Τα αγάλματα των θεών στην αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη ήταν... παρφουμαρισμένα και στολισμένα με ευωδιαστά στεφάνια από λουλούδια και γιρλάντες. Αυτό τουλάχιστον γράφει η Δανή ιστορικός Σεσίλια Μπρόενς σε άρθρο που δημοσιεύθηκε διαδικτυακά στο Oxford Journal of Archaeology.
Η Σεσίλια Μπρόενς, επιμελήτρια της Γλυπτοθήκης της Κοπεγχάγης, διαπίστωσε μετά από ανάλυση πηγών ότι οι άνθρωποι στην αρχαιότητα δεν αρωμάτιζαν μόνο τους εαυτούς τους, αλλά συχνά και τα αγάλματα των θεών στους ναούς.
Σε αντίθεση με τα σημερινά αρώματα, σύμφωνα με την Μπρόενς, τα αρώματα της εποχής εκείνης είχαν ως βάση λίπος ή λάδι, ώστε να απλώνονται σαν κρέμα. Στις μεσογειακές χώρες, για παράδειγμα, το τριαντάφυλλο ήταν ένα συνηθισμένο υλικό στην αρωματοποιία.
Λευκός Οίκος προς Γαλλία: «Χρωστάτε ευγνωμοσύνη, το άγαλμα μένει εδώ»
Θεϊκά αρώματα και χρωματιστά αγάλματα
Τα στεφάνια από λουλούδια και οι γιρλάντες που κοσμούσαν τα αγάλματα των θεών προσέφεραν έτσι και μία ακόμη βιωματική εμπειρία. Αν και τα αρώματα αυτά βέβαια δεν μπορούν να εντοπιστούν σήμερα, λέει η ιστορικός, έχουν βρεθεί απεικονίσεις τους και αντίγραφά τους από μέταλλα, τερακότα και χρυσό, ενώ η όλη διαδικασία μάλιστα ήταν γνωστή ως «κόσμησις». Αυτή περιελάμβανε και τον στολισμό των αγαλμάτων με υφάσματα και κοσμήματα.
Τα αγάλματα των θεών δέχονταν επίσης περιποίηση με ελαιόλαδο ή μελισσοκέρι. Αυτό τα έκανε βέβαια να λάμπουν, αλλά προστάτευε ταυτόχρονα και το χρώμα τους.
Είναι άλλωστε γνωστό πλέον, πως τα λευκά μαρμάρινα γλυπτά που μπορεί κανείς να δει σήμερα στα μουσεία, δεν αντιπροσωπεύουν σε καμία περίπτωση την αρχαία τέχνη, τονίζει και η ιστορικός. Αντίθετα, έχει αποδειχτεί ότι τα αρχαία γλυπτά, είτε ήταν κατασκευασμένα από ξύλο, τερακότα ή πέτρα, ήταν πάντα και βαμμένα.
