Ποικίλες τεχνοτροπίες, μεγάλος αριθμός τεχνιτών και το μεγάλο διάστημα στο οποίο ασκήθηκε η ζωγραφική τέχνη, «ξεχωρίζει» τους Χιονιαδίτες και το στολίδι τους, τον Αγιο Αθανάσιο.
Στις υπώρειες του Γράμμου, σε υψόμετρο 1.150μ. ανάμεσα σε απόκρημνες κορυφές και φαράγγια, ξεπροβάλλει ένα μικρό, ακριτικό χωριό. Σε περίοπτη θέση, στο κέντρο του οικισμού, πάνω σε βράχο, δεσπόζει η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου. Η μεγάλη σημασία της έγκειται στις λίγες σωζόμενες τοιχογραφίες, έργα δυο εκ των 70 και πλέον ξακουστών Χιονιαδιτών ζωγράφων!
Η χιονιαδίτικη τέχνη ασκήθηκε σε διάστημα δυόμισι και πλέον αιώνων γι’ αυτό και δεν έχει ενιαίο ύφος αλλά ακολουθεί τα αισθητικά πρότυπα της εποχής. Ηταν αμιγώς οικογενειακό επάγγελμα, καθώς τα νεότερα μέλη της οικογένειας μαθήτευαν δίπλα στους γονείς τους τους οποίους και ακολουθούσαν σε μακρινά ηπειρώτικα χωριά, στη Μακεδονία, τη Θεσσαλία και σε γειτονικές χώρες, αγιογραφώντας ναούς και στολίζοντας αρχοντικά.
Βέβαια, δεν άφησαν έτσι τον τόπο τους. Φιλοτέχνησαν οι ίδιοι το στολίδι του χωριού τους. Χτισμένο στη θέση προϋπάρχοντος ναού του 1755, ανακαινίστηκε το 1866 οπότε και κατασκευάστηκε το καινούργιο του τέμπλο. Τα πρόσωπα των εικόνων του Ματθαίου Γεωργίου δεν υπάρχουν καθώς επιζωγραφίστηκαν για να φρεσκαριστούν. Διασώζεται μόνο μια σειρά ολόσωμων αγίων στη νότια πλευρά και στο ιερό: η Πλατυτέρα και οι Ιεράρχες.
Τα τμήματα αυτά ζωγραφίστηκαν σε δύο φάσεις, από τον Χριστόδουλο Παπακώστα – Μαρινά το 1888, και από τον ίδιο και τον αδελφό του Θωμά Παπακώστα – Μαρινά το 1915. Η εξέλιξη και η προσπάθειά τους ώστε κάθε ένας να είναι και μια ιδιαίτερη προσωπογραφία και οι ενδυμασίες τους να είναι απόλυτα ρεαλιστικές, είναι εμφανής. Τα εξαιρετικά πορτρέτα θρησκευτικής ζωγραφικής, τα έντονα χρώματα και το γεγονός πως το εκκλησάκι «ζωντανεύει» κάθε δεύτερη Κυριακή, οπότε έρχεται παπάς από την Κόνιτσα για να λειτουργήσει, καθιστούν τον Αγιο Αθανάσιο, άξιον θέας!
thetravelbook.gr
