Είναι αποδεδειγμένο ιστορικά ότι οι δικτάτορες συχνά ασπάζονται τον αλυτρωτισμό, προκειμένου να αποσπάσουν την προσοχή  του λαού τους από την κακή οικονομική διαχείριση του κράτους τους.

Οι λόγοι που η κακή οικονομική κατάσταση  στην Τουρκία ενδιαφέρει την Ελλάδα

Αυτός είναι ο λόγος που την Ελλάδα την ενδιαφέρει η κακή οικονομική  κατάσταση της γειτονικής Τουρκίας, η οποία αφενός κυβερνάται από το απολυταρχικό καθεστώς Ερντογάν,  και αφετέρου στο παρελθόν, έχει εξωτερικεύσει εσωτερικές κρίσεις της προκαλώντας στρατιωτικές κρίσεις με την χώρα μας-1987-1996-2020- οι οποίες παραλίγο να  μας οδηγήσουν σε στρατιωτική σύρραξη.

Το «μείγμα» γίνεται περισσότερο εκρηκτικό αν αναλογιστεί κανείς ότι εταίρος του Ερντογάν στην εξουσία είναι ο «Γκρίζος Λύκος» Μπαχτσελί, ενώ στις τελευταίες εκλογές τα Εθνικιστικά κόμματα στην Τουρκία συγκέντρωσαν  αθροιστικά ποσοστό 25% του εκλογικού σώματος.

Τέλος το καθεστώς Ερντογάν δεν έχει κάνει βήμα πίσω από τις διεκδικήσεις σε βάρος μας, διατηρεί σε ισχύ το CASUS BELLI, έχει υιοθετήσει τον «Μυστικό όρκο» και την «Γαλάζια Πατρίδα» οι οποίες προβλέπουν την κατάκτηση εδαφών και μέρος των ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου, ενώ παρά την κάκιστη οικονομική κατάσταση και τους καταστροφικούς σεισμούς που έπληξαν την Τουρκία, αυτός εξακολουθεί να ενισχύει την πολεμική βιομηχανία του, η οποία παράγει και παραδίδει στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις συνεχώς νέα επιθετικά οπλικά συστήματα-μέσα και πυρομαχικά.

Ρούμπιν: «Ο Ερντογάν χρειάζεται πόλεμο»

Τα παραπάνω καθιστούν εξόχως σημαντικές τις απαντήσεις που επιχειρεί να δώσει μέσω του άρθρου του σε , ο παγκοσμίου φήμης αναλυτής Μάϊκλ Ρούμπιν «Πόσο περισσότερο  μπορεί να πέσει η τουρκική λίρα πριν ξεκινήσει πόλεμο ο Ερντογάν», όπου επισημαίνει:

“Οι αλλαγές στο προσωπικό της κεντρικής τράπεζας και οι μεταρρυθμίσεις έχουν αποτύχει και το τουρκικό νόμισμα συνεχίζει την αργή, σταθερή ολίσθησή του προς το τίποτα.

Με τον καιρό, η Τουρκία μπορεί να γίνει η Ζιμπάμπουε στο Med.

Σε αυτό το πλαίσιο ασπάζεται τον αλυτρωτισμό όχι ως ρητορικό εργαλείο, αλλά ως στρατιωτικό.

Με απλά λόγια, ο Ερντογάν χρειάζεται πόλεμο.

Τα παραδείγματα της Αργεντινής- του Σαντάμ και του Πούτιν

Η Αργεντινή ήταν κάποτε μια πλούσια χώρα, αλλά ο πληθωρισμός στη δεκαετία του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980 οδήγησε την χώρα σε οικονομικό αδιέξοδο.

Σε αυτό το σκηνικό, το 1982, ο Αργεντινός στρατιωτικός δικτάτορας Λεοπόλντο Γκαλτιέρι αναβίωσε μια αδρανοποιημένη διεκδίκηση στα νησιά Φώκλαντ, που κυβερνώνται από τους Βρετανούς για σχεδόν 150 χρόνια, για να δικαιολογήσει την εισβολή τους.

Υπολόγισε λανθασμένα ότι το Ηνωμένο Βασίλειο, γεμάτο από συνδικαλιστικές αναταραχές και εγχώρια διχόνοια, δεν είχε πολιτική βούληση να υπερασπιστεί  τα Φώκλαντ στην άλλη άκρη του κόσμου. Έκανε λάθος. Η πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ δεν ήταν από αυτές που ταλαντεύονταν.

Η εισβολή του ιρακινού προέδρου Σαντάμ Χουσεΐν το 1980 στο Ιράν ήταν εξίσου ιστορικά λάθος υπολογισμός. Οραματίστηκε ένα blitzkrieg. Ο πόλεμος εξάντλησε το ταμείο του Ιράκ και κατέστρεψε μια γενιά ανθρώπινου κεφαλαίου.

Δύο χρόνια μετά την ανακωχή, ο Σαντάμ προήδρευσε μιας ερειπωμένης οικονομίας.

Αντί να αναλάβει την ευθύνη, ο Σαντάμ αναβίωσε τις ρεβανσιστικές αξιώσεις στο Κουβέιτ, την ιστορική «19η επαρχία» του και προσπάθησε να προσαρτήσει το πλούσιο σε πετρέλαιο εμιράτο και να καταλάβει τα αποθέματά του πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Ήταν ένα σχέδιο πλουτισμού που απέτυχε παταγωδώς. Ο πόλεμος και οι κυρώσεις που προέκυψαν βύθισαν το Ιράκ στη φτώχεια από την οποία οι Ιρακινοί δεν έχουν ακόμη ανακάμψει πλήρως.

Το Ιράκ  που θα έπρεπε να είναι σαν το Ντουμπάι. σήμερα είναι σαν το Κοσσυφοπέδιο.

Στην ίδια κατηγορία ανήκει και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν. Το ρωσικό ρούβλι έχει χάσει σχεδόν τα δύο τρίτα της αξίας του έναντι του δολαρίου ΗΠΑ τα τελευταία δέκα χρόνια.

Κάθε αρπαγή γης που κάνει ο Πούτιν -είτε είναι εναντίον της Γεωργίας είτε της Ουκρανίας- έρχεται όχι μόνο με υψηλό τίμημα σε αίμα και χρήμα, αλλά απαιτεί επίσης συνεχείς επιδοτήσεις που καταπονούν ακόμη περισσότερο το ταμείο του Κρεμλίνου.

Η απάντηση του Πούτιν είναι να επιταχύνει τον κύκλο του πολέμου για να συσπειρώσει τους Ρώσους γύρω από τη σημαία τους.

Κούρδοι-Ελλάδα-Κύπρος στο «στόχαστρο» του Ερντογάν

Καθώς ο πόλεμος Χαμάς-Ισραήλ αποσπούσε την προσοχή του κόσμου, τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη και drones βομβάρδισαν τη βόρεια Συρία για να εξαλείψουν τη βιομηχανική υποδομή της περιοχής των κουρδικών περιοχών και να εδραιώσουν τον τουρκικό στρατιωτικό έλεγχο στις κατεχόμενες περιοχές.

Ο Ερντογάν αύξησε επίσης την κατοχή του στη βόρεια Κύπρο και συνεχίζει να αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου.

Τώρα ενεργοποιεί σχέδια για την κατάληψη του όρους Gara, φαινομενικά για να εξυπηρετήσει έναν διαμετακομιστικό διάδρομο από τον Περσικό Κόλπο μέσω του Ιράκ προς την Τουρκία και την Ευρώπη, αλλά και για να αντιμετωπίσει το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK).

 Για να επικυρώσει κάποιος τέτοιο σκεπτικό σημαίνει πράσινο φως για τον πόλεμο, όχι μόνο στο Ιρακινό Κουρδιστάν αλλά και στην Αρμενία όπου οι Τούρκοι έχουν παρόμοιες απαιτήσεις για έναν διάδρομο.

Ωστόσο, το Όρος Gara θα είναι πιθανότατα το Βατερλώ, η Χοραμσάχρ ή το Ντόνεστκ του Ερντογάν. Το PKK δεν έχει πού αλλού να πάει.

Οι εκκαθαρίσεις έχουν μετατρέψει τον τουρκικό στρατό σε μια σκιά του πρώην εαυτού του και το "δώρο" των F-16 του Προέδρου Τζο Μπάιντεν δεν θα έρθει εγκαίρως ή, ίσως καθόλου, εάν ο Μπάιντεν χάσει την επανεκλογή του.

Όπως ο Γκαλτιέρι, ο Σαντάμ και ο Πούτιν, ο Ερντογάν τώρα κατευθύνει τη χώρα του στην άβυσσο αντί να παραδεχτεί την οικονομική του ανικανότητα.»

Εκτίμηση

Από τα παραπάνω διαφαίνεται ότι ο Ερντογάν χρειάζεται όντως έναν πόλεμο για να εκτρέψει την προσοχή των Τούρκων πολιτών από την οδυνηρή οικονομική πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά.

Αυτόν στην παρούσα φάση φαίνεται να τον "βρίσκει" κατά του PKK  και του YPG σε Βόρειο Ιράκ και Βόρεια Συρία αντίστοιχα, όπου σύμφωνα με την εκτίμησή μας θα επιτεθεί τους επόμενους μήνες με την σειρά που αναγράφονται.

Ωστόσο όπως λέει και ο σοφός Ελληνικός λαός «τρώγοντας έρχεται η όρεξη», κάτι που «ταιριάζει γάντι» με την  προσωπικότητα του Ερντογάν, ο οποίος στη συνέχεια και εφόσον υλοποιηθούν οι πωλήσεις των 40 F-16 BLOCK-70 από τις ΗΠΑ και  η προσπάθειά του για αγορά των 40 ΕUROFIGHTER ευοδοθεί, θα επιτεθεί κατά Ελλάδας και Κύπρου.

Σε αυτό συνάδει εκτός των άλλων η εμμονή του Ερντογάν να ξεπεράσει σε υστεροφημία τον Κεμάλ Ατατούρκ και έχοντας ως δεδομένο ότι το 2028 θα αποχωρήσει από την πολιτική ζωή της χώρας του όπως ο ίδιος δήλωσε.

Τι ποιο μεγάλο δέλεαρ λοιπόν για τον Ερντογάν να «ρίξει αυλαία», κατακτώντας εδάφη σε Ελλάδα και Κύπρο, μέρος της παλαιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που ο ίδιος ονειρεύεται να αναστήσει;