Πάνω που το Μαξίμου υιοθετούσε τις γελοιότητες του ανεκδιήγητου κομισάριου δημοσιογράφου της ΕΡΤ, ότι ο Μητσοτάκης στη ΔΕΘ τού θύμισε τους θεωρητικούς του φασισμού (!), η ίδια η κυβέρνηση πρόσφερε στο πιάτο την ευκαιρία ώστε ο Τσίπρας να αποκαλείται πλέον «ο Αϊχμαν ή ο Χίμλερ των Συνταξιούχων»! Και ο Τσακαλώτος διπλοεπιβεβαίωσε αυτό που δεν πίστευαν τα αυτιά σου στη ΔΕΘ! Το τελικό σχέδιο σωτηρίας του Ασφαλιστικού, υπονόησε ο πρωθυπουργός, είναι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι να αρχίσουν να πεθαίνουν μετά τα 70 τους, οπότε -αν τους κόψουμε και λίγο την ιατροφαρμακευτική- βγαίνουν οι αριθμοί! Ομολογώ ότι στην αρχή δεν πίστευα ότι το είπε έτσι και μου πήρε ώρα για να συνειδητοποιήσω ότι υπάρχει άνθρωπος -πολιτικός ή ΜΗ- που μπορεί να σκέφτεται τέτοια πράγματα. Δηλαδή αν ο Μητσοτάκης είναι ένας απλός… θεωρητικός, ο Τσίπρας είναι ίδιος με τον Χίμλερ που σκέφτηκε την Τελική Λύση για τους Εβραίους.

Ο πρόεδρος της Ν.Δ., πάντως, δεν έχει πει ποτέ στη ζωή του κάτι που θα μπορούσε να τον χαρακτηρίσει έστω και παραδοσιακό δεξιό της λαϊκής πτέρυγας της παράταξης (πόσο μάλλον ακροδεξιό), ενώ ο Τσίπρας εφαρμόζει στην πράξη -και δεν το κρύβει- το σχέδιο «Τελική Λύση» για τους συνταξιούχους! Πάλι καλά που η υπερταχεία «Ασημένιο Βέλος» επέστρεψε νωρίς στην Ιταλία, γιατί θα υποψιαζόμασταν ότι θα τη χρησιμοποιούσαν για να μεταφέρουν μια ώρα αρχύτερα τους άνω των 70 ετών στον τόπο του αφανισμού τους με το παραδοσιακό μέσο μεταφοράς που χρησιμοποιούσαν και οι ναζί.

Ολα αυτά δεν θα ήταν σοβαρά πράγματα, ούτε καν αστεία για να κάνεις την πλάκα σου αν δεν… συνέβαιναν όντως στην πραγματικότητα. Κανείς δεν θα ασχολούνταν με τις μπουρδοπροβοκάτσιες του κ. Καψώχα στην ΕΡΤ αν δεν έβγαινε ο εκπρόσωπος του πρωθυπουργού Θ. Καρτερός να τον υιοθετήσει πολιτικά, επιβεβαιώνοντας ποιος καθοδηγεί τους πληρωμένους υβριστές του Κυριάκου, της Φώφης και όλων όσοι είναι απέναντι. Εδώ και καιρό η κυβερνητική γραμμή είναι να λένε τον Κυριάκο «ακροδεξιό» και να του προσάπτουν στη συνέχεια ότι… εφαρμόζει το οικονομικό πρόγραμμα του Πινοσέτ, του ειδεχθούς δικτάτορα της Χιλής. Εδώ νομίζω ότι το τερματίσανε, γιατί μετά τον δικτάτορα πόσο παρακάτω να πάνε; Αν και ποτέ δεν ξέρεις… Ολος ο πολιτικός κόσμος και όχι μόνο έχει μείνει άναυδος από την παρανοϊκή χυδαιότητα που τελικά έκρυβε μέσα του το καλό «γελαστό παιδί», ο Αλέξης, που στην ουσία συνέτριψε κάθε ρεκόρ πολιτικής αλητείας στην κοινοβουλευτική -και βάλε- ζωή του τόπου.

Το ψέμα και οι συκοφαντίες κατά πολιτικών αντιπάλων έχουν σημειώσει πανελλήνιο, για να μην πούμε πανευρωπαϊκό, ρεκόρ όλων των εποχών, χωρίς να υπολογίζουμε και το τι θα ακούσουμε από δω και πέρα μέχρι τις εκλογές. Κι ένα ερώτημα που φυσιολογικά ανακύπτει είναι το πώς τον αντιμετωπίζεις ως αντιπολίτευση. Τον πλακώνεις ή δεν τον πλακώνεις; Του λες τα ίδια και βαρύτερα ή τον αφήνεις να εκτίθεται με τις βρωμιές και τις αλητείες που προσωπικά έχει επιλέξει ως στρατηγική; Προς το παρόν βλέπουμε μια Ν.Δ. που ακολουθεί τον ακριβώς αντίθετο δρόμο και λόγω της ιδιοσυγκρασίας και της ευρωπαϊκής συγκρότησης του αρχηγού της και λόγω άλλων προβληματισμών που δεν είναι αβάσιμοι: Η λάσπη και το κατς στα λύματα είναι το προνομιακό πεδίο του ΣΥΡΙΖΑ και, όπως αποδεικνύεται, του ίδιου του Τσίπρα.

Ακόμα κι αν επιλέξεις το ίδιο «γήπεδο», μπορείς να ξεπέσεις τόσο χαμηλά; Διότι δεν αρκεί να το προσπαθήσεις… επί τούτου! Για να γίνεις τόσο βρώμικος πρέπει να το θέλεις ειλικρινά μέσα σου, αλλά και να διαθέτεις τα απαραίτητα ψυχικά και πνευματικά προσόντα… Τόσο αλήτης πολιτικά και τόσο άθλιος προσωπικά δεν γίνεσαι επειδή το θες, ούτε επειδή πρέπει, αν δεν τα κουβαλάς μέσα σου, στο DNA σου. Και μέχρι τώρα ο Τσίπρας έχει αποδείξει ότι κερδίζει απ’ τα αποδυτήρια σε αυτό το πεδίο. Ενώ αντίθετα ο Μητσοτάκης όχι μόνο δεν το ’χει, αλλά και να το προσπαθούσε, θα αποτύγχανε παταγωδώς! Ούτε να βρίζει για την ομάδα του όταν σέρνεται δεν μπορώ να τον φανταστώ… Πόσο μάλλον…

Αλλωστε από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός σού δίνει μόνος του λαβή για πολύ βαρύτερους πολιτικούς χαρακτηρισμούς, δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις αυτό που έτσι κι αλλιώς δεν είναι το φόρτε σου. Ακόμη και αν μεταφορικά ο Τσίπρας μπορεί να χαρακτηρίζεται «Χίμλερ των Συνταξιούχων» και ο Τσακαλώτος, που δεν ντράπηκε να επαναλάβει τα ίδια, «Αϊχμαν ή Μένγκελε όλων των εργαζομένων», υπάρχουν πολλοί άλλοι χώροι και όροι που προσφέρονται αφειδώς από την «εθνομηδενιστική» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορεί, θα το πρόσεξε ο Κυριάκος ότι το σημείο όπου χειροκροτήθηκε πιο πολύ στη ΔΕΘ ήταν η σχετικά περιορισμένη, παρότι κατηγορηματική, τοποθέτησή του στο ζήτημα των Σκοπίων. Δεν θα ήταν άδικο ούτε άστοχο να το φορτώσει προσωπικά στον Τσίπρα, με ένα π.χ. «αυτή η Συμφωνία είναι Προδοσία». Δεν θα χανόταν κι ο κόσμος με μια κουβέντα παραπάνω ή μάλλον… θα χανόταν. Θα γινόταν Ο χαμός! «Αυτή η Συμφωνία είναι Προδοσία». Αρκεί. Εκανε, π.χ., μία ακόμη εύστοχη αναφορά στα 100 ΔΙΣ. ευρώ που μας στοίχισε, σύμφωνα με Ευρωπαίους αξιωματούχους, το πρώτο εξάμηνο ΣΥΡΙΖΑ. Εστρεψε όντως το θέμα προσωπικά στον Τσίπρα! Ε, πες π.χ. ότι «άλλοι πάνε φυλακή για 3.000 ευρώ ζημιά στο Δημόσιο και κανείς δεν μπορεί να είναι υπεράνω του Νόμου». Πέτα ένα «μπας και διευκολύνετε με άδειες και VIP κελιά τους Κουφοντίνες, λαμβάνοντας μέριμνα για την τύχη σημερινών σας φίλων και συντρόφων που έχουν ήδη λοκαριστεί με το κατσίκι στην πλάτη». Υπάρχουν, είπαμε, πολλοί τρόποι και ευκαιρίες. Τον πλακώνεις ή δεν τον πλακώνεις; Ναι, τον κάνεις λιώμα, αλλά με τον τρόπο σου και λίγο παραπάνω!

Αν σκέφτονται στο Μαξίμου για το Ασφαλιστικό, σχέδιο «Τελική Λύση» για τους άνω των 70, αναλογιστείτε με τι κυνισμό και κτηνωδία σχεδιάζουν και τα πλάνα της επερχόμενης ανάπτυξης με υποζύγια τους εργαζομένους του σήμερα. Η α(γ)ρία του ΣΥΡΙΖΑ φυλή στην εξουσία κι όλοι οι άλλοι ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΙ. Χάιλ Τσίπρας!

ΥΓ.: Πώς και δεν είπε ο Τσακαλώτος στους ξένους επενδυτές και για τα απροσδόκητα οφέλη για το Ασφαλιστικό που προήλθαν απ’ το Μάτι;