Για άλλη μια χρόνια στο κέντρο της Αθήνας πραγματοποιήθηκαν τα «φαλληφόρια», δηλαδή μια «παρέλαση» προς τιμήν του θεού Διονύσου, όπου φορώντας διονυσιακές στολές και μάσκες περιέφεραν φαλλούς.
Η περίεργη πομπή ξεκίνησε από την Διονυσίου Αρεοπαγίτου, πέρασε από τα στενά της Πλάκας και κατέληξε στο Μοναστηράκι, εν μέσω χορών και αλλαλλαγμών.
Τα φαλληφόρια ή φαλλαγώγια, αρχαιότερα αναφερόμενα ως φαλλικά, ήταν εορταστική, τελετουργική πομπή προς τιμήν του θεού Διονύσου με οργιαστικό χαρακτήρα, κατά την οποία «περιήγετο (…) φαλλός ως σύμβολον της παραγωγικής δυνάμεως της φύσεως».
Στην αρχαιότητα, στο πλαίσιο των εορτασμών που γίνονταν κατά το μήνα Ποσειδεώνα, επ' ευκαιρία της παραγωγής και χρήσης των νέων κρασιών, γινόταν πομπή, στην οποία προηγούνταν ο φαλλός, σύμβολο παραγωγής και γονιμότητας, κατασκευασμένο ομοίωμα από δέρμα και αναρτημένο πάνω σε κοντάρι. Έπειτα ακολουθούσαν οι «εορταστές», οι οποίοι έβαφαν τα πρόσωπά τους ή φορούσαν προσωπεία και στεφάνια από κισσό. Έπιναν το νέο κρασί της χρονιάς, τραγουδούσαν βωμολοχικά τραγούδια (τα φαλλικά), και χόρευαν κωμικούς χορούς.
