Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν άφησε ασχολίαστα τα όσα είπε γι’ αυτόν η Ανγκελα Μέρκελ χθες στο Ιδρυμα Σ. Νιάρχος.
Η πρώην καγκελάριος αναφέρθηκε στον πρώην πρωθυπουργό, για την περίοδο της κρίσης, για τον οποίο σχολίασε πως σε μία συνάντησή τους, όταν τον ρώτησε τι θα ήθελε ο ίδιος να πράξουν, απάντησε «τίποτα», κατά τα λεγόμενά της.
«Η 'Ανγκελα Μέρκελ είπε 3 και μισή αλήθειες, οι οποίες οδηγούν σε τρία συμπεράσματα», αναφέρει σε απάντηση του ο πρώην πρωθυπουργός.
Το πρώτο δίδαγμα-συμπέρασμα, σχολίάζει, «είναι ότι η Ευρώπη πιάστηκε απροετοίμαστη- και δεν κατάλαβε τη φύση της κρίσης».
«Η ελληνική κρίση δεν οφειλόταν απλώς σε υπερβολικές δαπάνες ή δανεισμό. Στον πυρήνα της ήταν μια κρίση διακυβέρνησης - με αδύναμους θεσμούς, έλλειψη διαφάνειας (χαρακτηριστικό παράδειγμα η αλλοίωση των στατιστικών στοιχείων) και σοβαρά ελλείμματα δημοκρατίας. Οι δημόσιοι πόροι κατευθύνονταν όχι προς τη βιώσιμη ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή, αλλά εξανεμίζονταν μέσα από πελατειακά δίκτυα», επισημαίνει ο κ. Παπανδρέου και συμπληρώνει ότι «δυστυχώς αυτές οι πρακτικές κυριαρχούν και σήμερα, από την κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία ακολουθεί παρόμοιες πελατειακές λογικές, είτε αφορούν τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης, είτε τις αγροτικές επιδοτήσεις, είτε τις απευθείας αναθέσεις - υπονομεύοντας την αξιοπιστία, το κύρος και το μέλλον της χώρας και των πολιτών της, όπως και τότε» αναφέρει ο Γ. Παπανδρέου.
Σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό «η κ. Μέρκελ αναγνωρίζει, ότι στην αρχή, υποτίμησε την κρίση και δεν κατάλαβε το μέγεθός της (πρώτη αλήθεια). Παράλληλα, υπήρξε έντονη αντίσταση σε μεταρρυθμίσεις από το εγχώριο κατεστημένο. Η κυρίαρχη άποψη τότε ήταν πως αρκούσε η δημοσιονομική εξυγίανση - η μείωση του ελλείμματος - για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη. Αλλά αυτή η ανάγνωση αγνόησε τη συστημική διάσταση της κρίσης» είπε και συμπλήρωσε: «Το πρόβλημα δεν ήταν μόνο ελληνικό. Ήταν πρόβλημα της ίδιας της αρχιτεκτονικής της Ευρωζώνης».
Παπανδρέου: Η Ελλάδα έγινε ο εύκολος αποδιοπομπαίος τράγος
Ως δεύτερο δίδαγμα, ο κ. Παπανδρέου αναφέρει το ότι η Ελλάδα έγινε ο εύκολος αποδιοπομπαίος τράγος - αλλά η κρίση είχε βαθύτερες ρίζες.
«Αυτό ήταν ακριβώς που ζητούσαμε κι εμείς τότε ως Ελληνική Κυβέρνηση: περισσότερο χρόνο, και πολιτική στήριξη απέναντι στις αγορές, όχι νέα δάνεια, ώστε να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που είχε ανάγκη η πατρίδα μας, μετά από μία πενταετία σπατάλης, αδιαφάνειας και κακοδιαχείρισης. Θέλαμε και διαμορφώσαμε το δικό μας πρόγραμμα μεγάλων αλλαγών. Απαιτούσαμε τη στήριξη των ευρωπαίων εταίρων μας, ώστε να σταλεί ισχυρό μήνυμα αυτοπεποίθησης έναντι όλων.Όμως η κ. Μέρκελ δυστυχώς δεν αντιλήφθηκε εκείνες τις κρίσιμες στιγμές, ότι μία τέτοια απαίτησή μας δεν ήταν, όπως είπε το "τίποτα", που ζητούσαμε, αλλά τα "πάντα" για την Ελλάδα, την μοίρα της Ε.Ε. και του ευρώ (δηλαδή μισή αλήθεια)», τονίζει, ενώ προσθέτει ότι ομολογεί πως η ευρωπαϊκή ηγεσία ήταν εγκλωβισμένη στην περίφημη τότε «ρήτρα μη διάσωσης», ενώ η ίδια αμφέβαλλε για την αξιοπιστία κορυφαίων ευρωπαϊκών θεσμών. «Αυτό που μας λέει σήμερα είναι ότι η συμμετοχή του ΔΝΤ ήταν δική της επιλογή, ως «σκληρού» και «ανεξάρτητου» εξωτερικού παρατηρητή, επειδή ακριβώς η ίδια Ευρώπη δεν είχε τη τεχνογνωσία αντιμετώπισης αυτής της πρωτοφανούς, συστημικής κρίσης (τρίτη αλήθεια)», τονίζει .
Το τρίτο δίδαγμα της ελληνικής κρίσης αφορά τις σύγχρονες προκλήσεις απαιτούν συλλογική ευρωπαϊκή απάντηση.
«Αν η Ευρώπη δεν δράσει ενωμένα, κινδυνεύει να διαλυθεί - καθώς οι πολίτες στρέφονται σε εθνικιστικές, απομονωτικές "λύσεις" και ρητορικές φόβου.Χρειαζόμαστε πιο τολμηρή και πιο συνεκτική ευρωπαϊκή δράση - όχι μόνο στον τομέα της άμυνας και της προστασίας των συνόρων, αλλά και στην υπεράσπιση των αξιών μας, στη βιώσιμη ανάπτυξη, την παιδεία, την έρευνα και την καινοτομία. Πρέπει, επίσης, να αξιοποιήσουμε δυναμικά τα χρηματοδοτικά εργαλεία μας - συμπεριλαμβανομένων των ευρωομολόγων - για να επενδύσουμε στο κοινό μας μέλλον. Το 2010, όταν πρότεινα τα ευρωομόλογα, ήταν λέξη «ταμπού». Σήμερα είναι αναγκαιότητα.Η αληθινή δύναμη της Ευρώπης βρίσκεται στην αλληλεγγύη. Αυτό είναι το ύψιστο δίδαγμα - και η ανεκπλήρωτη ακόμη υπόσχεση - της κοινής μας κρίσης», καταλήγει ο Γιώργος Παπανδρέου.
