Ένα ανατριχιαστικό «κατηγορώ» εξαπέλυσε το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για μια επερχόμενη, μόνιμη φτωχοποίηση που απειλεί να ισοπεδώσει την ελληνική κοινωνία. Παρά τους πανηγυρισμούς για τους αριθμούς, η ωμή αλήθεια είναι μία ότι η ανάπτυξη είναι μια «χάρτινη» βιτρίνα που αδυνατεί να ανακουφίσει τα νοικοκυριά που πνίγονται.

Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ επιβεβαιώνουν την εικόνα πίεσης. Το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών παραμένει καθηλωμένο, ενώ η αγοραστική δύναμη έχει διαβρωθεί σημαντικά από την ακρίβεια των τελευταίων ετών. Παρά τις ονομαστικές αυξήσεις σε μισθούς, ο πραγματικός μισθός — μετά τον πληθωρισμό — κινείται χαμηλότερα σε σχέση με προ δεκαετίας επίπεδα.

Το κόμμα Καρυστιανού φέρνει χάος! Το 31% της MRB, οι σφοδρές αντιδράσεις και οι πολιτικοί σύμμαχοι

Όταν το βάρος του χρέους ξεπερνά το κρίσιμο όριο του 90%-105% του ΑΕΠ, η οικονομία παύει να αναπνέει και το παραγωγικό δυναμικό της χώρας δέχεται ένα συντριπτικό πλήγμα.

Από το 2009 και μετά, η εκρηκτική άνοδος του χρέους οδήγησε σε μια τρομακτική απώλεια άνω του 13% στη συνολική παραγωγικότητα, τινάζοντας στον αέρα κάθε προοπτική για βιώσιμη αύξηση του βιοτικού επιπέδου.Αυτή η διάβρωση της παραγωγικότητας «κλειδώνει» τους μισθούς στα τάρταρα, κάνοντας κάθε υπόσχεση για ουσιαστική αύξηση να μοιάζει με κακόγουστο αστείο.

Οι ιδιωτικές επενδύσεις έχουν κάνει «βουτιά» στο κενό, πέφτοντας από το 13,8% στο ισχνό 8,9%, καθώς το αυξημένο κόστος χρηματοδότησης και η φορολογική αφαίμαξη αποθαρρύνουν κάθε επιχειρηματική κίνηση.

Η «παγίδα» των αριθμών και η ωμή αλήθεια

Παρά τις ελπίδες για επιστροφή στο στόχο του 2,0%, ο πληθωρισμός στην Ελλάδα δείχνει δόντια, με τον πυρήνα του να αυξάνεται επικίνδυνα σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα (1,7% έναντι 2,7% τον Νοέμβριο).

Ενώ η Ευρώπη αρχίζει να ανασαίνει, στην Ελλάδα ο πληθωρισμός των τροφίμων τον Νοέμβριο του 2025 «σκαρφάλωσε» στο 2,7%, αφήνοντας πίσω τον μέσο όρο της Ευρωζώνης που βρίσκεται στο 2,4%.

Αυτή η επίμονη ακρίβεια δεν χτυπάει όλους το ίδιο. Πλήττει βάναυσα τα χαμηλά εισοδήματα, διευρύνοντας το χάσμα και σπρώχνοντας χιλιάδες συμπολίτες μας στην αγκαλιά της φτώχειας.

Τρεις δυσοίωνοι προάγγελοι εμφανίζονται καθώς πλησιάζουμε στο τέλος του 2025!

Το βάρος που λυγίζει τα νοικοκυριά

Η συγκέντρωση των ανατιμήσεων σε τομείς ζωτικής σημασίας δημιουργεί μια ασφυκτική πίεση που δεν αφήνει περιθώριο ελπίδας. Ο Έλληνας καταναλωτής βρίσκεται εγκλωβισμένος: από τη μία βλέπει το διαθέσιμο εισόδημά του να εξανεμίζεται και από την άλλη τις τιμές στα τρόφιμα να παραμένουν σε δυσθεώρητα ύψη, πολύ πάνω από τις αντοχές του.

Πρόκειται για μια διαρκή «αφαίμαξη» που ενισχύει τον κίνδυνο της μόνιμης εξαθλίωσης, μετατρέποντας την καθημερινή επιβίωση σε έναν αληθινό άθλο.

Η «θηλιά» του χρέους που πνίγει τον μισθό

Το υπέρογκο δημόσιο χρέος λειτουργεί σαν ένας αόρατος δήμιος, στραγγαλίζοντας κάθε ελπίδα για βελτίωση.

Κάθε ίχνος πλεονάσματος απορροφάται από το χρέος, αφήνοντας την κοινωνία γυμνή και απροστάτευτη.

Το κράτος μετακυλίει το βάρος στους πολίτες μέσω δυσβάσταχτων έμμεσων φόρων, ενώ οι κοινωνικές δαπάνες παραμένουν στα τάρταρα.

Ενώ οι μισθοί στα χαρτιά ανεβαίνουν, η αγοραστική δύναμη έχει εξαϋλωθεί από το «τέρας» της ακρίβειας. Σήμερα, ο πραγματικός μισθός βρίσκεται σε χαμηλότερα επίπεδα ακόμα και από εκείνα της μαύρης δεκαετίας της κρίσης.

Η παγίδα της «Εργασιακής Φτώχειας»

Στην Ελλάδα της «ευελιξίας», η εργασία δεν αποτελεί πλέον σιγουριά, αλλά μια παγίδα εξαθλίωσης.

Η χώρα μας πρωταγωνιστεί στη θλιβερή λίστα της Ευρώπης με τα υψηλότερα ποσοστά «εργαζόμενων φτωχών» — ανθρώπων που δουλεύουν σκληρά αλλά δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις βασικές τους ανάγκες.

Οι επενδύσεις στην Ελλάδα παραμένουν απελπιστικά χαμηλές και ποιοτικά υποβαθμισμένες, κρατώντας την παραγωγικότητα σε λήθαργο.

Το φάντασμα της κοινωνικής στασιμότητας

Χωρίς μια ριζική ανατροπή, η χώρα ολισθαίνει σε ένα μοντέλο μόνιμης υποβάθμισης. Η «σιωπηλή φτωχοποίηση» είναι εδώ: δεν φαίνεται πάντα στα λαμπερά γραφήματα των υπουργείων, αλλά είναι ορατή στα άδεια καλάθια των σούπερ μάρκετ και στα σκυμμένα κεφάλια των πολιτών. Αν δεν σπάσει ο κύκλος του χρέους και της χαμηλής αμοιβής, η Ελλάδα κινδυνεύει να μετατραπεί σε μια χώρα-φάντασμα, όπου η ευημερία θα είναι προνόμιο μόνο για τους ελάχιστους.

Με το κόστος ενέργειας στα ύψη, την έλλειψη εξειδικευμένων χεριών και τη διεθνή αβεβαιότητα, η ελληνική οικονομία κινδυνεύει να μείνει μια «άδεια κούφια μηχανή», ανίκανη να προσφέρει αξιοπρεπή ζωή στους πολίτες της.