Tι χρειάζομαι τα πόδια εφόσον έχω φτερά να πετάξω;»
Έκανε το σώμα της μήνυμα και έργο τέχνης. Η πρώτη, ίσως ζωγράφος που τόλμησε να παραβιάσει τους κανόνες οι οποίοι όριζαν την τέχνη αλλά και μια από τις ελάχιστες γυναίκες της εποχής της που έζησε με τόση ελευθερία και ένταση, ήταν η Φρίντα Κάλο: η γυναίκα που βίωσε στο πετσί της τον πόνο και τον έρωτα.
Κατά τη διάρκεια της ζωής της, η Φρίντα Κάλο αγάπησε και συνδέθηκε με πολλούς άνδρες και γυναίκες της εποχής της – μεταξύ των οποίων και ο, εξόριστος τότε στο Μεξικό, Λέον Τρότσκι.
Τι κι αν ο μεγάλος της έρωτας ήταν ο μεγάλος μεξικανός καλλιτέχνης – και περιβόητος γυναικοκατακτητής - Ντιέγκο Ριβιέρα, με τον οποίο παντρεύτηκε δυο φορές ζώντας μια παθιασμένη σχέση; Κατά τη διάρκεια της ζωής της, η Φρίντα Κάλο αγάπησε και συνδέθηκε με πολλούς άνδρες και γυναίκες της εποχής της – μεταξύ των οποίων και ο, εξόριστος τότε στο Μεξικό, Λέον Τρότσκι. Μεταξύ των όσων αγάπησε παθιασμένα ήταν ο ισπανός, Χοσέ Μπαρτόλι, καλλιτέχνης που γνώρισε στη Νέα Υόρκη στο νοσοκομείο στο οποίο νοσηλευόταν τόσο εκείνη (συνέπεια του τραγικού ατυχήματος που είχε όταν ήταν 18 χρόνων) όσο και εκείνος (ως βετεράνος του ισπανικού εμφυλίου και αιχμάλωτος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης).
Γράμμα στον Χοσέ Μπαρτόλι
Γράμματα που δεν έχουν δει ποτέ το φως της δημοσιότητας
Και είναι αυτά τα γράμματα της ερωτικής τους αλληλογραφίας που - μαζί με άλλα αντικείμενα τα οποία η ίδια του είχε δωρίσει, μέχρι τον θάνατό του το 1995, για να περάσουν στην οικογένειά του – δημοπρατήθηκαν στις 15 Απριλίου του 2015, από τον οίκο Doyle της Νέας Υόρκης. Χωρίς να έχουν δει ποτέ πριν το φως της δημοσιότητας, τα γράμματα αυτά εκτείνονται σε περισσότερες από 100 σελίδες στα ισπανικά και καλύπτουν το χρονικό διάστημα από τον Αύγουστο του 1946 (όταν εκείνη ήταν 39 ετών) έως τον Νοέμβριο του 1949.
«Μπαρτόλι μου... Δεν ξέρω πώς να γράφω ερωτικά γράμματα. Αλλά θέλω να ξέρεις ότι όλο μου το είναι άνοιξε για σένα. Από τότε που σε ερωτεύτηκα όλα μεταμορφώνονται και είναι γεμάτα ομορφιά... η αγάπη είναι σαν ένα άρωμα, σαν ένα ρεύμα, σαν βροχή. Ξέρεις, ουρανέ μου, βρέχεις πάνω μου κι εγώ, σαν τη βροχή, σε δέχομαι», έγραφε η Κάλο τον Οκτώβριο του 1946.
«Θυμήθηκα τα τελευταία σου λόγια και άρχισα να ζωγραφίζω»
Οι πίνακές της όπως και τα γραπτά της είχαν μια απίστευτη αμεσότητα μαρτυρώντας τη μοναχικότητα και τον σωματικό της πόνο. «Θυμήθηκα τα τελευταία σου λόγια και άρχισα να ζωγραφίζω. Δούλεψα όλο το πρωί και μετά το φαγητό συνέχιζα να ζωγραφίζω μέχρι που δεν υπήρχε πια φως. Αλλά έπειτα αισθάνθηκα τόσο κουρασμένη και όλα πονούσαν», του γράφει στις 11 Οκτωβρίου 1946 για το διπλό πορτρέτο της «Tree of hope».
H Φρίντα με τον Ντιέγκο Ριβέρα
Όταν οι συμμαθητές της τη φώναζαν «Κουτσοφρίντα»
Γεννήθηκε από γερμανοεβραίο πατέρα και ισπανομεξικάνα μητέρα στο (Κογιοακάν) στην Πόλη του Μεξικού. Στην ηλικία των έξι της χρόνων αρρώστησε από πολυομελίτιδα, με αποτέλεσμα το ένα της πόδι να είναι μικρότερο από το άλλο και ημιπαράλυτο. Όταν οι συμμαθητές της την απέφευγαν και τη φώναζαν «Κουτσοφρίντα» είχε σχηματίσει με το μυαλό της μια δεύτερη μικρή Φρίντα, αέρινη και χαρούμενη, και την είχε κάνει καλύτερή της φίλη. Παρακολούθησε την Escola Preparatoria μία από τα 35 κορίτσια ανάμεσα σε 2000 άτομα όπου και είδε για πρώτη φορά τον μετέπειτα σύζυγό της, τοιχογράφο Ντιέγκο Ριβέρα, ο οποίος ζωγράφιζε τους τοίχους της σχολής. To 1925, στα 18 ένα τραμ συγκρούστηκε με το λεωφορείο στο οποίο επέβαινε. Υποβλήθηκε σε μεγάλο αριθμό εγχειρήσεων και έκτοτε η ζωή της σημαδεύτηκε από πόνο και θλίψη για την αδυναμία της να κάνει παιδιά.
Αν και η Φρίντα Κάλο είχε παθολογική σχέση με τον Ριβέρα, τα γράμματά της στον Μπαρτόλι μαρτυρούν ότι θα μπορούσε να τον αφήσει για χάρη του Ισπανού.
Αν και η Φρίντα Κάλο είχε παθολογική σχέση με τον Ριβέρα, τα γράμματά της στον Μπαρτόλι μαρτυρούν ότι θα μπορούσε να τον αφήσει για χάρη του Ισπανού. Το 1946 έγραφε πως αν οι συνθήκες της υγείας της το επέτρεπαν, θα ήθελε μαζί του ένα παιδί. «Αν δεν ήμουν σε αυτή την κατάσταση που είμαι τώρα και αν μπορούσε να γίνει πραγματικότητα, τίποτα στη ζωή δεν θα μου έδινε μεγαλύτερη χαρά....»
Ο Μπαρτόλι υπέγραφε ως Σόνια διότι ο σύζυγος της Κάλο της επέτρεπε να έχει σχέσεις μόνο με γυναίκες
Η γνωριμία της Κάλο με τον Μπαρτόλι έγινε μέσω της μικρότερης αδελφής της Κριστίνα. Αμέσως συνδέθηκαν. Και εκείνος είχε ταλαιπωρηθεί σωματικά ως βετεράνος του ισπανικού εμφυλίου και αιχμάλωτος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Στη Νέα Υόρκη συνέχιζε το πολιτικό του έργο. Οταν η Κάλο επέστρεψε στο Μεξικό, άρχισε η μεταξύ τους αλληλογραφία. Στα γράμματά της εκείνη υπέγραφε ως «Mara», από το «Maravillosa» («θαυμάσια» στα ελληνικά) όπως την αποκαλούσε ο Μπαρτόλι, ενώ εκείνος στα δικά του ως «Σόνια» ώστε αν ο σύζυγός της Ντιέγκο Ριβέρα έβρισκε κάτι, να θεωρούσε ότι επρόκειτο για γυναίκα (διαβόητος γυναικοκατακτητής ο Ριβέρα ανεχόταν τους έρωτες της Κάλο με γυναίκες, όχι όμως και με άντρες).
«Μια μέρα μου είπε “δεν θέλω να ζήσω πολλά χρόνια. Πραγματικά υποφέρω πολύ”»
«Ήταν ένα υπέροχο πλάσμα αλλά περνούσε δυσκολίες. Όχι μόνο εξαιτίας του σωματικού πόνου λόγω του ατυχήματος που είχε, αλλά και εξαιτίας του γεγονότος ότι ήταν ένας πολύπλοκος άνθρωπος. Αγαπούσε τους άντρες, αλλά στρεφόταν και προς τις γυναίκες. Θα σε έλουζε με δώρα μεγάλα και μικρά, από γούρια και κεραμικά μέχρι τα μεγάλα κοσμήματα. Μια μέρα μου είπε “δεν θέλω να ζήσω πολλά χρόνια. Πραγματικά υποφέρω πολύ”», έχει γράψει η φωτογράφος Gisèle Freund που επισκέφθηκε στο Μεξικό το ζευγάρι Κάλο-Ριβέρα και τράβηξε φωτογραφίες της λίγο πριν το θάνατό της.
Ταλαιπωρημένη από τα προβλήματα υγείας που τη βασάνιζαν επί χρόνια, η Φρίντα Κάλο πέθανε το 1954 σε ηλικία 47 ετών. Τα τελευταία της λόγια στο ημερολόγιό της ήταν: «Ελπίζω το τέλος να είναι χαρούμενο και ελπίζω να μην επιστρέψω ποτέ ξανά. Φρίντα».
Πηγή: womantoc.gr
