Ο Άλμπερτ Φις, ήταν ένας από τους πιο παραγωγικούς αμερικανούς serial killer του 20ου αιώνα, στον οποίο δόθηκαν διάφορα προσωνύμια όπως “Το Βαμπίρ του Μπρούκλιν”, “Ο άνθρωπος με τα γκρι”, “Ο μανιακός του φεγγαριού” και άλλα. Μετά την σύλληψη του ομολόγησε πάνω από 400 δολοφονίες, κάθεμια από τις οποίες ήταν χειρότερη από την άλλη, ωστόσο καταδικάστηκε σε θάνατο για την δολοφονία της 10χρονης Γκρέις Μπαντ το 1928.

Το 1934, ο Φις έστειλε μια επιστολή στην μητέρα του κοριτσιού, αναφέροντας:

“Αγαπητή κυρία Μπαντ… στις 3 Ιουνίου 1928, είχα έρθει στο σπίτι σας στην οδό 406 W. 15 St. Σας έφερα και φρέσκο τυρί κρέμα – με φράουλες. Γευματίσαμε όλοι μαζί. Η Γκρέις κάθισε στην αγκαλιά μου και με φίλησε. Σκέφτηκα να την φάω.”

Η επιστολή που έλαβε η κυρία Μπαντ, περιείχε επίσης μια οδυνηρή και λεπτομερή περιγραφή της δολοφονίας της κόρης της.

“Την έπνιξα μέχρι θανάτου και κατόπιν την έκοψα σε μικρά κομμάτια. Την μαγείρεψα και την έφαγα. Πόσο γλυκός και τρυφερός ήταν ο μικρός της πισινός καθώς ψηνόταν στον φούρνο! Μου πήρε 9 μέρες να φάω όλο της το σώμα. Δεν έκανα σεξ μαζί της, παρά το γεγονός ότι το ήθελα. Πέθανε παρθένα…”

Οι ψυχίατροι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Φις, ο οποίος προερχόταν από οικογένεια με ιστορικό ψυχικών νοσημάτων και είχε νοσηλευτεί σε ψυχιατρική μονάδα το 1930, ήταν σαδαμαδοχιστής και παιδόφιλος. Συχνά αυτοτραυματιζόταν και αργότερα ανέπτυξε μια τάση προς τον σαδομαχισμό και τον κανιβαλισμό. Πριν από την σύλληψη του τον Δεκέμβριο του 1934, ο Φις δεν είχε καθαρό ποινικό μητρώο, καθώς από το 1903 είχε συλληφεί αρκετές φορές για μεγάλες κλοπές.

Από το 1924 έως το 1932, ο Φις τρομοκράτησε την αμερικανική κοινωνία και είχε καταφέρει να θεωρείται κάτι σαν “μπαμπούλας”. Ο Φις είχε φιλικό πρόσωπο, ήταν καλοντυμένος και είχε ευγενικούς τρόπους, κάτι που τον βοηθούσε να δρα χωρίς να γίνεται αντιληπτός. Συνήθως στόχευε μικρά αγόρια και κορίτσια, καθώς και εφήβους με νοητική αναπηρία. Είχε παντρευτεί τρεις φορές και ήταν πατέρας έξι παιδιών. Το 1936, το κράτος της Νέας Υόρκης καταδίκασε τον Φις σε θανατική ποινή, και στις 16 Ιανουαρίου 1936 εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα, σε ηλικία 65 ετών. Λόγω της διεστραμμένης φύσης των εγκλημάτων του, ο Φις θεωρείται ένας από τους πιο διάσημους serial killers στην αμερικανική ιστορία.

Σαδομαζοχισμός

Ο Φις ήταν σαδομαζοχιστής από νεαρή ηλικία, καθώς όταν ήταν στο ορφανοτροφείο οι υπεύθυνοι χτυπούσαν τα παιδιά και τα προέτρεπαν να τραυματίσουν το ένα το άλλο, κάτι που ο Φις άρχισε να απολαμβάνει. Μεγαλώνοντας υπέβαλλε το εαυτό του σε διάφορες επεμβάσεις, προκειμένου να αισθανθεί πόνο, κάτι που τον διέγειρε σεξουαλικά. Αφού συνελήφθη και εξετάστηκε από γιατρό, μια ακτινογραφία έδειξε 29 βελόνες κολλημένες στην λεκάνη του.

Σχέσεις με άλλους άνδρες

Το 1882 ξεκίνησε μια σχέση με ένα αγόρι, το οποίο μύησε στην ουρολαγνεία και την κοπροφαγία αλλά και στην ηδονοβλεψία. Τελικά, η γοητεία του για τις άσεμνες σεξουαλικές πράξεις έγινε ακόμα μεγαλύτερη, και τον οδήγησε στο να ικανοποιείται σεξουαλικά προκαλώντας πόνο στον εαυτό του. Κάποια στιγμή βαρέθηκε να προκαλεί πόνο στον εαυτό του και άρχισε να ψάχνει άλλους ανθρώπους για να βασανίσει. Το 1910 σε ηλικία 40 χρονών, θα γνωριστεί με τον 19χρονο Τόμας Κέντεν και θα αναπτύξουν μια σαδομαζοχιστική σχέση. Ο Φις θα κακοποιήσει τον Κέντεν υποβάλλοντάς τον σε διάφορα βασανιστήρια, με αποκορύφωμα να του κόψει το πέος!

Διανοητικές ασθένειες

Το 1917 ο Φις ξεκίνησε να εμφανίζει ψυχικές διαταραχές, τις οποίες είχε κληρονομήσει από την οικογένεια του. Άρχισε να έχει ακουστικές ψευδαισθήσεις, σε τέτοιο σημείο που μια φορά τυλίχτηκε μέσα σε ένα χαλί λέγοντας ότι ακολουθεί τα λόγια του Απόστολου Ιωάννη. Θεωρείται ότι η τάση του για αυτοτραυματισμό σχετίζεται με την παραφροσύνη του.

Γάμος

Το 1898 η μητέρα του, φρόντισε να τον παντρέψει με την Άννα Μαρί Χόφμαν με την οποία απέκτησε έξι παιδιά. Αν και ποτέ δεν κακοποίησε τα δικά του παιδιά, κακοποιούσε συνεχώς άλλα μικρά παιδιά, κυρίως αγόρια. Την εποχή που τα παιδιά του ήταν μικρά, ανέπτυξε μια εμμονή με τον κανιβαλισμό, προετοιμάζοντας συχνά γεύματα από ωμό κρέας, τα οποία μοιραζόταν με τα παιδιά του. Το 1917 η γυναίκα του τον εγκατέλειψε με έναν άλλον άνδρα, παίρνοντας όλα τα χρήματα και τα έπιπλα του σπιτιού, και αφήνοντάς του μόνο τα παιδιά τους. Σύμφωνα με ένα από τα παιδιά του, την χρονιά εκείνη ο Φις άρχισε να εξωτερικεύει την αλλοπρόσαλη και παρανοϊκή συμπεριφορά του.

Πρώτος φόνος

Μέχρι το 1919 η εμμονή του για τα βασανιστήρια και τον κανιβαλισμό είχε κλιμακωθεί και ξεκίνησε να σχεδιάζει μια πραγματική δολοφονία. Άρχισε να ψάχνει για ευάλωτα παιδιά, όπως ορφανά ή άστεγα μαύρα παιδιά. Ισχυρίστηκε ότι ο Θεός του μίλησε και τον διέταξε να βασανίζει μικρά παιδιά. Τον πρώτο του φόνο θα τον κάνει το 1919, όταν μαχαίρωσε μέχρι θανάτου ένα ανάπηρο αγόρι στην Τζορτζτάουν της Ουάσινγκτον.

Δίκη

Η δίκη για τον φόνο της Γκρέις Μπαντ ξεκίνησε στις 11 Μαρτίου του 1935 και κράτησε δέκα μέρες. Η υπεράσπιση του Φις προσπάθησε να τον “αθωώσει” (να τον εγκλείσει δηλαδή για το υπόλοιπο της ζωής του σε ψυχιατρικό άσυλο) υποστηρίζοντας ότι ήταν ψυχικά άρρωστος κάτι που βέβαια επιβεβαιώθηκε από αρκετούς ψυχιάτρους που εξέτασαν τον Φις και στο παρελθόν αλλά και κατά την διάρκεια της φυλάκισής του. Ο δικηγόρος μάλιστα, τόνισε ότι ο Φις όχι μόνο ήταν άρρωστος αλλά ήταν και ψυχιατρικό φαινόμενο, αφού πρώτη φορά καταγράφεται στα νομικά και ιατρικά χρονικά άνθρωπος με τόσες συνδυασμένες σεξουαλικές διαστροφές, και παραφιλίες. Και πραγματικά, οι ψυχίατροι έκαναν λόγο για Σαδισμό, Μαζοχισμό, Επιδειξιομανία, Οφθαλμολαγνεία, Κανιβαλισμό, Κοπροφιλία, Ουρολαγνεία, Παιδοφιλία, και άλλες διεστραμμένες πρακτικές για την πρόκληση σεξουαλικής ηδονής.

Οι ένορκοι, που χρειάστηκαν λίγο από μια ώρα για να βγάλουν την απόφάση τους, έκριναν τον Φις, “ένοχο”.