Διαβάζοντας την Καινή Διαθήκη θα δούμε τις παραβολές που μιλούν για τους πλουσίους και τους φτωχούς, για παράδειγμα του άφρονος πλουσίου, του πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου, τον πλούσιο νεανίσκο, τον Ζακχαίο που ήταν πλούσιος. Κάποιοι από αυτούς τους πλουσίους έχασαν την ψυχή τους, ενώ ο τελώνης που ήταν πλούσιος και ονομαζόταν Ζακχαίος, γνωρίζοντας τον Χριστό και γενόμενος μαθητής Του, μοίρασε τον πλούτο του και κέρδισε την Βασιλεία των Ουρανών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Η εκκλησία δεν πολεμά τον πλούτο, δεν πολεμά τους πλουσίους, απλά κάνει λόγο για την διαχείριση του πλούτου που μας στέλνει ο Θεός και το πώς ένας πλούσιος μπορεί είτε να χάσει την ψυχή του και να πάει στην κόλαση είτε να κερδίσει την Βασιλεία των Ουρανών, δηλαδή τον Παράδεισο.

Τον πλούτο καθώς και ό,τι μας δίνει ο Θεός είναι για το καλό της ψυχής μας, αρκεί εμείς να μην γινόμαστε άφρονες, δηλαδή χωρίς νου. Χρειάζεται να δοξάζουμε και να ευχαριστούμε τον Θεό για όλες τις δωρεές Του. Να μην κοιτάμε τον εαυτό μας και τη ζωούλα μας και να ξεχνάμε τους συνανθρώπους μας.

Οφείλουμε να προσέχουμε, διότι ο πλούτος και τα υλικά αγαθά διαφθείρουν τον άνθρωπο, τον καταστρέφουν και τον κάνουν αρχομανή με αποτέλεσμα να μην υπολογίζει τον συνάνθρωπο, με εμφανή την έλλειψη της αγαπητικής καρδιάς και της ελεημοσύνης που πηγάζει από την αγάπη.