Έχουν περάσει 33 χρόνια από την πυρηνική καταστροφή στο Τσέρνομπιλ, μια από τις μεγαλύτερες στην ιστορία της ανθρωπότητας, η οποία προήλθε από συνδυασμό ανθρώπινου και σχεδιαστικού λάθους .
Κόστισε αρχικά την ζωή σε δεκάδες ανθρώπους, ενώ τα χρόνια που ακολούθησαν, σημάδεψε εκείνη πολλών χιλιάδων ακόμα. Μέχρι και σήμερα, μαζί με την Φουκουσίμα, θεωρείται το χειρότερο πυρηνικό δυστύχημα της ιστορίας. Θα μπορούσε ωστόσο να ήταν πολύ χειρότερο, αν δεν υπήρχαν τρεις άνδρες που ρίσκαραν, για να σώσουν εκατομμύρια ζωές.
Στις 26 Απριλίου του 1986, ένα πείραμα ασφαλείας προκάλεσε την έκρηξη στον αντιδραστήρα 4. Δυο εργάτες σκοτώθηκαν αμέσως, ενώ άλλοι 29 έχασαν την ζωή τους μέσα στους επόμενους τέσσερις μήνες. Η έκρηξη ήταν αντίστοιχη με εκείνη, 400 πυρηνικών βομβών.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά πως συνολικά 30.000 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους από την καταστροφή. Ο μη κυβερνητικός οργανισμός «Chernobyl Union» ανεβάζει τον αριθμό στους 734.000, με τους περισσότερους να σχετίζονται με θανάτους από καρκίνο.
Μετά την πρώτη έκρηξη, οι Σοβιετικοί πίστευαν πως η καταστροφή είχε τελειώσει. Όμως στις αρχές Μαΐου, ανακάλυψαν πως ο πυρηνικός αντιδραστήρας συνέχιζε να λιώνει. Ακριβώς από κάτω, υπήρχε μια δεξαμενή νερού, που χρησιμοποιούνταν σαν ψυκτικός μηχανισμός για την ενεργειακή μονάδα.
Ενδιάμεσα βρισκόταν ένα στρώμα τσιμέντου, που όμως έλιωνε κι αυτό, με αποτέλεσμα το ραδιενεργό μέταλλο να πλησιάζει στο νερό. Αν έφτανε, τότε οι συνέπειες θα ήταν αφάνταστες. Κάποιοι λένε πως η έκρηξη που θα ακολουθούσε θα μπορούσε να εξαλείψει την μισή Ευρώπη.
Για να αποφευχθεί αυτό, έπρεπε να φύγει το νερό που βρισκόταν κάτω από τον αντιδραστήρα. Τρεις άνδρες προσφέρθηκαν να βουτήξουν στο νερό για να βρουν την βαλβίδα που θα στέγνωνε την δεξαμενή. Η ομάδα αυτή των τριών ανδρών έμεινε στην ιστορία ως «Ομάδα αυτοκτονίας». Αποτελούνταν από τους Alexey Ananenko, Valeri Bezpalov και Boris Baranov.
Η αποστολή τους ήταν εξαιρετικά δύσκολη, αλλά οι τρεις άντρες ήταν αποφασισμένοι να δράσουν για το καλό όλων. Βούτηξαν στο μολυσμένο από ραδιενέργεια νερό και έψαξαν μια βαλβίδα από τις δεκάδες που βρίσκονταν μπροστά τους. Ευτυχώς τα κατάφεραν, γλιτώνοντας τον κόσμο από ένα πολύ μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα.
Οι τοπικοί θρύλοι έλεγαν πως και οι τρεις άνδρες πέθαναν λίγο αργότερα. Στο βιβλίο του «1:23:40: The Incredible True Story of the Chernobyl Nuclear Disaster», ο Andrew Leatherbarrow αναφέρει πως κανείς από τους άνδρες δεν πέθανε τότε. Οι Alexey Ananenko και Valery Bespalov ζουν ακόμα και το 2018, τιμήθηκαν από τον πρόεδρο της Ουκρανίας, Petro Poroshenko, για τον ηρωισμό και την γενναιότητά τους. Στην ίδια τελετή τιμήθηκε και ο Boris Baranov, που όμως είχε φύγει από την ζωή το 2005.
Όλοι συμφωνούν πως επρόκειτο για μια γενναία πράξη ανιδιοτέλειας που έσωσε εκατομμύρια ζωές. Οι τρεις άνδρες έκαναν αυτό που έπρεπε για να αποφευχθεί μια πολύ μεγαλύτερη καταστροφή. Μια καταστροφή που θα είχε πολύ μεγαλύτερες συνέπειες απ’ ότι είχε ήδη προκαλέσει η έκρηξη στο Τσέρνομπιλ.
