Το 1938, μια σπανιότατη και εξαιρετικά αφύσικη περίπτωση αϋπνίας ήρθε στο φως της δημοσιότητας. Ο 67χρονος Αθανάσιος Αθανασίου, κάτοικος Τρικάλων, από τη στιγμή που γεννήθηκε, δεν κατάφερε να κοιμηθεί ποτέ, καθώς το σώμα του και το μυαλό του δεν αισθάνθηκαν ουδέποτε την ανάγκη του ύπνου από τον κάματο της καθημερινής δουλειάς.
Εξήντα επτά ολόκληρα χρόνια, ο ύπνος δεν γλύκανε έστω και για λίγα λεπτά τα βλέφαρα του ανθρώπου αυτού. Φαινόμενο σπανιότατο και ίσως, ιδιαιτέρως αφύσικο. Περίπτωση αϋπνίας πολύ περίεργη, που δεν αναφερόταν στην ιατρική επιστήμη και για την οποία, οι ιατροί της πόλης των Τρικάλων, όταν ρωτήθηκαν σχετικώς, δεν μπορούσαν να δώσουν καμιά απολύτως ικανοποιητική εξήγηση.
Ο πρώτος, που ανακάλυψε τον άνθρωπο-φαινόμενο της αϋπνίας, υπήρξε ο Προϊστάμενος της Δενδροκομικής Υπηρεσίας του Δήμου, Χρήστος Αντωνίου, ο οποίος ενημέρωσε και τους δημοσιογράφους της εφημερίδας «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ» σχετικά.
Εκείνη την περίοδο, ο Αθανασίου εργαζόταν ως φύλακας στο Δημοτικό Νοσοκομείο Τρικάλων, που ανεγειρόταν στην πλαγιά του λόφου του Προφήτη Ηλία. Ήταν ένας άντρας μετρίου αναστήματος, με μάτια βαθουλά και πρόσωπο ζαρωμένο. Είχε γεννηθεί το 1871 στο Κουβέλτσι, ένα χωριό κοντά στην Καλαμπάκα. Στα Τρίκαλα, ζούσε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του και εργαζόταν σε διάφορες εργασίες, κυρίως οικοδομικές.
Ερωτηθείς από τους δημοσιογράφους σχετικά με την πρωτοφανή περίπτωσή του, ο Αθανασίου είπε ότι ποτέ του δεν ένιωσε την ανάγκη του ύπνου. Μάλιστα, όταν ήταν μικρός, ο ανήσυχος πατέρας του τον είχε πάει σε κάποιο ιατρό, ο οποίος φάνηκε ότι δεν του έδωσε και πολλές ελπίδες, υπολογίζοντας ότι το παιδί θα ζούσε λίγο χρόνο.
Το 1893, όταν ο Αθανασίου ήταν στρατιώτης, είχε αρρωστήσει από πνευμονία και τον είχαν μεταφέρει στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών. Μόλις οι θεράποντες ιατροί αντιλήφθηκαν την περίπτωσή του, άρχισαν να του κάνουν διάφορες εξετάσεις. Μάλιστα, πολλές φορές δοκίμασαν να τον κοιμίσουν με διάφορες ουσίες, αλλά όχι μόνο δεν το κατάφεραν, αλλά και έφερναν αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επεδίωκαν, καθώς τον έκαναν υπερκινητικό και εξόχως ανήσυχο. Οι μελέτες για την αϋπνία του συνεχίστηκαν επί μακρόν και εκτός από τους ιατρούς του νοσοκομείου, τον επισκέπτονταν τακτικά και άλλοι ιατροί.
Δυστυχώς, το αποτέλεσμα ήταν να μην κατορθώσουν οι ιατροί να του προσφέρουν τον πολυπόθητο ύπνο. Κι έτσι, όλη του τη ζωή ο Αθανάσιος Αθανασίου παρέμενε άυπνος μέρα νύχτα. Ο ίδιος δήλωνε ότι υπέφερε περισσότερο όταν έπινε κρασί. Τότε, άρχιζε ένα νέο μαρτύριο. Δεν μπορούσε καθόλου να ησυχάσει και βρισκόταν σε μόνιμη υπερδιέγερση και σε διαρκή κίνηση. Το κρασί και όλα τα οινοπνευματώδη ποτά του προξενούσαν τα ανάποδα αποτελέσματα από αυτά που έφερναν στους άλλους ανθρώπους. Γι’ αυτό και δεν έπινε σχεδόν καθόλου.
Έτσι, ένιωθε συνεχώς κουρασμένος στο σώμα, αλλά και εξαντλημένος από τις ακατάπαυστες σκέψεις του.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ», στις 06/02/1938…
