στην άποψή τους πως όποιος δεν είναι μαζί τους είναι απέναντί τους. Συνεχίζουν ακάθεκτοι να δολοφονούν χαρακτήρες.