Ήρθε στον κόσμο το 1949 στη Βενεζουέλα ως Ίλιτς Ραμίρες Σάντσες. Στην πορεία όμως, ούτε το όνομά ούτε η εθνικότητά του έπαιξαν τον παραμικρό ρόλο στη ζωή του και ελάχιστοι θυμούνται το ένα ή το άλλο. Ένας… «κοσμοπολίτης τρομοκράτης» που ξεκίνησε ως μαρξιστής, συνδέθηκε με τον απελευθερωτικό αγώνα της Παλαιστίνης, αλλά σχετικά γρήγορα εγκατέλειψε τον όποιο ιδεολογικό μανδύα κάλυπτε τις ενέργειές του και άρχισε να «πουλά» τις υπηρεσίες του, κυρίως σε ισλαμικές ή πρώην κομμουνιστικές χώρες.

Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, το όνομά του ήταν απόλυτα ταυτισμένο με την καταστροφή. Θεωρείται ότι εμπλέκεται άμεσα σε περισσότερες από 80 δολοφονίες και αμέτρητες απαγωγές, βομβιστικές επιθέσεις και τρομοκρατικά χτυπήματα στην Ευρώπη. Η «κορυφαία» στιγμή αυτού του γεννημένου δολοφόνου, που… απογείωσε το μύθο του συνέβη λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα του 1975. Τότε, κατάφερε το αδιανόητο. Οδήγησε μια εξαμελή ομάδα στα κεντρικά γραφεία του ΟΠΕΚ στη Βιέννη και κράτησε 60 ομήρους, δίνοντας παράλληλα τελεσίγραφο στην κυβέρνηση της Αυστρίας. Αν δεν μετέδιδαν κάθε δύο ώρες το μήνυμά του για την Παλαιστίνη, θα σκότωνε έναν κάθε 15 λεπτά… Το αίτημά του έγινε δεκτό και -φυσικά- σύντομα διατύπωσε το επόμενο.

Την επόμενη ημέρα -και αφού απελευθέρωσε κάποιους- ζήτησε και πήρε ένα αεροπλάνο που τον μετέφερε στο Αλγέρι. Όταν έλαβε ως λύτρα ένα ποσό που εικάζεται πως ήταν μεταξύ 20 και 50 εκατομμυρίων δολαρίων (το 1975…), τους επέτρεψε να φύγουν.

Από αυτό και μόνο το περιστατικό μπορεί κανείς να συλλάβει το μέγεθος του Κάρλος και το θρυλικό στάτους που τον συνόδευε από εκεί και πέρα. Με αποστολές που έκαναν ακόμη και τις ταινίες του Τζέιμς Μποντ να μοιάζουν φτωχές για να πλησιάσουν την πραγματικότητα. Ωστόσο, ακόμη κι αυτός, έπρεπε να ξεκινήσει από κάπου. Και η πρώτη του αποστολή ήταν ένα φιάσκο.

Μόλις δύο χρόνια νωρίτερα, ο Κάρλος είχε τελειώσει την «εκπαίδευσή» του σε στρατόπεδο στο Αμάν της Ιορδανίας και κλήθηκε να δείξει τα «διαπιστευτήριά του» με μια σχετικά απλή υπόθεση. Τη δολοφονία του Γιόζεφ Σιφ, ενός Εβραίου επιχειρηματία. Ο διαβόητος τρομοκράτης ήταν τότε 24 ετών και το υποψήφιο θύμα του 68, σχεδόν όσο είναι σήμερα ο τρεις φορές καταδικασμένος σε θάνατο τρομοκράτης.

Προσποιούμενος τον φοιτητή, βρέθηκε στο Λονδίνο και προσπάθησε να υλοποιήσει την εντολή εκτέλεσης του προέδρου των Mark’s and Spencer και επίτιμου αντιπροέδρου της Βρετανικής Σιωνιστικής Συνομοσπονδίας. Στις 30 Δεκεμβρίου έφτασε μέχρι το σπίτι του στο  Queen’s Grove του St John’s Wood και υποχρέωσε υπό την απειλή όπλου την υπηρέτρια να τον οδηγήσει στον Σιφ. Τον βρήκε μόνο, όπως είχε υπολογίσει με κάθε λεπτομέρεια. Ακόμη βολικότερα, ο ηλικιωμένος έπαιρνε εκείνη την ώρα το μπάνιο του. Μακριά από την προσωπική του φρουρά και μέσα στην μπανιέρα, απέναντι σε έναν επαγγελματία δολοφόνο. Αν υπήρχε στοίχημα τότε, σίγουρα θα έμπαινε… φραγή από τη στιγμή που ο Κάρλος πάτησε το πόδι του μέσα στο σπίτι.

Ο κρότος από το όπλο τύπου Τοκάρεφ ακούστηκε μια φορά. Η σφαίρα βρήκε τον Σιφ στο κεφάλι, μεταξύ μύτης και στόματος. Ωστόσο δεν αποδείχτηκε αρκετή για να του αφαιρέσει τη ζωή. Ο Κάρλος ετοιμάστηκε να τον αποτελειώσει, όμως το πιστόλι μπλόκαρε. Ίσως αυτό του κουσούρι του ήταν και ο λόγος που το 1952 ο Κόκκινος Στρατός το είχε αντικαταστήσει με το πιο αξιόπιστο Μακάροφ. Το «Τσακάλι» εκείνη τη μέρα δεν κατάφερε να δαγκώσει. Ήταν η πρώτη και η μεγαλύτερη αποτυχία του ανθρώπου που από εκεί και πέρα δεν κατέγραψε πολλές τέτοιες αποτυχίες και του οποίο κάθε «επιτυχία» συνδυάστηκε με λουτρά αίματος.

Πηγή: menshouse