Tου Δημήτρης Γαλάνης

Πόση υποκρισία μπορεί να αντέξει πια ένας λαός; Πόσες κινήσεις που έχουν ως στόχο την αλίευση ψήφων; Ας αναρωτηθούμε για μια στιγμή ποια είναι τα αίτια της επιλεκτικής ευαισθησίας του κ. Τσίπρα. Γιατί στην περίπτωση του Ζακ εμφανίζεται λαλίστατος και στην περίπτωση του Νικόλα κράτησε σιγήν ιχθύος;

Διαβάζω την απάντηση του πρωθυπουργού στην επιστολή της μητέρας του Ζακ Κωστόπουλου, στην οποία εκφράζει (καθυστερημένα ως συνήθως) τα βαθιά του «συλλυπητήρια για την οδυνηρή απώλεια του Ζακ», αλλά και «την ευγνωμοσύνη μου που σε μια τόσο δύσκολη στιγμή θελήσατε να μοιραστείτε μαζί μου τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας».

Ο κ. Τσίπρας αναγνωρίζει ότι «όσα συνέβησαν και οδήγησαν στο θάνατο του Ζακ συνιστούν έναν εφιάλτη», γεγονός που ουδείς αμφισβητεί.

Στη συνέχεια, σε άψογα Τραμπικά, κατηγορεί τα μέσα ενημέρωσης επειδή «υποδαυλίζουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό».

Κατόπιν επιδίδεται σε γενικολογίες του τύπου «η αντιμετώπιση του κοινωνικού κανιβαλισμού και των φαινομένων βίας και μίσους χρειάζεται συντεταγμένη παρέμβαση από την πολιτεία με στόχο τη συνολική πρόληψη του εγκλήματος, αλλά κυρίως τη διαπαιδαγώγηση της κοινωνίας».

Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι όταν ο ανιψιός μου Νικόλας Μουστάκας είχε βρει τραγικό θάνατο ύστερα από επίθεση που δέχτηκε στον λόφο του Φιλοπάππου, ανήμερα το Δεκαπενταύγουστο, ο κ Τσίπρας δεν είχε δώσει καμία απάντηση στην επιστολή που είχε στείλει στα μέσα ενημέρωσης η μητέρα του.

Ούτε ένας αρμόδιος, ούτε ένα κυβερνητικό στέλεχος δεν είχε εκφράσει τη θλίψη και την οδύνη του για τη δολοφονία ενός αθώου 25χρονου, που είχε την ατυχή ιδέα να ανέβει στον λόφο των Μουσών και να απολαύσει τη θέα, παρέα με μια φίλη του.

Ούτε ο πρωθυπουργός, αλλά ούτε και κανένας από τους συναρμόδιους δεν έχουν, έστω και για τα μάτια, αναλάβει έστω και ένα ελάχιστο μέρος της ευθύνης που τους αναλογεί για το γεγονός ότι έχουν αφήσει έναν αρχαιολογικό χώρο στην καρδιά της Αθήνας στα χέρια αδίστακτων συμμοριών που καθημερινά λήστευαν Eλληνες και τουρίστες.

Ουδείς ανέλαβε οποιαδήποτε ευθύνη (όπως ήταν αναμενόμενο) για το γεγονός ότι ο χώρος αυτός ήταν εξαιρετικά επικίνδυνος και εντελώς αφύλακτος.

Τρεις μήνες μετά τη δολοφονία του Νικόλα, ο χώρος αυτός παραμένει απροστάτευτος, απλά οι εγκληματικές δραστηριότητες έχουν σε μεγάλο βαθμό μετακινηθεί προς τον Λυκαβηττό, ύστερα από την έκταση που πήρε η είδηση για τον τραγικό χαμό του ανιψιού μου.

Αναρωτιέμαι ποια είναι τα αίτια της επιλεκτικής ευαισθησίας του κ. Τσίπρα.

Γιατί στην περίπτωση του Ζακ εμφανίζεται λαλίστατος και στην περίπτωση του Νικόλα κράτησε σιγήν ιχθύος;

Γιατί στη μία επιστολή μπήκε στον κόπο να απαντήσει, ενώ για την προηγούμενη επέλεξε να αδιαφορήσει;

«Η απώλεια του Ζακ δεν θα ξεχαστεί, τουλάχιστον από όσους και όσες από εμάς παραμένουμε αφοσιωμένοι στον αγώνα για μια κοινωνία που η ανθρώπινη ζωή θα είναι η υπέρτατη αξία», σημειώνει στην απάντησή του ο κ Τσίπρας.

Δυστυχώς δεν πείθει κανέναν.

Ο κ. Τσίπρας είναι πρωθυπουργός μιας χώρας στην οποία η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία. Το απέδειξε επιλέγοντας να παραμείνει αδιάφορος και σιωπηλός απέναντι στον χαμό ενός 25χρονου.

Ισως επειδή η επιστολή της αδελφής μου τον καλούσε να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν;

Ισως επειδή ο Νικόλας δεν ήταν «ακτιβιστής»;

Ισως επειδή οι θύτες του δεν ήταν ελληνικής καταγωγής, γεγονός που προφανώς δεν ταιριάζει στην «αριστερή» αντίληψη ότι οι μετανάστες απλά λιάζονται στις πλατείες;

Πηγή: in.gr