Aρθρογράφος: Bασίλης Καπούλας

Απόλυτη επιβεβαίωση για το WarNews247: Το Κρεμλίνο παραδέχτηκε πως έχει ξεκινήσει τις διαδικασίες σύνδεσης του ρουβλίου με το χρυσό ώστε η αξία του νομίσματος να είναι εγγυημένη – ως προστασία από τον πληθωρισμό.

Πρόκειται για κίνηση που είναι αιτία πολέμου για ευρώ και δολάριο. Η Μόσχα επαναφέρει τον Κανόνα του Χρυσού (Gold Standard) που ίσχυε πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο για τις συναλλαγματικές ισοτιμίες στο διεθνές εμπόριο.

Διαβάστε επίσης ΕΔΩ. Το WarNews247 είχε προαναγγείλει την εξέλιξη αυτή ένα μήνα πριν

Το σχέδιο περιλαμβάνει την σύνδεση του ρωσικού νομίσματος με χρυσό και μια σειρά αγαθών που αντιπροσωπεύουν μια νομισματική αξία. Ως αποτέλεσμα, η συναλλαγματική ισοτιμία του ρουβλίου θα αντιστοιχεί στην πραγματική ισοτιμία της αγοραστικής του δύναμης.

Για να διασφαλιστεί η κυριαρχία οποιουδήποτε εθνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, είναι απαραίτητο τα μέσα πληρωμής του να έχουν εγγενή αξία και σταθερότητα τιμών και να μην συνδέονται με το δολάριο.

Πληροφορίες του WarNews247 αναφέρουν ότι Ρώσοι εμπειρογνώμονες εργάζονται πάνω σε ένα σχέδιο δημιουργίας ενός νομισματικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος δύο σταδίων.

Πρέπει να τονίσουμε πω το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα και άλλοι δυτικοί θεσμοί προσπαθούν να ανατρέψουν πάση θυσία το σχέδιο αυτό.

Πιθανότατα ο Β.Πούτιν θα προχωρήσει και στην αντικατάσταση της διοίκησης της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας καθώς έχει αποδειχτεί υπερβολικά “δυτικοί” αναφέρουν έγκυρες ρωσικές πηγές φωτογραφίζοντας την Ελβίρα Ναμπιούλινα, και άλλους αξιωματούχους που θέτουν εμπόδια στην υλοποίηση του σχεδίου.

Επιβεβαίωσε το Κρεμλίνο 

Πιο αναλυτικά, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν μελετά σχέδιο σύνδεσης του ρουβλίου με τον χρυσό και άλλα αγαθά, ανακοίνωσε σήμερα το Κρεμλίνο.

Πρόκειται για εξέλιξη βόμβα καθώς θα συνδέσει απευθείας το ρωσικό νόμισμα με τους ράβδους χρυσού για πρώτη φορά εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα.

Ένας Ρώσος αξιωματούχος του τομέα ασφαλείας είχε δηλώσει αυτήν την εβδομάδα ότι η σύνδεση του ρουβλίου με τον χρυσό μπορεί να δώσει στην Ρωσία περισσότερη «κυριαρχία» στο χρηματοπιστωτικό της σύστημα, το οποίο έχει πληγεί από τις κυρώσεις που επέβαλε η Δύση από τότε που η Μόσχα έστειλε τα στρατεύματα της στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου.

Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ, ερωτηθείς από τους δημοσιογράφους για την πρόταση αυτή κατά την διάρκεια ενημέρωσης, είπε ότι «το ζήτημα αυτό συζητείται με τον Πούτιν».

Η Ρωσία παράγει κάθε χρόνο περίπου το 10% του χρυσού που εξορύσσεται παγκοσμίως και είναι ένας μεγάλος παραγωγός πετρελαίου, φυσικού αερίου, μετάλλων και σιτηρών.

Ως προοίμιο σύνδεσης του ρουβλίου με τον χρυσό, ήταν η ανακοίνωση που έκανε η Κεντρική Τράπεζα στον Μάρτιο σύμφωνα με την οποία θα μπορεί να αγοράζει χρυσό στην καθορισμένη τιμή των 5.000 ρουβλίων το γραμμάριο έως τις 30 Ιουνίου.

Ν.Πατρούσεφ: Υπάρχουν σχέδια σύνδεσης ρουβλίου-χρυσού

Ο Νικολάι Πατρούσεφ, γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας και στενός σύμμαχος του Πούτιν, δήλωσε ότι έχουν συνταχθεί προτάσεις που αφορούν τη σύνδεση του ρουβλίου με τον χρυσό και άλλα αγαθά.

«Η πιο σημαντική προϋπόθεση για να διασφαλισθεί η οικονομική ασφάλεια της Ρωσίας είναι η εξάρτηση από το εσωτερικό δυναμικό της χώρας» είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στην κυβερνητική εφημερίδα Rossiyskaya Gazeta.

Ερωτηθείς αν αυτές οι ιδέες έρχονται σε αντίθεση με την οικονομική θεωρία, ο Πατρούσεφ είπε ότι «δεν έρχονται σε αντίθεση με τα συμπεράσματα της οικονομικής επιστήμης, έρχονται σε αντίθεση με τα συμπεράσματα των οικονομικών εγχειριδίων της Δύσης».

Ο Πατρούσεφ τόνισε επίσης ότι η Ουάσιγκτον προσπαθεί να λύσει τα προβλήματά της σε βάρος του υπόλοιπου κόσμου, δημιουργώντας έτσι μια «ανθρωπογενή παγκόσμια κρίση».

Και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί της θα είναι οι πρώτοι που θα υποφέρουν από αυτές τις ενέργειες, είπε ο Patrushev.

“Ενώ ο Λευκός Οίκος συζητά μια πιθανή χρεοκοπία από τη Ρωσία, η κατάσταση είναι τέτοια που «ήρθε η ώρα να δηλώσουν τη δική τους χρεοκοπία», είπε ο Patrushev, επισημαίνοντας ότι το εξωτερικό χρέος των ΗΠΑ έχει ξεπεράσει τα 30 τρισεκατομμύρια δολάρια.

«Δεν είμαστε ενάντια σε μια οικονομία της αγοράς αλλά η Δύση επιτρέπει σε άλλες χώρες να είναι εταίροι της μόνο όταν είναι επωφελής γι’ αυτήν», τόνισε ο Patrushev, σημειώνοντας ότι η ανάπτυξη της Ρωσίας πρέπει να βασίζεται στο εσωτερικό της δυναμικό.

Μια άλλη σημαντική προϋπόθεση για την οικονομική ασφάλεια της Ρωσίας είναι η αναδιάρθρωση της οικονομίας της με βάση τις σύγχρονες τεχνολογίες, πρόσθεσε.

Ραγδαίες παγκόσμιες συνέπειες – Τί είναι ο Χρυσός Κανόνας

H Ρωσία μετατρέπει το ρωσικό Ρούβλι στο πιο σταθερό νόμισμα σε ολόκληρο τον κόσμο καθώς θα υποστηρίζεται πλέον από τον χρυσό.

Το πρόβλημα τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για την Ευρώπη είναι απλά τεράστιο: Ποιος θα  ευνοήσει ένα δολάριο ΗΠΑ, που δεν θα υποστηρίζεται από τίποτα, από ένα έθνος 30 τρισεκατομμυρίων δολαρίων χρέος, έναντι ενός ρουβλίου που υποστηρίζεται από χρυσό;

Αν ακολουθήσουν και άλλες χώρες πχ Κίνα, αυτόματα πάμε σε παγκόσμιες οικονομικές αλλαγές καθώς το δολάριο δεν θα αποτελεί το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.

Ο κανόνας του Χρυσού καθιερώθηκε διεθνώς ως Συμφωνία του Bretton Woods το 1944 και καταργήθηκε από τις ΗΠΑ το 1971. Έκτοτε δεν αναβίωσε ποτέ. Η κατευθυντήρια αρχή του:

Κάθε χώρα καθορίζει μια συγκεκριμένη ισοτιμία του εθνικού της νομίσματος με τον χρυσό.

Το νόμισμα ενός κράτους συνδέεται με πραγματικά υπάρχοντα αποθέματα χρυσού, έτσι ώστε η αξία του να είναι εγγυημένη – ως προστασία από τον πληθωρισμό.

Υπάρχουν πολλά πλεονεκτήματα στη χρήση του προτύπου χρυσού, συμπεριλαμβανομένης της σταθερότητας των τιμών. Αυτό είναι ένα μακροπρόθεσμο πλεονέκτημα που δυσκολεύει τις κυβερνήσεις να διογκώσουν τις τιμές επεκτείνοντας την προσφορά χρήματος.

Ο πληθωρισμός είναι σπάνιος και ο υπερπληθωρισμός επίσης, επειδή η προσφορά χρήματος μπορεί να αυξηθεί μόνο εάν αυξηθεί η προσφορά αποθεμάτων χρυσού. Ομοίως, το πρότυπο χρυσού μπορεί να παρέχει σταθερές διεθνείς τιμές μεταξύ των χωρών που συμμετέχουν και μπορεί επίσης να μειώσει την αβεβαιότητα στο διεθνές εμπόριο.

Το σύστημα ίσχυσε από την αρχή του 20ου αιώνα έως και τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο οπότε και σταδιακά εγκαταλείφτηκε από τις χώρες που το ακολουθούσαν έως τότε.

Μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και κυρίως από το 1920 έως το 1935 υπήρξε μια νέα διεθνής προσπάθεια για την επαναφορά του συστήματος του κανόνα του χρυσού με πολλά προβλήματα και πολλές δυσλειτουργίες.

Τότε οι ΗΠΑ καθόρισαν την αντιστοιχία 1 ουγκιάς χρυσού στα 35 δολάρια.

Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο πραγματοποιήθηκε η Διάσκεψη του Μπρέττον Γουντς και εκεί αποφασίστηκε η δημιουργία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), της Παγκόσμιας Τράπεζας, της GATT καθώς και η υιοθέτηση του συστήματος σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών που έγινε γνωστό ως το σύστημα του Μπρέττον Γουντς.

Το Ιούλιο του 1944, οι νικήτριες δυτικές χώρες καθιέρωσαν το σύστημα σταθερών ισοτιμιών του Μπρέττον Γουντς το οποίο προσδιόριζε σταθερές ισοτιμίες μεταξύ των νομισμάτων των χωρών που συμμετείχαν σε αυτό. Ονομάστηκε έτσι από την ομώνυμη Νομισματική και Χρηματοοικονομική Διάσκεψη στο Μπρέττον Γουντς (Bretton Woods) στο Νιου Χάμσαϊρ των ΗΠΑ.

Σύμφωνα με το σύστημα Μπρέττον Γουντς κάθε χώρα που συμμετείχε αναλάμβανε την υποχρέωση να ασκήσει τέτοια νομισματική πολιτική που να διατηρεί την συναλλαγματική της ισοτιμία σταθερή σε μια καθορισμένη τιμή, με μέγιστη απόκλιση ένα τοις εκατό, σε σχέση με τον χρυσό.

Το σύστημα αυτό διέφερε από το κλασικό σύστημα του κανόνα του χρυσού των αρχών του 20ου αιώνα στο ότι οι ισοτιμίες των νομισμάτων των χωρών που συμμετείχαν ήταν σταθερές μεν σε σχέση με τον χρυσό, δεν ήταν όμως τα νομίσματα τους απ’ ευθείας μετατρέψιμα σε χρυσό.

Μετατρεψιμότητα σε χρυσό διατηρούσε μόνο το αμερικάνικο δολάριο στην τιμή των 35 δολαρίων ανά ουγγιά χρυσού.

Οι υπόλοιπες χώρες καθόριζαν τις ισοτιμίες τους σε σχέση με τον χρυσό μόνο έμμεσα καθώς υπολόγιζαν την σχέση εθνικού νομίσματος ανά ουγγιά χρυσού που επιθυμούσαν και όριζαν αντίστοιχα την ισοτιμία τους με το δολάριο.

Το δολάριο έτσι έγινε «παρεμβατικό νόμισμα» για την διατήρηση των συναλλαγματικών ισοτιμιών.

Οι συμμετέχουσες χώρες στο σύστημα αυτό ήταν υποχρεωμένες να διατηρούν την ισοτιμία τους με το δολάριο σταθερή με μικρές μόνο αποκλίσεις της τάξης του 1% από την κεντρική-ορισμένη ισοτιμία. Για να επιτευχθεί η σταθερότητα αυτή οι χώρες αναλάμβαναν να αγοράσουν ή να πουλήσουν την απαραίτητη ποσότητα σε χρυσό ή σε συνάλλαγμα ώστε να βρίσκεται η ισοτιμία τους μέσα στα στενά όρια του +/- 1% από τις κεντρικές ισοτιμίες.

Ακόμα, σύμφωνα με το σύστημα αυτό οι επί μέρους χώρες μπορούσαν αν υπήρχε σχετική νομισματική αναγκαιότητα να προχωρήσουν σε υποτίμηση του εθνικού τους νομίσματος έως και 10% χωρίς την άδεια αλλά με την επίβλεψη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Αν υπήρχε αναγκαιότητα για υποτίμηση μεγαλύτερη του 10% τότε έπρεπε να υπάρχει σχετική έγκριση από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.